به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام والمسلمین سیداحمد فقیهی در درس اخلاق ماه مبارک رمضان دفتر مقام معظم رهبری که شامگاه شنبه در حسینیه امام‌خمینی(ره) قم و با حضور جمعی از اساتید، طلاب حوزه‌های علمیه و مردم مومن برگزار شد، به بیان نکاتی درباره اهمیت دعا و آداب آن در این ماه پربرکت پرداخت و با اشاره به توصیه‌های پیامبر اکرم(ص) در ماه رمضان، بیان کرد: یکی از توصیه‌های وجود مقدس پیامبر اکرم(ص) این است که در این ماه مبارک، دست‌های خود را به دعا بلند کنید.
وی افزود: بلند کردن دست‌ها موضوعیت دارد و نشانه‌ای از ادب و نیازمندی در محضر خداوند است. ممکن است کسی بگوید من در حالی که دست‌هایم پایین است دعا می‌کنم و با خدا حرف می‌زنم، که البته اشکالی ندارد، اما برخی امور قرار داده شده‌اند تا ما را به حالتی از ادب و توجه برسانند.
حجت الاسلام والمسلمین فقیهی با تشبیه این موضوع به نماز، افزود: در نماز، قیام و ایستادن نشانه‌ای از احترام و توجه به خداوند است. اگر کسی حضور خدا را درک کند، نمی‌تواند در مقابل او بنشیند. این موضوع در حرم‌های ائمه(ع) نیز مشهود است؛ کسی که وارد حرم می‌شود و حضور امام را درک می‌کند، نمی‌تواند بی‌توجه بنشیند یا پاهای خود را دراز کند. این رفتارها نشانه‌ای از بی‌ادبی در محضر اولیای خداوند است.
وی ادامه داد: مرحوم امام خمینی(ره) فرمودند که عالم محضر خداست و ما باید در این محضر، مراقب رفتار خود باشیم. حتی در مقابل پدر و مادر نیز باید ادب را رعایت کنیم. برخی از بزرگان نقل کرده‌اند که فرزندانشان در حضور پدر هرگز نمی‌نشستند، مگر اینکه پدر به آن‌ها دستور می‌داد. این ادب است و ما نیز در محضر خداوند باید چنین ادبی را رعایت کنیم.
بلند کردن دست‌ها حال دعا را در انسان ایجاد می‌کند
حجت الاسلام والمسلمین فقیهی با اشاره به اهمیت بلند کردن دست‌ها در دعا، گفت: وقتی انسان از خدا چیزی می‌خواهد، باید دست‌های خود را بلند کند. این کار نشانه‌ای از نیازمندی و ادب در محضر خداوند است. در دعای ابوحمزه ثمالی و دعای کمیل نیز به این موضوع اشاره شده است. بلند کردن دست‌ها حال دعا را در انسان ایجاد می‌کند و او را به توجه بیشتر سوق می‌دهد.
وی تأکید کرد: اگر دست‌های ما در خانه خدا بلند نشود، به طور قطع در خانه مردم بلند خواهد شد. این نشانه‌ای از این است که ما در محضر خداوند نیاز خود را ابراز نکرده‌ایم. خداوند در قرآن می‌فرماید: "وَ رَفَعُوا أَیْدِیَهُمْ إِلَیْهِ"؛ دست‌های خود را به سوی او بلند کنید. این دستور نشانه‌ای از میل و رغبت به سوی خداوند است.
بهترین زمان‌ها برای دعا، اوقات نماز است
حجت الاسلام والمسلمین فقیهی در ادامه به بهترین زمان‌ها برای دعا اشاره کرد و گفت: بهترین زمان‌ها برای دعا، اوقات نماز است. خداوند این زمان‌ها را برای مناجات با خود قرار داده است. در قرآن آمده است: "إِنَّ الصَّلَاةَ کَانَتْ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ کِتَابًا مَوْقُوتًا"؛ نماز برای مومنان در وقت‌های معینی مقرر شده است. این زمان‌ها بهترین فرصت‌ها برای دعا و ارتباط با خداوند هستند.
وی همچنین افزود: «هیچ کاری در وقت نماز به نتیجه نمی‌رسد، مگر آن‌که اهمیت آن از نماز بیشتر باشد. این یک قانون تکوینی است و ما باید به آن توجه کنیم. اگر در وقت نماز، کار دیگری انجام دهیم، به نتیجه‌ای نخواهیم رسید. این زمان‌ها مختص نماز و دعا هستند و باید از آن‌ها به بهترین شکل استفاده کنیم.
حجت الاسلام والمسلمین فقیهی در ادامه با اشاره به اهمیت دعا بعد از نماز، گفت: «بعد از هر نماز واجب، دعایی مستجاب قرار داده شده است. اگر بعد از نماز دست‌های خود را بلند کنیم و از خداوند حاجت بخواهیم، این کار حال نیازمندی را در ما ایجاد می‌کند.
انسان وقتی احساس بی‌نیازی کند، طغیان می‌کند
وی افزود: اگر این حال را از دست بدهیم، به تدریج احساس بی‌نیازی می‌کنیم و این آغاز مشکلات اخلاقی است. قرآن می‌فرماید: "إِنَّ الْإِنْسَانَ لَیَطْغَیٰ أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَیٰ"؛ انسان وقتی احساس بی‌نیازی کند، طغیان می‌کند. بنابراین، باید بعد از نماز دست‌های خود را بلند کنیم و از خداوند حاجت بخواهیم تا این ارتباط با خداوند حفظ شود.
این استاد اخلاق در پایان خاطرنشان کرد: اگر این ارتباط ضعیف شود، شیطان فرصت می‌یابد تا انسان را به سمت گناه بکشاند. این فرآیند به تدریج اتفاق می‌افتد و ممکن است منجر به قطع کامل ارتباط با خداوند شود. بنابراین، باید در ماه رمضان و در دیگر زمان‌ها، با دعا و نماز این ارتباط را تقویت کنیم.
