تغيير رويه‌ي «نود» به عنوان يكي از معدود برنامه‌هاي ذكركننده‌ي منبع خبر در رسانه ملي، بر اين ادعا مهر تاييد مي‌زند كه در رسانه‌ي ملي هيچ انتظاري براي ذكر منبع خبري وجود ندارد؛ اين در حالي است كه رعايت اين اصل در اغلب خبرگزاري‌هاي رسمي جدي گرفته مي‌شود و عدم تعهد به آن مشكلاتي را در پي دارد.
اما ذكر منبع خبر در حالي در خبرگزاري‌ها و رسانه‌هاي كتبي به يك الزام اخلاقي بدل شده است كه رسانه‌هاي ديداري و شنيداري، از جمله رسانه ملي، كمتر به اين تعهد اخلاقي پايبندند. حتي در بخش‌هاي خبري هم مخاطبان و ساير توليدكنندگان خبر، انتظار ندارند خبري را با ذكر منبع داخلي از تلويزيون و راديو بشنوند.
اين امر در عين حال براي مخاطبان تلويزيون و راديو اين شبهه را به وجود مي‌آورد كه گويي همه‌ي خبرها را رسانه ملي به تنهايي توليد مي‌كند و به جز چند خبر خارجي، در توليد خبر به خودكفايي رسيده است.
حسن نمكدوست ـ استاد ارتباطات ـ هم معتقد است: وقتی رسانه‌ای از ذکر منبع خودداری می‌کند، در واقع خود را به عنوان منبع خبر معرفی می‌کند و این یعنی حداکثر اطمینان‌بخشی درباره‌‌ي خبر؛ پس طبعا باید پاسخگوی پیامدهای کار خود هم باشد.
به پرس می گن شبکه بین المللی نه شبکه خبر که همی چیش لوس بازی از دکور گرفته تا خبر های بی روحش و مجری های لوسش!