به گزارش صراط نیوز، علی‌اکبر ولایتی مشاور امور بین‌الملل رهبر معظم انقلاب طی یادداشتی برای بخش فارسی رادیو بین‌المللی چین به بررسی مناسبات ایران و چین پرداخته که متن آن به شرح زیر است:
چین و ایران دو کشوری هستند که رابطه بسیار طولانی و چند هزار ساله دارند و علت آن قرابت اخلاقی و معنوی در ارتباطات تاریخی بدون هرگونه تنش و درگیری بوده است.
ایران و چین با سابقه تاریخی هزاران ساله از پیوند‌های عمیق معنوی برخوردارند. هیچ یک از دو کشور خاطره تلخی از یکدیگر ندارند و همواره در صلح و تردد متفکرین و تجار و و عرفا و بزرگان معنوی بوده‌اند. بررسی آثار ادبی و هنری دو کشور نشان می‌دهد هر دو کشور با سابقه طولانی تاریخی ظرفیت‌های مناسبی برای از سر گیری و بازسازی روابط راهبردی دارا می‌باشند.
بعضی از نمونه‌های بسیار ارزشمند مدعای ما را در این رابطه تنگاتنگ فکری، ادبی و معنوی اثبات میکند. سعدی یکی از برجسته‌ترین شعرای ایران و جهان در قرن هفتم می‌زیست و مجموعه آثار وی اعم از شعر و نثر و ... به لحاظ جامعیت و عمق در دنیا بی نظیر است. ابن بطوطه جهانگرد مسلمان مراکش در نیمه اول قرن هشتم به چین سفر کرده بود و در آن سفر میهمان خاقان چین بود. در آنجا پذیرایی بسیار خوبی از او انجام شد و در انتهای سفر پادشاه چین یک کشتی برای سفر به آسیای جنوب شرقی در اختیار او قرار داد.
ابن بطوطه در کتابی با عنوان رحله ضمن شرح چگونگی دیدارش از این کشور، مطالب ارزشمندی آورده است که نمونه‌ای از آن در کتاب رحله آمده است:
که امیرزاده چینی او را بدرقه می‌کرد و در کنار آنها یک قایق با نوازندگان و خوانندگان همراه او بود و وی می‌نویسد که آنها اشعار مختلفی به زبان‌های چینی، عربی و فارسی میخواندند و با اینکه ابن بطوطه فارسی نمیدانست ولی نوشته شده که یک قطعه شعر فارسی از سعدی را خوانندگان بیشتر میخواندند طوری که او کاملا شعر را درک کرد.
بخشی از شعر به این ترتیب است:
تا دل به مهرت داده‌ام در بحر فکر افتاده‌ام
تا در نماز ایستاده‌ام گویی به محراب اندری
نتیجه‌ای که از این ارتباطات فرهنگی میگیریم این است که از گذشته دور ایران شین جیانگ و سی زانگ را جزیی از چین میداند و این ادعای برخی کشور‌ها که سی زانگ را جزیی از چین نمیداند بی جا میداند.
اما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران ابتدا به دعوت اینجانب آقای وو شه‌چیان وزید خارجه وقت چین به ایران آمدند و بعد از آن به دعوت ایشان در سال ۱۳۶۱ به چین سفر کردم که سفر بسیار کلیدی بود، زیرا دو کشور در کمال صمیمت پایه روابط جدیدی را بعد از انقلاب پایه گذاری کردند.
مطابق آن در مرحله‌ای دیگر مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی ریاست محترم وقت مجلس را اینجانب در سفر به جین همراهی کردم. سفر بعدی در معیت حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای که در آن زمان رییس جمهور بودند در سال ۱۳۶۸ انجام شد و به برکت وجود ایشان قرارداد‌های بسیار ارزشمندی بین دو کشور امضا شد.
اکنون با توجه به تغییرات اوضاع بین المللی، چین و ایران بیش از گذشته نیاز به همکاری دارند و هر دو کشور گام‌های مثبتی در زمینه تحکیم و گسترش روابط برداشته‌اند که مهم‌ترین آنها برنامه همکاری جامع، عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای و بریکس که با کمک و تسهیلات چین و روسیه برای ایران فراهم شد و پایه روابط بسیار ارزشمند و محکمی را بین دو کشور مشخص میکند.
هر چه زمان می‌گذرد نزدیکی کشور ایران و چین بیشتر می‌شود و بنده گمان می‌کنم که در آینده نزدیک این همبستگی بیشتر خواهد شد.