به گزارش صراط به نقل از مهر، سلامتی، بی‌گمان، یکی از ارزشمندترین نعمت‌هایی است که خداوند به ما ارزانی داشته است. گوهر گرانبهایی که تا زمانی که در صحت و سلامتی به سر می‌بریم، چندان به ارزش آن واقف نیستیم. اما همین که اندکی در این نعمت خدادادی خللی ایجاد شود، آنگاه درمی‌یابیم که چه خسارت عظیمی را متحمل شده‌ایم؛ خسارتی که حاضریم برای جبرانش از هر هزینه‌ای دریغ نکنیم.
با توجه به این که جهان هستی، عالم اسباب و مسببات است، خداوند برای بهره‌مندی از هر نعمتی، سازوکاری را نیز قرار داده است. برای مثال، برای تسریع روند درمان، ما باید دارو مصرف کنیم. خداوند، بازیابی سلامتی را از طریق همین داروها – که خود نیز مخلوق اویند – مقدر فرموده است.
هیچ‌کس نمی‌تواند ادعا کند که در داروسازی، پدیده‌ای نو خلق کرده است. در واقع، بیشتر داروها کشف هستند؛ یعنی پزشک، حکیم یا داروساز، به خواص گیاهی، مایعی یا جامدی پی برده یا از ترکیب چند ماده، ماده مؤثری برای درمان دردی خاص یافته است.
امروزه، جوامع به قدری بزرگ و پرجمعیت شده‌اند که دیگر نمی‌توان به حکیم محلی رجوع کرد تا در همان لحظه، دارویی برای ما بسازد. شرایط امروز، ایجاب می‌کند که داروها به صورت انبوه تولید و همواره در دسترس باشند، چرا که نیازهای دارویی مردم، روز به روز در حال افزایش است. اینگونه است که داروها، به یکی از ملزومات همیشگی یخچال‌های ما تبدیل شده‌اند.
اهمیت دارو و داروسازی، امروزه بر هیچ‌کس پوشیده نیست. شاید برای ما عادی شده باشد، اما کافی است یک سردرد ساده را به یاد بیاوریم و به یاد آوریم که آیا تاکنون، برای کسی که استامینوفن، ژلوفن، نوافن یا هر داروی دیگری را ساخته که ما را تسکین داده و به زندگی عادی بازگردانده، طلب رحمت کرده‌ایم؟
متأسفانه، پاسخ بسیاری از ما منفی است. اما کافی است یکی از داروها در بازار و داروخانه‌ها کمیاب شود، تا همه چیز تحت تأثیر قرار گیرد.
زندگی، رنگ خوش خود را از دست می‌دهد و علاوه بر درد بیماری، رنج‌های دیگری نیز به سراغمان می‌آید. در این شرایط، حتی حاضریم در بازار سیاه، با چند برابر قیمت واقعی، داروی مورد نیاز خود را تهیه کنیم.
کشور عزیزمان، ایران، برای تأمین برخی داروهای خاص، وضعیتی مشابه دارد. به دلایل مختلف، یا توان تولید آنها در داخل وجود ندارد، یا ظرفیت تولید کم است، یا تولید در یک نقطه خاص متمرکز است و دسترسی به آن برای مناطق دور از مرکز دشوار است.
وقتی بیمار می‌شویم رنج بیماری بر ما غلبه می‌کند، ارزش دارو بر ما بیش از پیش مشخص می‌شود، متأسفانه برخی بیمارستان‌های دولتی و تأمین اجتماعی در تجویز دارو برای مراجعین، با بخل سنگینی برخورد می‌کند، چنانچه رفتار پزشک در مطب شخصی‌اش با رفتار همان پزشک در مطب بیمارستان زمین تا آسمان فرق دارد، این روزها اکثر مردم بندرعباس درگیر نوعی از سرماخوردگی یا آنفولانزا شده‌اند، تجویز پزشکان بیمارستان، دو بسته قرص سرماخوردگی بزرگ‌سالان یا ایبوپروفن است در حالی که این دارو ها امروزه در هر خانه‌ای یافت می‌شود.
قیمت داروهایی که عموماً دم دستی محسوب می‌شوند رشد چشمگیری نسبت به سال‌های قبل داشته است و قاعدتاً اگر دولت‌ها به وعده خود در رابطه با انتقال دادن ما به التفاوت افزایش قیمت‌ها به گردن بیمه‌ها عمل کرده بودند ما نباید اصلاً از افزایش قیمت‌ها مطلع می‌شدیم هر چند که سازوکار تخصیص دارو هم معیوب است و مردم ناچارند بسیاری از داروها را به قیمت آزاد خریداری کنند و یا هزینه ۳۰۰ هزار تومانی حق ویزیت پزشک را پرداخت کنند و اگر بیمه شده تأمین اجتماعی باشند ساعت‌ها در مرکز بیمارستانی تأمین اجتماعی معطل بمانند تا دکتر مرحمت کرده دو بسته قرص برایشان تجویز کند.
