به گزارش صراط، امریکائیان در یک اقدام فوری پیام مهمی را عنوان می کنند که سر لوحه بحران کنونی را مطرح می سازد و ان این است : ایران طی سه ماه آینده به بمب هسته ای دسترسی پیدا خواهد کرد. اسرائیل نیز از آنسو در حال رویاروئی با انتخابات پارلمانی و تشکیل حکومتی جدید برای همان سه ماه است و جدی ترین تحلیل برای این دو رویداد آنست که امریکیائیان در نظر دارند طی این سه ماه دست به اقدامی بزنند اما رژیم صهیونیستی مایل به مشارکت در آن نیست .
در اینجا می توان گفت علت این موضعگیری ناشی از پیدایش دیدگاه جدیدی در سیاست خارجی واشنگتن است . به گفته ای دیگر، این دیدگاه نشان دهنده تمایل امریکا در اتخاذ مواضع جدید در برابر تمامی کشورهای منطقه است که البته این اقدامات همسو با دیدگاههای تل آویو نمی باشد و رژیم صهیونیستی به ضرورت آن نیز معتقد نیست. اما امریکائیان همواره ماجراجو بوده اند بخصوص که در آستانه انتخابات ریاست جمهوری هستند و گمان دارند پیروزی در انتخابات نیازمند اقدامات سیاسی است که به اصطلاح بوسیله آن به تمامی مسائل موجود پایان دهد و در حقیقت در سیاست خارجی امریکا دگرگونی بوجود آورند واین دیدگاه بخودی خود نوعی ماجراجوئیبشمار می آید.
موضوع سلاح هسته ای ایران یک مسئله ای است که آرام آرام در حال پیشرفت است و گمان نمی رود دسترسی ایران به این سلاح سودی برایش در بر داشته باشد مگر افزایش دردسرهای این کشور . سلاح هسته ای وسیله ای است برای بهره برداری سیاسی و نه بکارگیری جدی آن و سلاح هسته ای در این منطقه همانند سلاح هسته ای کره شمالی دگرگونی چندانی را بوجود نخواهد آورد. امریکائیان تاکنون همان روشی را که با کره شمالی در پیش گرفته بودند با ایران نیز بکار می گیرند و البته کوشش کردند افکار عمومی را بیش از پیش مطابق نیازهای انتخاباتی خود بشورانند.
پیش از نتیجه گیری از اقدامات آینده امریکا باید نظری بر سیاستهای امریکا در ماههای اخیر بیاندازیم . از هنگام وقوع انقلاب تونس و دیگر انقلابهای منطقه، واشنگتن سیاستهایی را در منطقه در پیش گرفت که تاکنون سابقه نداشته است و با هر کشوری به گونه ای ویژه برخورد نمود و سیاستمداران امریکائی کوشش کردند با اظهارات خود وقت گذرانی نموده و سیاست امریکا را از یک دیگاه گسترده استراتژیک به روابطی مشخص و موضعگیریهایی که قابل اجرا نمی باشد تغییر دهند چون آنها از طرفهای خود شناخت کاملی ندارند و در حقیقت راه حلهای مناسبی برای آینده در اختیارشان نیست چون سیاستهای امریکا همواره جار وجنجال بدون هیچگونه اقدام بوده است .
تشکل جدید در سیاست امریکا نیازمند اقدامی در منطقه است و سخن درباره سلاح هسته ای ایران و تعیین مدت سه ماه ، بمعنی انتظار برای پایان یافتن این سه ماه نمی باشد و این بدین معنی است که تصمیم گیریهای واشنگتن دشوار است و مناسب با رژیم صهیونیستی نمی باشد اما گویا امریکائیان از موفقیت خود اطمینان دارند و شاید هم به توافقی با طالبان دست یابند که البته چنین توافقی هم اکنون وجود دارد اما اجرای آن به آینده موکول شده است . شاید امریکائیان به اقدامی علیه مالکی نخست وزیر عراق دست بزنند که موضعگیری بغداد در برابر تهران را پچیده کند و نقش اردن و ترکیه در سوریه را گسترده سازند که البته بر اساس دیدگاه واشنگتن ، اسرائیل باید در برابر چنین اوضاعی تماشاگر باشد.
باید بپذیریم که ما در برابر یک معادله و مرحله پیچیده ای در منطقه طی سه ماه آینده هستیم که البته ممکن است در تاریخ منطقه بسیار خطرناک و ناخوشایند باشد اما برای ما فلسطینیان این پرسش مطرح است که مسئله ما طی این مدت چگونه به فراموشی سپرده خواهد شد که البته پایبندی فلسطینیان به سکوت بهتر از درگیر شدن در رویدادهای ناشناخته است.
