به گزارش سرویس ورزشی صراط؛ پس از جام جهانی 2006 آلمان بود که فدراسیون فوتبال، طعم تلخ تعلیق را چشید و فعالیت هایش برای مدتی متوقف شد.
دلیل آن هم چیزی نبود مگر برکناری غیر فوتبالی یا به عبارت بهتر، سیاسی محمد دادکان توسط سازمان تربیت بدنی سابق و شخص محمد علی آبادی.
پس از آن بود که برای مدتی چند ماهه سکان فدراسیون فوتبال به دست کمیته انتقالی و در رأس آن صفایی فراهانی افتاد.
صفایی در مدت زمان تعلیق فدراسیون و با توجه به پیشینه و سابقه اش در حوزه ورزش بین الملل، توانست اعتماد مدیران و تصمیم گیران ارشد فیفا را جلب کند و بعنوان فردی مورد وثوق از سوی فدراسیون جهانی، فوتبال تعلیق شده ایران را مدیریت کند.
در آن برهه زمانی، امیر قلعه نویی، سرمربی تیم تازه قهرمان شده استقلال تهران، در سال 85 توانست عنوان سرمربی تیم مل فوتبال ایران را تصاحب کند و فوتبال ایران را برای ورود به عرصه رقابت های جام ملتهای آسیا مهیا نماید.
رقابت های جام ملت ها آغاز شد و امیر قلعه نویی که به اذعان اکثر کارشناسان فوتبال، بهترین تیم ملی تاریخ ایران را به لحاظ کمی و کیفی در اختیار داشت، نتوانست موفقیتی شایان توجه را کسب کند و در همان مراحل ابتدایی رقابت ها، در ضربات پنالتی مقابل تیم ملی کره جنوبی حذف شد.
آن زمان بود که درگیری ها میان قلعه نویی و کمیته انتقالی آغاز شد و تیم ملی برای مدتی بدون سرمربی بود تا اینکه منصور ابراهیم زاده که پیشتر بعنوان دستیار قلعه نویی در تیم ملی فعالیت می کرد، مسئولیت موقت هدایت تیم ملی در مسابقات مقدماتی جام جهانی 2010 افریقای جنوبی را بر عهده گرفت.
سرانجام پس از ماه ها جنجال و کشمکش، هیئت رئیسه فدراسیون فوتبال تشکیل جلسه داد که در این نشست، علی کفاشیان، که پیشتر در کمیته ملی المپیک فعالیت می کرد، توانست بعنوان رئیس جدید فدارسیون فوتبال معرفی شود.
با انتخاب کفاشیان به سمت رئیس فدراسیون گمانه زنی ها درباره انتخاب سرمربی تیم ملی قوت می گرفت تا اینکه سرانجام از میان گزینه های داخلی و خارجی گوناگون، علی دایی، سرمربی تیم سایپا که توانسته بود قهرمانی دوره اخیر لیگ ایران را کسب کند، بعنوان سرمربی وطنی و جدید تیم ملی فوتبال ایران برگزیده شد.
یکی از انتقادات وارده از سوی اصحاب رسانه و روزنامه ها به مجموعه فدراسیون فوتبال و شخص علی کفاشیان، این بود که اختیارات نامحدودی را به علی دایی محول کرده بودند و فدراسیون در تصمیمات تیم ملی بزرگسالان هیچگونه نقشی بر عهده نداشت. از همین رو بود که عادل فردوسی پور در یکی از برنامه های 90 این جمله معروف را گفت که: "آقای کفاشیان، شما بدون اجازه علی دایی لیوان آب را هم جابجا نمی کردید."!
پس از گذشت حدود یکسال و چند ماه از سرمربی گری علی دایی در تیم ملی، بازی با عربستان در ایام تعطیلات نوروزی فرا رسید. ایران با باخت دو بر یک در برابر سعودی ها و در حضور رئیس جمهور محمود احمدی نژاد، امیدهایش را برای صعود به جام جهانی 2010 تا حدود زیادی از دست داد و فدراسیون فوتبال نیز در اقدامی تعجب برانگیز و عاجل، علی دایی را از سرمربی گری تیم ملی فوتبال ایران برکنار کرد.
این اقدام تعجب برانگیز انتقادات زیادی را متوجه فدراسیون فوتبال کرد و شخص علی کفاشیان به عدم تصمیم گیری درباره اخراج سرمربی و نیز فرمانبرداری از مقامات بالا دستی متهم شد.
پس از آن بود که فدراسیون فوتبال در اقدامی چندباره و با استفاده و بهره برداری از محبوبیت تیم های قهرمان لیگ برتر ایران، افشین قطبی، سرمربی تیم پرسپولیس را بعنوان سرمربی تیم ملی برگزید. دلیل و توجیه فدراسیون نیز برای این انتخاب چیزی نبود مگر تجربه و سابقه دستیاری افشین قطبی در تیم ملی کره جنوبی، چراکه ایران در بازی های آتی می بایست با کره جنوبی رودررو می شد و حتماً این تیم را شکست می داد.
افشین قطبی هم در اظهاراتی جالب گفته بود که: «کره را مثل کف دست می شناسد»! و در جای دیگری نیز گفته بود: «مسئولین بلیت سفر و هتل ملی پوشان برای جام جهانی آفریقای جنوبی را آماده کنند»!
اما گویی سرنوشت این بود که ایران در کره تن به تساوی دهد و نتواند در جام جهانی حضور پیدا کند!
فدراسیون اما اینبار دست به ترکیب تیم هدایتگر فوتبال ملی نزد و به بهانه نزدیکی رقابت های جام ملتها در کشور قطر، افشین قطبی را بر روی نیمکت تیم ملی ابقا نمود.
اما باز هم افشین قطبی به کف دستش باخت و در مرحله یک چهارم نهایی جام ملتهای اسیا در برابر کره جنوبی مغلوب شد و سریعاً برای هدایت یک تیم در لیگ ژاپن بار سفر را بست و راهی دیار سامورایی ها شد!
و این فدراسیون بود که بازهم گرفتار انتخاب سرمربی شد و اینبار انتخابش پس از مدتها بحث و بررسی و اتلاف وقت سرمربی سرشناس پرتغالی، کارلوس کروش بود.
اما وی نیز نتوانست است تاکنون انتظارات را برآورده کند و تیم ملی هم اکنون با هفت امتیاز موقعیت خود برای صعود به جام جهانی 2014 برزیل را در خطر می بیند.
فلذا با توجه به نتایج درخشان تیم ملی و کارنامه درخشان تر فدراسیون فوتبال می بایست از جناب آقای کفاشیان که با خنده های معروفش به آقای شادابیان مشهور شده است تقاضا کنیم که عطای فدراسیون فوتبال را به لقایش ببخشند و میدان را برای جوان تر ها باز بگذارند تا سایرین نیز فکری برای حال و روز وخیم و به کما رفته فوتبال ایران بکنند و فدراسیون را از رخوت و ناکارآمدی موجود رهایی بخشند!
به نظر بنده آقای کفاشیان، ویترین فدراسیون فوتبال هست. و کار ایشان دکور هست، به نظرم کسی دیگر هدایت فدراسیون را در دست دارد.
به خاطر این است که ایشان همچنان در مسند ریاست هستند. اگه بحث شایسته سالاری و ... اینها بود اصلا نباید کسی که سابقه ای در فوتبال و مدیریت آنچنان ندارد رییس می شد. حالا که آمدنش بر سر قاعده نبوده پس خیال نکنید که رفتنش نیز بر سر قاعده و نتایج تیم ملی باشد.!!!!!!!!!!!!!!!!!!