به گزارش سرویس وبلاگ صراط، نویسنده وبلاگ سردار تنها در آخرین به روز رسانی وبلاگ خود نوشته است:
یک گزاره فراگیر است ،"فوتبال ، سیاسی نیست"
شاید بهتر است بگویند "دوست داریم که فوتبال سیاسی نباشد" یا بگویند "هر وقت باختیم ،فوتبال سیاسی نیست"
اما چه کنیم ؟
واقعیت جزاین است ، بله "فوتبال سیاسی است"
فوتبال یک صنعت است ، نماد غرور ملی است ، نماد توسعه اقتصادی و اجتماعی است ،
فوتبال نماد اخلاق عمومی جامعه است .
راحت تر بگوییم، فوتبال جنگ مسالمت آمیز کشور هاست ، وقتی در جام جهانی گذشته تیم کشور مستعمره ،در مقابل تیم کشور استعمارگرش ایستاد،همه آن بازی را پاسخ غرور از دست رفته دوران استعماری دانستند،
مسابقه ایران و آمریکا همیشه حساسیت سیاسی دارد ، مسابقه دو تیم باشگاهی در مصر،کشته سیاسی می دهد،از تیم فوتبال ما انگشت نگاری سیاسی می کنند، ترک مسابقه ما در هر ورزشی با رژیم صهیونیستی ،سیاسی است.
گرداندن پرچم عربستان در روز باخت ایران در مقابل بحرین سیاسی بود، اولین مسابقه ایران و عراق پس از جنگ ، سیاسی بود و...
بیایید بپذیریم که فوتبال سیاسی است . چه بخواهیم و چه نخواهیم
روز مسابقه تیم باشگاهی ما با تیم باشگاهی عربستان بود ، همه می آیند ، حتی استقلالی ها ،چون این بار پای وطن در میان است و کشور مقابل عربستان است ، گزاره هایی در فضای بین اذهان عمومی جامعه تداعی می شود ، جزایر سه گانه ، بحرین ، انگشت نگاری ، توهین به زائران ایرانی ، وهابیون ، توطئه عربستان علیه ایران ، العربیه و ضدیت با ایران و...
پس همه می آیند ، حتی کارگری که در روز کارگر ،سی و چهار ماه است که حقوق نگرفته ، اما از شهرستان خود بلیط میگیرد و به ورزشگاه می آید که غیرتش را به رخ بکشد ،اما دریغ از یک جو "غیرت" در مستطیل سبز ... در مقابل چشمان هزاران ایرانی ، غرور و عزت را سر بریدند..!
می گویند فوتبال همین است ، برد و باخت دارد ، پس از این همه سال فهم فوتبال در کشور، فکر میکنم دیگر یک نوجوان 13 ساله نیز فرق بازی با غیرت و شکست افتخارآمیز را از اینگونه بازی ها می فهمد.
مشکل ما تازه نیست ؛ مشکل یک یا دو بازی نیست ، مشکل ریشه ای است ، مشکل روندی است که در پیش گرفته اند ، مشکل فوتبال و بازیکنانی است که به مراتب بیش از حد ظرفیت شان پول به پایشان ریخته ایم ، پولی که جبران تمام حقوق های عقب افتاده کارگران کشور است را در یک سال ، در جیب یک بازیکن می گذاریم ، تا او نیز صرف ماشین بازی و تفریح و سفر و خرید وفروش خانه و ویلا و بعضاً "فساد" کند.
اگر باشگاه ها خصوصی بودند دردی نبود ، اما این پول بی زبان ملت است ، این پول معیشت کارگران است ، این پول تولید ملی است ، این پول بی خانمان است ، این پول آن رفتگر بجنوردی است.پول بچه های یتیم است.
