به گزارش صراط به نقل از آنا، كتاب "این جویبار جاری" با هدف تبيين آراء و
نظريات و ثبت سخنان محمود احمدي نژاد درباره شعر و ادب فارسي در محافل،
مجامع، همايش‌ها و نشست‌هايي كه به مناسبت بزرگداشت شعراي بزرگ شعر فارسي
يا تقويت و گسترش زبان فارسي ايراد گرديده، منتشر شده است.
کتاب «اين جويبار جاري» ضمن تبيين ديدگاه‌هاي رييس جمهور در خصوص شعر و شاعري، علاقه‌مندان و مشتاقان را به اين جنبه از زواياي شخصيت وي متوجه و رهنمون مي‌سازد.
در مقدمه اين کتاب با بيان اينکه در انقلاب اسلامي كه انقلابي فرهنگي بود، البته مسئولان آن از ادبيات، شعر و بيان ادبي بركنار نبوده‌اند، عنوان شده که اشعار عارفانه حضرت امام (ره) در حد اعلاي شعر و در حقيقت، نجواي عاشقانه روح مشتاق، مهجور و بي‌تابي است كه در خلوت با معبود خويش به زيباترين بيان‌ها به مناجات مي‌نشيند و آنچه در طبع او شكوفا مي‌شود و گل مي‌كند، نثار گوشه جمال او مي‌نمايد؛ سخنراني‌ها و خطابه‌هاي مقام معظم رهبري نيز نمونه اعلاي فصاحت و بلاغت و برخوردار از ظرايف و بدايع ادبي و هنري است، ضمن آنكه همان معدود اشعاري كه تاكنون از ايشان منتشر گرديده، بيانگر طبع سرشار و ذوق خداداد معظم له است.
در ادامه «سخنِ نخستِ» اين کتاب، رويكرد احمدي‌نژاد به مقوله شعر و شاعري را از چند جهت قابل مطالعه دانسته شده و در بيان نوع نگاه رييس جمهور به مقوله شعر و شاعري و نيز عنايت و اهتمامي كه به شعر پارسي و شاعران ايراني به ويژه سلاطين سخن نغز دارد، آمده است: وي شعر را هديه‌اي الهي، تلاشي مقدس براي عبور از وادي عقل و ورود به آستانه عشق و جاري شدن در هستي لايتناهي، فرياد هنرمندانه آدمي، هنر برتر ايران زمين و شاعران را واصلان كمال و متصل به انسان كامل مي‌داند؛ از اينرو، همواره بر نگاه جهاني ايرانيان در طول تاريخ تأكيد مي‌ورزد و انديشه شاعران ايراني را پاسخي در خور و مناسب به نيازهاي بشر امروز مي‌داند.
همچنين در مقدمه کتاب «اين جويبار جاري» ذکر شده که در نظر رييس جمهور شاهنامه "منظومه‌اي توحيدي"، فردوسي "احياگر هويت ملي"، مولانا "جاري در جان انسان‌ها" و حافظ "بهره‌مند و برخوردار از دولت و گنج بي‌كران عشق" است و نگاه و ادبيات رودكي بر كلام و منطق مبتني بر بمب اتم غالب و چيره است؛ رييس جمهور فراخور و مقتضاي حال و مقام و از طريق تمثيل و تمثل از چاشني شعر در گفته‌ها و سخنراني‌هاي خويش بهره گرفته و فضا را تلطيف مي‌نمايد و در جايگاه و مكانت شاعري و سخنوري دکتر احمدي نژاد در وصف انسان كامل «امام زمان(عج)» يا در مقام مفاخره يا پاسخ به برخي شبهات و شايعات از زبان شعر بهره جسته و پاسخي در خور داده‌اند.
کتاب «اين جويبار جاري» ضمن تبيين ديدگاه‌هاي رييس جمهور در خصوص شعر و شاعري، علاقه‌مندان و مشتاقان را به اين جنبه از زواياي شخصيت وي متوجه و رهنمون مي‌سازد.
در مقدمه اين کتاب با بيان اينکه در انقلاب اسلامي كه انقلابي فرهنگي بود، البته مسئولان آن از ادبيات، شعر و بيان ادبي بركنار نبوده‌اند، عنوان شده که اشعار عارفانه حضرت امام (ره) در حد اعلاي شعر و در حقيقت، نجواي عاشقانه روح مشتاق، مهجور و بي‌تابي است كه در خلوت با معبود خويش به زيباترين بيان‌ها به مناجات مي‌نشيند و آنچه در طبع او شكوفا مي‌شود و گل مي‌كند، نثار گوشه جمال او مي‌نمايد؛ سخنراني‌ها و خطابه‌هاي مقام معظم رهبري نيز نمونه اعلاي فصاحت و بلاغت و برخوردار از ظرايف و بدايع ادبي و هنري است، ضمن آنكه همان معدود اشعاري كه تاكنون از ايشان منتشر گرديده، بيانگر طبع سرشار و ذوق خداداد معظم له است.
در ادامه «سخنِ نخستِ» اين کتاب، رويكرد احمدي‌نژاد به مقوله شعر و شاعري را از چند جهت قابل مطالعه دانسته شده و در بيان نوع نگاه رييس جمهور به مقوله شعر و شاعري و نيز عنايت و اهتمامي كه به شعر پارسي و شاعران ايراني به ويژه سلاطين سخن نغز دارد، آمده است: وي شعر را هديه‌اي الهي، تلاشي مقدس براي عبور از وادي عقل و ورود به آستانه عشق و جاري شدن در هستي لايتناهي، فرياد هنرمندانه آدمي، هنر برتر ايران زمين و شاعران را واصلان كمال و متصل به انسان كامل مي‌داند؛ از اينرو، همواره بر نگاه جهاني ايرانيان در طول تاريخ تأكيد مي‌ورزد و انديشه شاعران ايراني را پاسخي در خور و مناسب به نيازهاي بشر امروز مي‌داند.
همچنين در مقدمه کتاب «اين جويبار جاري» ذکر شده که در نظر رييس جمهور شاهنامه "منظومه‌اي توحيدي"، فردوسي "احياگر هويت ملي"، مولانا "جاري در جان انسان‌ها" و حافظ "بهره‌مند و برخوردار از دولت و گنج بي‌كران عشق" است و نگاه و ادبيات رودكي بر كلام و منطق مبتني بر بمب اتم غالب و چيره است؛ رييس جمهور فراخور و مقتضاي حال و مقام و از طريق تمثيل و تمثل از چاشني شعر در گفته‌ها و سخنراني‌هاي خويش بهره گرفته و فضا را تلطيف مي‌نمايد و در جايگاه و مكانت شاعري و سخنوري دکتر احمدي نژاد در وصف انسان كامل «امام زمان(عج)» يا در مقام مفاخره يا پاسخ به برخي شبهات و شايعات از زبان شعر بهره جسته و پاسخي در خور داده‌اند.
