"صراط" آنچه به نظر می رسد تمام قدرت پوشالی و ظاهری سازمان اطلاعاتی و امنیتی سیا بیشتر به قدرت مالی این سازمان وابسته است و هرگز نتوانسته نیروهای زبده و نخبه را با خود همراه کند.
به گزارش صراط، قدرت مالی بیشتر این سازمان که از طریق صاحبان کارتل ها و تراست های بین المللی و بودجه کلی ایالات متحده آمریکا تغذیه می شود باعث شده تا این سازمان بتواند با صرف بودجه های هنگفت برای خودش یال و کوپالی دست و پا کند و ظاهری هراسناک از خود نشان دهد.
این در حالی است که هر سازمانی که به اندازه سازمان سیا بودجه داشته باشد ولو اینکه در دورافتاده ترین و محروم ترین کشور دینا واقع شده باشد می تواند هیبتی به هم بزند و نعره مستانه ای را به سراسر دنیا بپراکند.
نیروهایی که سیا می تواند با خود همراه کند نخبه ترین شان را در وجود افرادی مثل پترائوس می توان مشاهد کرد که با اینکه در رأس سازمانی مهم قرار گرفته بود اما در مقابل یک نفوذی و یک زنی که روحیه نظامی گری اش او را سال ها از خانواده دور می کرده است زانو زد.
پائولو برادو حدود ده سال با نیروهای نظامی آمریکا همکاری کرده و با اینکه شوهر و دو بچه داشته اما خود را اسیر نظامی گری کرده و در کشورهایی مانند افغانستان حضور پیدا می کند و به دنبال پترائوس که آن زمان فرمانده نیروهای آمریکایی در افغانستان بوده، پادگان به پادگان راه می افتاده است.
حال آیا سیا هیچ نیروی در چنته نداشته که به ریاست یک فرد چهارستاره نظامی تن در دهد؛ نیرویی که تنها افتخارش کشتار مردم افغانستان بوده و شکست های مکرری که از القاعده متحمل شده است.
اگر به سیر زندگی روسا و مدیران سابق سیا نگاهی بیندازیم فراوان از این گونه افرادی که تنها با روحیه وحشی گری بر مسند نشسته اند مشاهده می کنیم.
این تنها سیا نیست که به مدد وحشی گری های نیروهایش می تواند خود را مخوف و پیچیده جلوه دهد، سازمان هایی مانند کا گ ب و موساد نیز از حربه های غیرانسانی برای مخوف و پیچیده نشان دادن خود استفاده کرده است و نمونه بارز نیروی موسادی را در شخصیت تزیپی لیونی می توان سراغ گرفت که حتی با کثیف ترین حربه می خواسته حریفانش را از دور خارج کند.
به گزارش صراط، قدرت مالی بیشتر این سازمان که از طریق صاحبان کارتل ها و تراست های بین المللی و بودجه کلی ایالات متحده آمریکا تغذیه می شود باعث شده تا این سازمان بتواند با صرف بودجه های هنگفت برای خودش یال و کوپالی دست و پا کند و ظاهری هراسناک از خود نشان دهد.
این در حالی است که هر سازمانی که به اندازه سازمان سیا بودجه داشته باشد ولو اینکه در دورافتاده ترین و محروم ترین کشور دینا واقع شده باشد می تواند هیبتی به هم بزند و نعره مستانه ای را به سراسر دنیا بپراکند.
نیروهایی که سیا می تواند با خود همراه کند نخبه ترین شان را در وجود افرادی مثل پترائوس می توان مشاهد کرد که با اینکه در رأس سازمانی مهم قرار گرفته بود اما در مقابل یک نفوذی و یک زنی که روحیه نظامی گری اش او را سال ها از خانواده دور می کرده است زانو زد.
پائولو برادو حدود ده سال با نیروهای نظامی آمریکا همکاری کرده و با اینکه شوهر و دو بچه داشته اما خود را اسیر نظامی گری کرده و در کشورهایی مانند افغانستان حضور پیدا می کند و به دنبال پترائوس که آن زمان فرمانده نیروهای آمریکایی در افغانستان بوده، پادگان به پادگان راه می افتاده است.
حال آیا سیا هیچ نیروی در چنته نداشته که به ریاست یک فرد چهارستاره نظامی تن در دهد؛ نیرویی که تنها افتخارش کشتار مردم افغانستان بوده و شکست های مکرری که از القاعده متحمل شده است.
اگر به سیر زندگی روسا و مدیران سابق سیا نگاهی بیندازیم فراوان از این گونه افرادی که تنها با روحیه وحشی گری بر مسند نشسته اند مشاهده می کنیم.
این تنها سیا نیست که به مدد وحشی گری های نیروهایش می تواند خود را مخوف و پیچیده جلوه دهد، سازمان هایی مانند کا گ ب و موساد نیز از حربه های غیرانسانی برای مخوف و پیچیده نشان دادن خود استفاده کرده است و نمونه بارز نیروی موسادی را در شخصیت تزیپی لیونی می توان سراغ گرفت که حتی با کثیف ترین حربه می خواسته حریفانش را از دور خارج کند.
بازگشت به صفحه اصلی جریده صراط