باز هم اگر "غیرت" باشد مردم ما نجیب اند و حرفی نمی زنند، راضی هستند، این همه اهمیت دادن به فوتبال ،این همه پول ریختن در فوتبال ، این همه 90 ،این همه هیاهو ، که آخرش با غرور و عزت ایرانی بازی کنند.؟
شنیده شده برخی کارکنان یک بیمارستان مشغول تماشای بازی بوده اند و به بیماران دیر رسیدگی کرده اند..
اگر غیرت بود، آن بیماران راضی بودند.
این ملت برای سربلندی ، کم درد نکشیده است.
اگر پس از بازی ایران – استرالیا جشن ملی گرفتند به خاطر برد جام جهانی نبود، به خاطر شوق دیدن یک بازی غیرتی بود.
سپاهان برد و قهرمان شد ، سپاهان از پرسپولیس و استقلال قویتر نیست ،فوتبالیست های سپاهان غیرت دارند، همین.!
آقای رویانیان تازه وارد؛ این پول ها که صرف بازیکنان به اصطلاح حرفه ای می کنید حق آن کاگر و رفته گر است نه بازیکنانی که در حد و نام فوتبال حرفه ای هم نیستند..!
آقای فتح الله زاده که امسال بر همتای پرسپولیسی ایراد می گرفتید ، آیا فصل پیش را یادتان رفته؟؟ یادتان رفته که تیم کهکشانی می بستید آن هم با همین پول های کهکشانی؟!
آیا بازیکنانتان توانستند برابر تیم های عربی آن هم در خانه نتیجه بگیرند؟؟
آقای رویانیان ، لطفاً بر مشاغلی که درآن با معیشت مردم سر و کار دارید متمرکز شوید،از این فوتبال ، نه آبی گرم و نه سوختی بهره ور می شود ، فقط خون قرمز مردم است که به جوش می آید.
و کلام آخرم باشد:
امسال سال تولید ملی نامیده شد تا غرور ایرانی در اثر تحریم ها شکسته نشود و ایرانی جلوی اجنبی دست وابستگی دراز نکند،کاش فوتبال استثنا میشد و برای آنها امسال سال غیرت ملی نامیده میشد..
یک گزاره فراگیر است ،"فوتبال ، سیاسی نیست"
شاید بهتر است بگویند "دوست داریم که فوتبال سیاسی نباشد" یا بگویند "هر وقت باختیم ،فوتبال سیاسی نیست"
اما چه کنیم ؟
واقعیت جزاین است ، بله "فوتبال سیاسی است"
فوتبال یک صنعت است ، نماد غرور ملی است ، نماد توسعه اقتصادی و اجتماعی است ،
فوتبال نماد اخلاق عمومی جامعه است .
راحت تر بگوییم، فوتبال جنگ مسالمت آمیز کشور هاست ، وقتی در جام جهانی گذشته تیم کشور مستعمره ،در مقابل تیم کشور استعمارگرش ایستاد،همه آن بازی را پاسخ غرور از دست رفته دوران استعماری دانستند،
مسابقه ایران و آمریکا همیشه حساسیت سیاسی دارد ، مسابقه دو تیم باشگاهی در مصر،کشته سیاسی می دهد،از تیم فوتبال ما انگشت نگاری سیاسی می کنند، ترک مسابقه ما در هر ورزشی با رژیم صهیونیستی ،سیاسی است.
گرداندن پرچم عربستان در روز باخت ایران در مقابل بحرین سیاسی بود، اولین مسابقه ایران و عراق پس از جنگ ، سیاسی بود و...
بیایید بپذیریم که فوتبال سیاسی است . چه بخواهیم و چه نخواهیم
روز مسابقه تیم باشگاهی ما با تیم باشگاهی عربستان بود ، همه می آیند ، حتی استقلالی ها ،چون این بار پای وطن در میان است و کشور مقابل عربستان است ، گزاره هایی در فضای بین اذهان عمومی جامعه تداعی می شود ، جزایر سه گانه ، بحرین ، انگشت نگاری ، توهین به زائران ایرانی ، وهابیون ، توطئه عربستان علیه ایران ، العربیه و ضدیت با ایران و...
