با نام خدا
همیشه سر سفره خدا نشستیم ...
هر لحظه مهمان و مرزوق لطف و رحمت خدا بوده، هستیم و خواهیم بود
ولی وقتی می گوید ضیافت و مهمانی من، مهمانی خاص است
یعنی پذیرایی اش، خوردنی و آشامیدنی هایش فرق می کند
حالا وقت آن است که خود خدا را بچشیم ...
طعام و شراب این سفره ی خاص خود خداست
مثل همان بهشت هایی می ماند که تویش حور و قصور نیست
سفره صاحب خانه نیست..
خود صاحب خانه نشسته است و دارد لبخند می زند...
خوشا به حال روزه داران که در شرب دائم اند...