رویکرد سیاسی جدید امریکا نیازمند تحلیل و تفسیر بیشتری است و نباید همچنان تماشاگر تحولات بر اساس نتیجه گیریهای ساده باشیم که ما هم اکنون همچنان وقت را می گذرانیم .
ایمن خالد اندیشمند و نویسنده فلسطینی است که این یادداشت را برای خبرآنلاین عربی ارسال کرده است
ترجمه: محمد ماجد نجار
در اینجا می توان گفت علت این موضعگیری ناشی از پیدایش دیدگاه جدیدی در سیاست خارجی واشنگتن است . به گفته ای دیگر، این دیدگاه نشان دهنده تمایل امریکا در اتخاذ مواضع جدید در برابر تمامی کشورهای منطقه است که البته این اقدامات همسو با دیدگاههای تل آویو نمی باشد و رژیم صهیونیستی به ضرورت آن نیز معتقد نیست. اما امریکائیان همواره ماجراجو بوده اند بخصوص که در آستانه انتخابات ریاست جمهوری هستند و گمان دارند پیروزی در انتخابات نیازمند اقدامات سیاسی است که به اصطلاح بوسیله آن به تمامی مسائل موجود پایان دهد و در حقیقت در سیاست خارجی امریکا دگرگونی بوجود آورند واین دیدگاه بخودی خود نوعی ماجراجوئیبشمار می آید.
موضوع سلاح هسته ای ایران یک مسئله ای است که آرام آرام در حال پیشرفت است و گمان نمی رود دسترسی ایران به این سلاح سودی برایش در بر داشته باشد مگر افزایش دردسرهای این کشور . سلاح هسته ای وسیله ای است برای بهره برداری سیاسی و نه بکارگیری جدی آن و سلاح هسته ای در این منطقه همانند سلاح هسته ای کره شمالی دگرگونی چندانی را بوجود نخواهد آورد. امریکائیان تاکنون همان روشی را که با کره شمالی در پیش گرفته بودند با ایران نیز بکار می گیرند و البته کوشش کردند افکار عمومی را بیش از پیش مطابق نیازهای انتخاباتی خود بشورانند.
پیش از نتیجه گیری از اقدامات آینده امریکا باید نظری بر سیاستهای امریکا در ماههای اخیر بیاندازیم . از هنگام وقوع انقلاب تونس و دیگر انقلابهای منطقه، واشنگتن سیاستهایی را در منطقه در پیش گرفت که تاکنون سابقه نداشته است و با هر کشوری به گونه ای ویژه برخورد نمود و سیاستمداران امریکائی کوشش کردند با اظهارات خود وقت گذرانی نموده و سیاست امریکا را از یک دیگاه گسترده استراتژیک به روابطی مشخص و موضعگیریهایی که قابل اجرا نمی باشد تغییر دهند چون آنها از طرفهای خود شناخت کاملی ندارند و در حقیقت راه حلهای مناسبی برای آینده در اختیارشان نیست چون سیاستهای امریکا همواره جار وجنجال بدون هیچگونه اقدام بوده است .
تشکل جدید در سیاست امریکا نیازمند اقدامی در منطقه است و سخن درباره سلاح هسته ای ایران و تعیین مدت سه ماه ، بمعنی انتظار برای پایان یافتن این سه ماه نمی باشد و این بدین معنی است که تصمیم گیریهای واشنگتن دشوار است و مناسب با رژیم صهیونیستی نمی باشد اما گویا امریکائیان از موفقیت خود اطمینان دارند و شاید هم به توافقی با طالبان دست یابند که البته چنین توافقی هم اکنون وجود دارد اما اجرای آن به آینده موکول شده است . شاید امریکائیان به اقدامی علیه مالکی نخست وزیر عراق دست بزنند که موضعگیری بغداد در برابر تهران را پچیده کند و نقش اردن و ترکیه در سوریه را گسترده سازند که البته بر اساس دیدگاه واشنگتن ، اسرائیل باید در برابر چنین اوضاعی تماشاگر باشد.
باید بپذیریم که ما در برابر یک معادله و مرحله پیچیده ای در منطقه طی سه ماه آینده هستیم که البته ممکن است در تاریخ منطقه بسیار خطرناک و ناخوشایند باشد اما برای ما فلسطینیان این پرسش مطرح است که مسئله ما طی این مدت چگونه به فراموشی سپرده خواهد شد که البته پایبندی فلسطینیان به سکوت بهتر از درگیر شدن در رویدادهای ناشناخته است.
رویکرد سیاسی جدید امریکا نیازمند تحلیل و تفسیر بیشتری است و نباید همچنان تماشاگر تحولات بر اساس نتیجه گیریهای ساده باشیم که ما هم اکنون همچنان وقت را می گذرانیم .
ایمن خالد اندیشمند و نویسنده فلسطینی است که این یادداشت را برای خبرآنلاین عربی ارسال کرده است
ترجمه: محمد ماجد نجار
