به گزارش سرویس وبلاگ صراط؛حسین رستمی در پایگاه اینترنتی مقتدر مظلوم نوشته است:
شانزدهمين اجلاس جنبش عدم تعهد در حالی از پنجم تا دهم شهريورماه در تهران برگزار میشود كه همگان بر اهميت برگزاری آن در تهران اذعان دارند؛ قرارگرفتن ايران به عنوان محور مقاومت و بيداری در منطقه، افزايش تهديدها و تحريمها و ادعای غرب مبنی بر انزوای منطقهای و جهانی جمهوری اسلامی اهميت برگزاری اين اجلاس و حضور نمايندگانی از 138 كشور در تهران را بيش از پيش نمايان میسازد.
جنبش عدم تعهد در سال ۱۹۶۱ ميلادی (۱۳۴۰ شمسی) در اوج جنگ سرد و فضای دوقطبی بين غرب و شرق با هدف وحدت ميان كشورهای غير وابسته تشكيل و اولين اجلاس آن در سال ۱۹۵۵ در شهر باندونگ اندونزی انجام شد.
جمهوری اسلامی ايران در سال ۱۹۷۹ پس از پبروزی انقلاب اسلامی به عضويت اين جنبش درآمد و توانست در اجلاس سران ۱۹۷۹ در هاوانا حضور پيدا كند و پس از آن، در همه نشستهای مختلف اين جنبش حضور داشته است.
جنبش عدم تعهد با عضويت 138 كشور پس از سازمان ملل متحد بزرگترين سازمان بينالمللی محسوب میشود و توانسته است در مواقعی نقش تأثيرگذاری در عرصه بينالمللی داشته باشد كه از آن جمله دفاع همهجانبه خود از فعاليتهای هستهای ايران در سالهای گذشته بوده است.
رهبر معظم انقلاب نيز كه خود زمانی به عنوان رئيسجمهوری ايران در اين جنبش حضور داشتند، در دورههای مختلفی بر اهميت و نقش اين جنبش تأكيد كردهاند.
حضرت آیت الله العظمی خامنه ای در ارديبشتماه سال 1384 در ديدار عبدالله احمد بداوى، نخست وزير مالزى كه رياست سازمان كنفرانس اسلامى و همچنين جنبش عدم تعهد را در آن دوران بر عهده داشت، تنها راه مقابله مسلمانان با سياستهاى زورگويانه قدرتهاى بينالمللى را، قوى شدن و اتحاد دانستند و با اشاره به نقش جنبش عدم تعهد برغم تغييرات شرايط دنيا نسبت به آغاز كار اين جنبش و جايگاه 60 درصدى جنبش عدم تعهد در مجمع عمومى سازمان ملل متحد خاطرنشان كردند: در شرايطى كه قدرتهاى بزرگ از جمله آمريكا قصد تغييرات در سازمان ملل به نفع خود را دارند، يكى از وظايف مهم كشورهاى عضو جنبش عدم تعهد ايفاى نقش براى مقابله با اين موضوع است.
رهبر معظم انقلاب با قدردانى از موضع خوب مالزى و جنبش عدم تعهد در خصوص فعاليتهاى هستهاى جمهورى اسلامى ايران تأكيد كردند: ما بطور اصولى با توليد سلاح هستهاى مخالفيم اما مسئله اصلى آمريكا و برخى كشورهاى غربى با ايران اين است كه آنها نمىخواهند دانش پيشرفته هستهاى از انحصارشان خارج شود و اين رشته مهم دانایى و توانایى در اختيار كشورهاى ديگر قرار گيرد.
همچنين در بهمنماه سال 1382 معظمله در ديدار و، رئيسجمهور اندونزی، با اشاره به تلاشهای مرحوم سوكارنو در جهت نزديك كردن كشورهای مستقل آسيايی و آفريقايی به منظور مقابله با شرايط دوقطبی آن زمان خاطرنشان كردند: مهمترين علتی كه توانست كشورهای آسيايی و آفريقايی را در آن زمان دور هم جمع كند و بعد هم جنبش عدم تعهد پايهگذاری شود، وحدت نياز بود و امروز نيز كشورهای اسلامی نياز به همكاری و ارتباط نزديكتر دارند.
تأكيد بر ضرورت احيای جنبش عدم تعهد ديگر نكتهای است از سوی رهبر معظم انقلاب مطرح شده است؛ نكتهای كه از طريق همكاریهای نزديك بين كشورها محقق خواهد شد. ايشان در ديدار رئيسجمهور زيمبابوه در سال 1371 به ممانعت كشورهای بزرگ از عملی شدن همكاریهای حقيقی بين كشورهای درحال توسعه اشاره كردند و ضرورت احيای جنبش غيرمتعهد را از طريق همكاریهای نزديك كشورهای كوچك جهان مورد تأكيد قرار دادند.
ايشان همچنين در سال 1368 در زمان تصدی پست رياست جمهوری در ديدار سفرای جديد آكروديته، نپال، ويتنام، پاناما، گينه و يوگسلاوی بر اهميت جنبش عدم تعهد اشاره كردند.
حضرت آيتالله خامنهای با اشاره به ميزبانی يوگسلاوی برای نهمين كنفرانس سران جنبش عدم تعهد اظهار كردند: ما معتقديم كه جنبش غير متعهدها بايد حقيقتاً يك هويت مستقل و بارزی را در دنيا داشته باشد و عاملی برای بيمناك شدن قدرتهای بزرگی كه عادت به تجاوز كردهاند باشد.
ايشان افزودند: متأسفانه بعضی از اعضای جنبش عدم تعهد اصرار دارند كه به قدرتهای استكباری بقبولانند كه اين جنبش هيچگونه تهديدی عليه آنان نيست ولی مابه عكس معتقديم كه قدرتهای بزرگ بايستی از جنبش غير متعهدها حساب ببرند. بطوریكه هرگاه خواستند به كشور كوچكی تجاوز كنند بياد داشته باشند كه 101 كشور غير متعهد در مقابل آنان خواهد ايستاد.
در اين ديدار ترايكو ترايكوفسكی، سفير جديد جمهوری سوسياليست فدرال يوگسلاوی در جمهوری اسلامی ايران، طی سخنانی با اشاره به نقش ايران در جنبش عدم تعهد گفت: ما اهميت زيادی را برای نقش جمهوری اسلامی ايران در جنبش غير متعهدها قائل هستيم.
به هر حال شانزدهمين اجلاس جنبش عدم تعهد در تهران برگزار خواهد شد و به گفته مسئولان امر حدود 50 تن از سران كشورها در اين اجلاس حضور خواهند داشت؛ غرب با تكيه بر بوقهای تبليغاتی و رسانهای خود سعی داشت تا نقش اجلاس شانزدهم را كمرنگ كند اما به نظر میرسد با توجه به نقش ايران در منطقه و نفوذ آن در ساير نقاط جهان باعث شده تا حنای غرب در بين كشورها رنگ ببازد.