به گزارش صراط نیوز، وقتی ما برای ستاندن حقابه هیرمند، با طالبان درگیری داریم و رفتار آنان را خلاف شئون دیپلماتیک و حتی اصول انسانی می‌نامیم کدام قاعده اخلاقی، حقوقی، سیاسی و اجتماعی اجازه می‌دهد برای محروم کردن مردم یک استان، تاسیسات انتقال آب را چنان دچار خسارت کنیم که چندروز ترمیم آن طول بکشد و استان یزد دو روز به تعطیلی اجباری برود؟
مگر آبی که از سرشاخه‌های کوهرنگ در استان چهارمحال و بختیاری به اصفهان می‌رسد، به نام اصفهانی‌ها سند خورده؟ آب کوهرنگ متعلق به روستاوندان اطراف چابهار هم هست. اصولا انفال و سرمایه‌های ملی اختصاص به یک استان ندارد. همانطور که نفت استخراج شده از خوزستان به مردم سرخس و ماکو و بانه و طبس هم تعلق دارد و همه از ان سهم مساوی دارند، آب کوهرنگ از آن همه ایرانیان است که البته تدبیر حکومت این است که این نعمت الهی فعلادر دویا سه استان توزیع شود.
باید عوامل اتفاق تلخی که در اصفهان رقم خورد شناسایی شوند و حتی اگر نیت خیر هم داشته‌اند به دلیل بی تدبیری آن هم در شرایط کنونی کشور مواخذه و درصورت لزوم مجازات شوند.
این درست است که هر استانی برای دستیابی به مواهب بیشتر باید تلاش کند، اما زیان زدن به مردم دیگر استان‌ها و از آن بدتر انهدام سرمایه‌های ملی و عمومی به هیچ قیمتی نباید تحمل شود. داستان این روز‌های اصفهان باید چنان مدیریت شود که تاریخ معاصر آنرا چنین بنویسد که مسئولان کشور، بخاطر حفظ منافع ایران متحد، اجازه هیچ تحرکی که نشان از برهم خوردن یکپارچگی کشور داشته باشد ندادند.