پس همه می آیند ، حتی کارگری که در روز کارگر ،سی و چهار ماه است که حقوق نگرفته ، اما از شهرستان خود بلیط میگیرد و به ورزشگاه می آید که غیرتش را به رخ بکشد ،اما دریغ از یک جو "غیرت" در مستطیل سبز ... در مقابل چشمان هزاران ایرانی ، غرور و عزت را سر بریدند..!
می گویند فوتبال همین است ، برد و باخت دارد ، پس از این همه سال فهم فوتبال در کشور، فکر میکنم دیگر یک نوجوان 13 ساله نیز فرق بازی با غیرت و شکست افتخارآمیز را از اینگونه بازی ها می فهمد.
مشکل ما تازه نیست ؛ مشکل یک یا دو بازی نیست ، مشکل ریشه ای است ، مشکل روندی است که در پیش گرفته اند ، مشکل فوتبال و بازیکنانی است که به مراتب بیش از حد ظرفیت شان پول به پایشان ریخته ایم ، پولی که جبران تمام حقوق های عقب افتاده کارگران کشور است را در یک سال ، در جیب یک بازیکن می گذاریم ، تا او نیز صرف ماشین بازی و تفریح و سفر و خرید وفروش خانه و ویلا و بعضاً "فساد" کند.
اگر باشگاه ها خصوصی بودند دردی نبود ، اما این پول بی زبان ملت است ، این پول معیشت کارگران است ، این پول تولید ملی است ، این پول بی خانمان است ، این پول آن رفتگر بجنوردی است.پول بچه های یتیم است.
باز هم اگر "غیرت" باشد مردم ما نجیب اند و حرفی نمی زنند، راضی هستند، این همه اهمیت دادن به فوتبال ،این همه پول ریختن در فوتبال ، این همه 90 ،این همه هیاهو ، که آخرش با غرور و عزت ایرانی بازی کنند.؟
شنیده شده برخی کارکنان یک بیمارستان مشغول تماشای بازی بوده اند و به بیماران دیر رسیدگی کرده اند..
اگر غیرت بود، آن بیماران راضی بودند.
این ملت برای سربلندی ، کم درد نکشیده است.
اگر پس از بازی ایران – استرالیا جشن ملی گرفتند به خاطر برد جام جهانی نبود، به خاطر شوق دیدن یک بازی غیرتی بود.
سپاهان برد و قهرمان شد ، سپاهان از پرسپولیس و استقلال قویتر نیست ،فوتبالیست های سپاهان غیرت دارند، همین.!
آقای رویانیان تازه وارد؛ این پول ها که صرف بازیکنان به اصطلاح حرفه ای می کنید حق آن کاگر و رفته گر است نه بازیکنانی که در حد و نام فوتبال حرفه ای هم نیستند..!
آقای فتح الله زاده که امسال بر همتای پرسپولیسی ایراد می گرفتید ، آیا فصل پیش را یادتان رفته؟؟ یادتان رفته که تیم کهکشانی می بستید آن هم با همین پول های کهکشانی؟!
آیا بازیکنانتان توانستند برابر تیم های عربی آن هم در خانه نتیجه بگیرند؟؟
آقای رویانیان ، لطفاً بر مشاغلی که درآن با معیشت مردم سر و کار دارید متمرکز شوید،از این فوتبال ، نه آبی گرم و نه سوختی بهره ور می شود ، فقط خون قرمز مردم است که به جوش می آید.
و کلام آخرم باشد:
امسال سال تولید ملی نامیده شد تا غرور ایرانی در اثر تحریم ها شکسته نشود و ایرانی جلوی اجنبی دست وابستگی دراز نکند،کاش فوتبال استثنا میشد و برای آنها امسال سال غیرت ملی نامیده میشد..
