نکته مهم اما منبع پرداخت این پاداش است. طبق اعلام علی کفاشیان رئیس فدراسیون فوتبال، تعیین مبلغ 20 میلیون تومانی برای فوتبالیست ها تصمیم وزارت ورزش بود و ما تنها 4 میلیون و 500 هزار تومان به ملی پوشان پرداخت کردیم.
چنانچه دیروز هم بیان شد این موضوع نشان می دهد که این پول از محل بودجه فدراسیون تامین نشده و وزارت ورزش از محل بودجه های وزارتخانه، صندوق های بیمه یا بازنشستگی یا زیرمجموعه های وزارت ورزش، این مبلغ را پرداخت کرده است و لازم است که نمایندگان، دیوان محاسبات، ذیحسابی، نماینده مدعی العموم و... که مسوول چنین مواردی هستند از وزارت ورزش سوال کنند که این رقم را از کجا پرداخت کرده است؟ آیا اجازه پرداخت این مبلغ حدود 400 میلیون تومانی را داشته است؟
البته این موضوع بلافاصله با انتقادهای صریح برخی مسئولین و افکار عمومی مواجه شد. سوال این بود که مگر بازیکنان تیم ملی چه کار خارق العاده و خاصی انجام داده اند؟ آیا این بازیکنان وظیفه ای جز ارائه یک بازی خوب و برد در مقابل حریف را دارند؟
آیا تا به حال که شاهد باخت هایی مفتضحانه ای از این افراد بودیم، جریمه ای بر آنان مترتب شد که حال باید انتظار پاداش داشته باشند؟ اگر در مسابقات بعدی، این افراد نتیجه مناسب را به دست نیاورند، وزیر ورزش بابت این گونه هزینه ها از جیب بیت المال و یا نهادهای مختلف چه پاسخی خواهد داشت؟ و اینکه اساسا چنین هزینه کردهایی آن هم در شرایطی که دولت بسیاری از بودجه های کارمندان خود را قطع کرده است چه توجیهی خواهد داشت؟
آیا مسئولین محترم که چنین از بودجه بیت المال بذل و بخشش می کنند، ماجرای جلال علیزاده را شنیده اند؟ آیا می دانند این جوان با غیرت برای حس وظیفه شناسی و انسان دوستانه خود چه هزینه ای را پرداخت کرده است؟
جلال علیزاده همان روستا‌زاده با غیرت تابع تربت حیدریه است که تازه دو ماه از ازدواجش می گذرد. او که کارمند نیروی انتظامی است چند روز پیش از زادگاهش به اهواز منتقل شد. اما اتفاقی برای جلال رخ داد که تا ابد، بر زندگی او تاثیر خواهد گذاشت.
جلال، در طول مسیر حرکت قطار، از تهران به اهواز متوجه حضور سارقی در قطار می‌شود. بنابراین برای حفظ امنیت مسافران، واگن به واگن سارق را دنبال کرد. هنگامی که مجرم عرصه را بر خود تنگ می‌بیند، فرار را بر قرار ترجیح داده و خود را از قطار به بیرون پرت می‌کند. اما جلال باز هم سارق را رها نمی کند و به دنبال سارق به بیرون می‌پرد. اما متاسفانه جلال عزی، تعادل خود را از دست داده و قطار از روی پاهایش رد می شود. ماجرایی که موجب شد جلال برای همیشه پاهای خود را از دست دهد.
حالا باید مسئولین محترم پاسخ دهند که کدام یک از اینها با غیرت تر ند؟ جلال علیزاده که به خاطر مردم، "پاهای" خود را از دست داد یا بازیکنان تیم ملی که با "پاهای" خود پاداش های میلیونی می گیرند؟
فوتبال ما به طور نا مشروع از بیت المال ارتزاق می کنه. فوتبالیست های ما هم 90 درصد آدم های بی اخلاقی هستند. من از این فوتبال برائت می جویم.