از سویی دیگر خدمتی هم که بیمه به مردم ارائه می‌دهد بسیار ناچیز و ناکافی است که برای اثبات این موضوع به سراغ مردم رفته‌ایم.
سهم ناچیز بیمه‌ها در هزینه‌های دارو
یک شهروند بندرعباسی در گفتگو با خبرنگار مهر، اظهار کرد: اخیراً دچار سرماخوردگی شایعی شدم که در بندرعباس اکثر مردم دچار آن شده‌اند، با حال بسیار بد به بیمارستان تأمین اجتماعی مراجعه کردم و داروهای بسیار ناچیزی که قبل از آمدن به بیمارستان هم مصرف می‌کردم را برای من تجویز کردند، چون تأمین اجتماعی میزان ارزش خدمات ارائه شده را پیامک می‌کند برایتان دقیق می‌گویم، طبق پیامک تأمین اجتماعی ارزش خدمتی که بیمارستان به من ارائه داد ۴۴۹,۰۰۰ ریال معادل ۴۴ هزار و ۹۰۰ تومان بود؛ در حالی که من برای مراجعه به بیمارستان بیش از ۱۰۰ هزار تومان هزینه ایاب و ذهاب صرف کرده بودم.
این شهروند افزود: با توجه به عدم رسیدگی صحیح، حال من رفته رفته بدتر شد و فردای همان روز به درمانگاهی در بندرعباس مراجعه کردم، حق ویزیت را پرداخت کردم و دکتر داروهای زیاد از جمله سرم و چندین آمپول برایم تجویز کرد، هزینه داروها حدود ۲۰۰ هزار تومان بود اما بیمه تنها ۵۳۳,۳۰۰ ریال معادل ۵۳ هزار تومان را تقبل کرد و بخش اعظم هزینه داروها توسط خودم پرداخت شد.
وی خاطرنشان کرد: این وضعیت را نمی‌توان پذیرفت یا باید خدمات دهی در مراکز درمانی تأمین اجتماعی اصلاح شود و به جای دست به سر کردن بیماران خدمات مطلوبی بدهند و یا باید سهم تأمین اجتماعی در هزینه درمان خارج از مراکز تأمین اجتماعی را افزایش دهند، شخص بنده که بیمه زحمت کشیده ۵۰ هزار تومان از هزینه‌های دارویی‌ام را پرداخت کرده به شکل خویش فرما ماهیانه یک میلیون و ۷۰۰ هزار تومان حق بیمه پرداخت می‌کنم.
باید روزی سه قرص بخورم اما بخاطر گرانی یک قرص مصرف می‌کنم
یک جانباز شیمیایی ۸ سال دفاع مقدس در گفتگو با خبرنگار مهر، گفت: هزینه‌های دارو بسیار بالا است و واقعاً با حقوق بازنشستگی در تأمین داروهای مورد نیاز ریه با مشکل مواجه هستم.
این رزمنده هشت سال دفاع مقدس با گلایه از وضع موجود و عدم حمایت بیمه‌ها، گفت: بسیاری از داروهایی را که پزشک تجویز کرده است باید روزی سه عدد مصرف کنم اما متأسفانه به دلیل گرانی آن مجبورم به روزانه یک قرص اکتفا کنم.
کمیابی و افزایش قیمت داروها
بررسی‌ها نشان می‌دهد که دسترسی به داروهای ضروری به شدت محدود شده است.
داروخانه‌ها قادر به تأمین نیازهای بیماران نیستند و این موضوع نگرانی‌های زیادی را به همراه داشته است.
یکی از ساکنان شهرستان حاجی‌آباد می‌گوید: مدت‌هاست که برای تهیه داروی مورد نیاز فرزندم با مشکل مواجه هستیم، چون به ندرت یافت می‌شود و اگر پیدا کنیم قیمت بسیار بالایی دارد.
وی با بیان نارضایتی خود از وضع موجود ادامه می‌دهد: هر دفعه که دارو را پیدا می‌کنیم مجبوریم پول زیادی بپردازیم تا کمی بیشتر بخریم چرا که پیدا کردن آن برای دفعه بعد معلوم نیست.
یک شهروند بندرعباسی نیز می‌گوید: بارها شده به علت کمبود دارو، دارویی را که مناسب حالمان بوده است پیدا نکرده‌ایم، جالب است که پزشکان برخی درمانگاه‌ها داروهایی را تجویز می‌کنند که داروخانه ندارد اما خود درمانگاه آن را به فروش می‌رساند.
وی در پایان افزود: گاهی برای تأمین برخی داروها مجبور می‌شویم آنها را با قیمت خیلی بالا با هزار خواهش و التماس از بعضی داروخانه‌ها به صورت آزاد تهیه کنیم.
