به گزارش سرویس وبلاگ صراط؛نویسنده
وبلاگ صبح سپید در آخرین به روزرسانی وبلاگ خود نوشته است:
موضوع از این قراره که ورزشکاران با غیرتی مثل سوریان ، نوروزی،رستمی ، نصیر شلال و ... چند سال زحمت میکشن و عرق میریزن تا اینکه بتونن توی یک مسابقه بزرگ جهانی از بین رقبای قدر جهانی به مقامی برسن که هم برای خودشون و هم برای کشورشون افتخار و سربلندی بیاره. بعد از اینکه به این افتخارات رسیدن در نهایت به اونها جوایزی بسته به مدالی که بیارن مثل تعداد 100 تا 200 سکه(شاید!) داده میشه.
اما... اما در ورزش فخیمه ! فوتبال افرادی رو میبینیم که حتما باید حقوق سالیانه اونها بالای میلیارد باشه! برخی تیمها به خاطر کلاس هم که شده حتما! باید مربی و بازیکن خارجی بیارن. میلیون ها و میلیارها تومان پول بی زبان( و در مواقعی از بیت المال؟؟!!) صرف سفرها، جشن ها و ... بشه تا فوتبال کشور پیشرفت و رشد کنه!!
و جالب اینکه تیمهای پرسروصدا و پرهیاهو با آن همه بازیکن های میلیاردی هم به شکل فاجعه باری! از تیمهای شهرستانی بدون ستاره های میلیاردی شکست میخورن. دعوا و کشمکش و بد و بی راه هم خداروشکر از توی تلویزیون و تا توی روزنامه ها همیشه به راهه!
خروجی این همه خرج میلیاردی و تلیاردی ! چی میشه؟؟؟ میشه یکسری صحنه های پائین:
- یکسری آدمهایی (معمولا از طبقه پائین یا متوسط جامعه) رو میبینی که با زحمت و مشقت خودشون رو به بازیکن مشهور میلیاردی می رسونن تا شاید بتونن ازش یه امضا بگیرن. اون بازیکن هم با غرور تموم در حالی که از ماشین گران بهاش پیاده میشه ، با یه نازی عینک دودیش رو بالا میزنه و با منت یه امضا به اون هوادار میده.
- روزنامه ها و مجله هایی که عکس های اون بازیکن ها(بعضی هاشون هم با اون تیپهای کذایی) رو، روی صفحات اول خود با اندازه بزرگ می زنن و متاسفانه خیلی هاشون هم به عنوان الگوی جامعه معرفی میشن.
- یکسری از بازیکن هایی که به دلیل مشکلات اخلاقی و یا یکسری افراد یا دلالهایی که به دلیل فساد مالی رسانه ای میشن.
- و ...
البته با خود ورزش فوتبال مشکلی نیست اما این همه معضل و بعضا فسادهای اخلاقی ومالی(نمیگیم همه جاش فساده) رو که میبینیم از هر چی فوتباله آدم زده میشیم.
ملی پوش عزیزی مثل امید نوروزی وقتی برنده میشه، با پرچم قشنگمون جلوی دوربین های دنیا با افتخار تموم دور افتخار میزنه،
فوتبالیست ما بعد از گل زدن با همبازیش ...!!!
عزیز دلی مثل سوریان زحمت میکشه پرچم ما توی کشور دیگه جلوی چشم همه دنیا به اهتزاز در بیاد و سرود ملی ایران پخش بشه،
تیم های لیگ ایران معمولا توی بازی های جهانی که هیچی توی بازی های آسیایی هم یا به مقامی نمیرسن یا اون مقام چشمگیر نیست. تیم ملی فوتبال هم اگه با هر فلاکتی بتونه به جام جهانی بره مردم فقط دعا میکنن یه جوری آبرومند برگرده و زیادی گل نخوره!!
تکواندوکارهای ملی پوش ما 9 تا 10 ماهه که شب و روز تمرین میکنن و عرق میریزن تا بتونن برای کشورمون افتخار بیارن و ما رو جلوی کشورهای دیگه سربلند کنن، یکسری فوتبالیستهای تیم ملی ما وقتی میرن برای بازی جام جهانی، توی اون کشور میرن دنبال خوش گذرونی و گشت و گذار و عکس گرفتن با بازیکنهای معروف دنیا!
وقتی که دلاورهایی مثل نوروزی و سوریان و کیانوش رستمی و نصیر شلال با ذکر خدا و ائمه وارد میدان میشن یه حس عالی تموم وجود آدم رو میگیره.
درکل خیلی از ملی پوشهای با غیرت کشتی، وزنه برداری، تکواندو و ... برای کشورمون افتخار میارن و فوتبال ما در خیلی مواقع برامون افتضاح میاره! اونها آبرو میارن و اینها(یکسری شون) آبرو میبرن!
خلاصه سرتون رو درد نیارم، چه بسا اگر با اون بودجه های میلیاردی و تلیاردی! که صرف این فوتبال شده و میشه، صرف بقیه ورزشها بشه، ما حتی روزی رو ببینیم که توی رشته های دیگه مثل تنیس، والیبال، هندبال، شنا ، قایقرانی و ... هم مدال آور باشیم.
و در آخر هم شاید این مشکل, غیر از افراد سودجو و سودنجو! متوجه ما هم باشه. اگر ما مردم انقدر آتیش فوتبال رو گرم نکنیم و به فوتبال تب ندیم، فوتبال هم به یک ورزش معمولی تبدیل میشه، ورزش های دیگه هم رشد میکنن و با دست خودمون یکسری(نه همشون) افرادی که جنبه توجه ، پول و شهرت بیش از حد رو ندارن رو برای خودمون و جامعمون الگو نمیکنیم.
صبح سپید
دم همه ورزشکارهای غیورمون توی تکواندو و کشتی و وزنه برداری و ... گرم. درد و بلاشون بخوره تو سر خیلی از این فوتبالست های بی غیرت!