" صراط " - چندسالی است بحث توسعه دانشگاه ها داغ داغ است، سیستم آموزش عالی کشور ما با دانشگاه های دولتی کار خود را شروع کرد اما امروز نام دانشگاه هایی با عناوین عجیب و غریب در فضای آکادمیک کشورمان بگوش می رسد و با وعده ارائه مدارک معتبر تعدادی از جوانها را در خود مشغول به تحصیل می کند.
روند آلترناتیو سازی برای سیستم آموزش عالی دولتی در ایران از زمان تاسیس دانشگاه آزاد اسلامی آغاز شد، اما حالا دانشگاه پیام نور ، غیرانتفاعی ، علمی کاربردری ، مجازی و مراکز آکادمیکی با پسوندهای بین المللی! در فضای آموزشی کشورٰ مشغول تربیت مدیران آتی ایران هستند.
قدیمی تر ها به کسانی که در عین بیسوادی از فضل زیادی برخوردار بودند می گفتند: "فلانی عالم استاد ندیده است." اما امروز فضلای استاد ندیده ای از سیستم آموزش عالی کشور با القاب دکتر و مهندس خارج می شوند که حتی در سطحی ترین مباحث تخصصی رشته تحصیلشان هم حرفی برای ابراز ندارند ولی به برکت تاسیس دانشگاه های رنگارنگ و رشد بیش از پیش نظام آموزشی کشورمان در بعد کمیت، به مدارج عالیه دست پیدا کرده اند!
سوالی که جای پرسش دارد این است که آیا تجهیز لجستیکی و گسترش زیرساخت های سخت افزاری نظام آموزش عالیٰ فارغ از پیشرفت های نرم افزاری تا چه میزان می تواند در رشد و موفقیت فضای دانشگاهی کشورمان موثر باشد؟
و مهمتر اینکه آسیب های رشد کمیتی و بدور از کیفیت نظام آموزش عالی کشور به چه میزان ایران آینده را دچار مشکل خواهد کرد؟
با این تفاسیر رئیس کمیته آموزش عالی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی اخیرا خبر از حذف کنکور در دانشگاه های پیام نور و غیر انتفاعی هم داده است.
رضا صابری در ادامه به ارزیابی این مساله پرداخته و گفته است: "پذیرش دانشجوی بدون کنکور یک گام مهم و ارزشمند است."
از این افاضات قابل بحث که بگذریم، مجموعه اتفاقاتی که طی چند سال اخیر در مجموعه وزارت علوم تحقیقات و فناوری شاهد وقوع آن هستیم، اینگونه استنباط می شود که اتاق فکر منسجمی برای کنترل جهت گیری فضای دانشگاهی کشور وجود ندارد و تاکتیک هایی که در بازه های زمانی متفاوت برای بهبود فضای علمی کشور مورد استفاده قرار می گیرد بر اساس یک نقشه جامع نیست . این مصوبات لحظه ای بر اساس اجتهاد های شخصی و مقطعی افراد صورت می پذیرد که این موضوع می تواند در بلند و کوتاه مدت آسیب های بسیاری را برای رشد جایگاه علمی کشور در بر داشته باشد.
روند آلترناتیو سازی برای سیستم آموزش عالی دولتی در ایران از زمان تاسیس دانشگاه آزاد اسلامی آغاز شد، اما حالا دانشگاه پیام نور ، غیرانتفاعی ، علمی کاربردری ، مجازی و مراکز آکادمیکی با پسوندهای بین المللی! در فضای آموزشی کشورٰ مشغول تربیت مدیران آتی ایران هستند.
قدیمی تر ها به کسانی که در عین بیسوادی از فضل زیادی برخوردار بودند می گفتند: "فلانی عالم استاد ندیده است." اما امروز فضلای استاد ندیده ای از سیستم آموزش عالی کشور با القاب دکتر و مهندس خارج می شوند که حتی در سطحی ترین مباحث تخصصی رشته تحصیلشان هم حرفی برای ابراز ندارند ولی به برکت تاسیس دانشگاه های رنگارنگ و رشد بیش از پیش نظام آموزشی کشورمان در بعد کمیت، به مدارج عالیه دست پیدا کرده اند!
سوالی که جای پرسش دارد این است که آیا تجهیز لجستیکی و گسترش زیرساخت های سخت افزاری نظام آموزش عالیٰ فارغ از پیشرفت های نرم افزاری تا چه میزان می تواند در رشد و موفقیت فضای دانشگاهی کشورمان موثر باشد؟
و مهمتر اینکه آسیب های رشد کمیتی و بدور از کیفیت نظام آموزش عالی کشور به چه میزان ایران آینده را دچار مشکل خواهد کرد؟
با این تفاسیر رئیس کمیته آموزش عالی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی اخیرا خبر از حذف کنکور در دانشگاه های پیام نور و غیر انتفاعی هم داده است.
رضا صابری در ادامه به ارزیابی این مساله پرداخته و گفته است: "پذیرش دانشجوی بدون کنکور یک گام مهم و ارزشمند است."
از این افاضات قابل بحث که بگذریم، مجموعه اتفاقاتی که طی چند سال اخیر در مجموعه وزارت علوم تحقیقات و فناوری شاهد وقوع آن هستیم، اینگونه استنباط می شود که اتاق فکر منسجمی برای کنترل جهت گیری فضای دانشگاهی کشور وجود ندارد و تاکتیک هایی که در بازه های زمانی متفاوت برای بهبود فضای علمی کشور مورد استفاده قرار می گیرد بر اساس یک نقشه جامع نیست . این مصوبات لحظه ای بر اساس اجتهاد های شخصی و مقطعی افراد صورت می پذیرد که این موضوع می تواند در بلند و کوتاه مدت آسیب های بسیاری را برای رشد جایگاه علمی کشور در بر داشته باشد.
خیلی خوشم میاد که بالخره تو شما آقایون اصولگرای بی فکر ، یکیتون کار پژوهشی و تحلیلی هم در حوزه حل مسائل کشوری انجام میده.
اصولگرا و فکر؟
احتمالا از زیر دستشون در رفته