به گزارش صراط، حرکت نمادین کاروان اسرای کربلا از رسومات مردم پاکستان است که با شکوه خاصی برگزار می‌شود، در این کاروان کجاوه حضرت زینب که بر روی شتری قرار دارد از اهمیت بیشتری برخوردار است.
معمولا در حالی که این کاروان از خیابان عبور می‌کند مداح روضه حضرت زینب را قرائت می‌کند.
مضمون مداحی از این قرار است که حضرت زینب به هر طرف می‌نگرد اما کسی نیست که ایشان را سوار شتر کند، در این لحظه به یاد برادرش عباس می‌افتد و از ایشان کمک می‌خواهد.
عزاداران حسینی پا برهنه به عزاداری می‌پردازند و هر چیزی که نمادی از کربلا باشد، سبب گریه آنان می‌شود.
در این مراسم، برافراشتن عمامه امام حسین که از جدش رسول خدا به ایشان به ارث رسیده، نمادی از شهادت آن حضرت است.
در پاکستان برخی از مردان و زنان به یاد مظلومیت امام سجاد (ع) حلقه‌ای نقره‌ای (که شبیه دستبند آهنی آن حضرت است) در دستان خود می‌کنند و آنرا علامت مظلومیت امام سجاد (ع) می‌دانند.
در پاکستان رسم است که اسب را از بدو تولد برای ایفای نقش ذوالجناح پرورش می‌دهند این اسب به اندازه‌ای مقدس است که کسی حق سواری گرفتن از آن را ندارد، ذوالجناح به در هر خانه که برود اعضای آن خانه این اسب را زیارت می‌کنند تا سر‌انجام در هیئت روز عاشورا به عنوان اسب نمادین امام حسین ایفای نقش کند.
جالب اینجاست که در برخی موارد اسبی که برای ایفای نقش ذوالجناح انتخاب شده است چند قطره‌ای اشک می‌ریزد که سبب منقلب شدن بیشتر مردم می‌شود.
آغشته کردن کبوتران سفید به رنگ قرمز و آزاد کردن آنان بعد از اتمام عزاداری نیز جزو رسومی است که بین مردم پاکستان رواج دارد.
مردم معتقدند بعد از اینکه امام حسین به شهادت رسید، کبوتران سفید رنگ خود را به خون امام حسین آغشته کرده به سمت مدینه و سایر بلاد اسلامی به پرواز در‌آمدند تا خبر شهادت ایشان را به همه مردم جهان برسانند.
