این عکس کاملاً واقعیست!

به گزارش سرویس وبلاگ صراط؛نویسنده وبلاگ آدامس شیک در آخرین به روزرسانی وبلاگ خود نوشته است:


خون گریه کردن را تابحال تجربه کرده ای!؟ میدانی فقط اجازه داری برای چه چیز خون گریه کنی رفیق!؟ چشمهایت را چقدر در عزای عزیزانت با اشک شسته ای!؟ بر حسین و اطفال و خانواده اش چطور!؟ ارزش اشک بر اباعبدالله را میدانی!؟؟؟ بر ارزش ضجه و ناله و فریاد و سینه و زاری و گریه بر مصیبت حسین بن علی آگاهی!؟ اگر نیستی رد مکن...

چه میگویی ای دل...!؟ خواهم بگویم که آری... گریه کن حقیقی کسیست که در عزای جد غریبشان می فرمایند: «یا جداه لابکین علیک بدل الدموع دما» ای جدّم به قدری برایت اشک می ریزم که به جای اشک خون گریه کنم. از گریه نگیرید مرا تا دم آخر / اسفنج مرا تا دم آخر بفشارید

وتو مپندار که گریه بر سید الشهدا مخصوص زمان و مکان خاصیست و اندازه دارد عزیز... کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا. ایام ضربت خوردن امیر مومنان علی علیه السلام چه جای این سخن است! نمی دانم... یعنی میدانم و نمی دانم. آشفتگی حال این ایام ما را نگیرید که... دل را به کفِ هر که سپارم پسش آرد / کس تاب نگهداری دیوانه ندارد...

وجودم نخل از غم بارور بود / تمام حاصلم خون جگر بود / ز هر شاخه هزاران میوه دادم / همانا پاسخم نیش تبر بود / دلم از طفل بر پستان مادر / به دیدار عجل مشتاق تر بود / اگرچه شاخه هایم را شکستند / به هر شاخه هزارانم ثمر بود / چه باک از تیغ زهرآلود دشمن / علی یکــ عمر در کام خطر بود / هزاران زخم در دل داشتم من / که بس کاری تر از این زخم سر بود / به جان فاطمه آنکه مرا کشت / نَه تیغ ابن ملجم، میخ در بود / تو ای قاتل مرا کشتی نگفتی / علی یک عمر غمخوار بشر بود / زدی شمشیر بر فرق امامی / که حتی مهربانتر از پدر بود...

وقتی طبیعت فارغ از قال و مقالم بود / بال ملائکــ در عزایت دستمالم بود / اندازه ی بال مگس تا گریه ام آمد / دیدم که فردوس برین هم زیر پایم بود / چندین هزاران سال قبل از خلقت انگـور / باده کشی و مِی خوری جزء کمالم بود / قبل از شروع اشکــِ آدم، سینه زن بودم / یادم نمی آید دقیقا چند سالم بود...

گبیته نوشت:

ایام دلخونی زینب کبری و عزای بابا، تسلیتــ ...