به گزارش صراط، مانی رهنما که شامگاه 17 آذر در برنامه
«دستان» سخن می گفت با انتقاد از بعضی قوانین نانوشته در دنیای موسیقی پاپ
گفت: «این روزها صداهای زنانه در میان آثار خوانندگان مرد، زیاد شده است.
به گونه ای که اگر چشمانت را ببندی و موسیقی را گوش کنی فکر می کنی که یک
زن در حال خواندن است. آنها به جای اینکه بخوانند، زور می زنند. در حال
حاضر صدای بعضی از خوانندگان پاپ ناهنجار است. آنها بیشتر جیغ می زنند و در
قید نت ها نیستند. آنها به واسطه فشار بر حنجره شان می خوانند و در نظر
نمی گیرند همانقدر که آنها زور می زنند، شنونده رنج می برد.»
وی در بخش دیگری از سخنانش مطرح کرد: «به نظر من طی سال های اخیر در کیفیت اجرای آواز سیر صعودی دیده نمی شد چرا که دستگاه ها و نرم افزارها کار خوانندگان را جلو می برد و باعث می شود خوانندگانی که به قولی فالش می خوانند خروجی کارشان خوب از کار درآید. حجم تولید این خوانندگان نیز بسیار بالاست. ما که 15 سال است کار موسیقی می کنیم هنوز 60 آهنگ منتشر نکرده ایم اما بعضی از دوستان ما ظرف یک ماه 60 قطعه در اینترنت منتشر می کنند.
رهنما با بیان اینکه دلش برای هنر موسیقی می سوزد، اضافه کرد: ذائقه مردم دچار چندگانگی شده، در حالی که ملت ما دارای پیشینه فرهنگی بسیار قوی هستند. خیلی ها از من می پرسند چرا دیگر کار نمی کنی؟ باور کنید من هم کنسرت برگزار می کنم و هم آلبوم منتشر می کنم اما کارم شنیده نمی شود.
اظهارات تند «مانی رهنما» در یک برنامه تلویزیونی
این هنرمند در همین خصوص اظهار کرد: «وقتی هیچ تبلیغاتی در این راستا وجود ندارد چه انتظاری می توان داشت. برای مثال یک بیلبورد برای تبلیغات در اختیار ما قرار نمی دهند اما همان بیلبورد را به تبلیغ «پفک نمکی» اختصاص می دهند.
خواننده آلبوم «کجا به خنده می رسیم» درباره روند موسیقی پاپ طی سال های اخیر گفت: «ترانه و ملودی دو عامل در موسیقی هستند که در ذهن مردم ماندگار شده و می توانند اثر را به اوج برسانند اما متاسفانه ملودی های ما از کشورهای عربی حوزه خلیج فارس، ترکیه و حتی یونان تاثیر گرفته اند.
هنرمندانی نیز در این عرصه وجود داشتندکه پیشرو کاور کردن موسیقی های خارجی بودند اما ای کاش حداقل شعرهای خوبی روی آن سوار می کردند. البته مردم هم از این کارهای کاور استقبال می کنند چرا که این کارها یک بار هم جواب پس داده اند اما باید در نظر داشته باشیم که کاور کردن چیزی به موسیقی ما اضافه نمی کند. این فقط یک کپی برداری است.»
مانی رهنما درباره برگزاری جشنواره موسیقی پاپ نیز اظهار کرد: «اگر قرار است جشنواره ای در این زمینه برگزار شود باید از گروه های قوی جهان نیز در آن دعوت به عمل آید تا جوانان ما در کنار این گروه ها قرار گیرند و ببینند آنها چگونه کار می کنند.»
او در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه «برای انتخاب ترانه چه نکاتی را در نظر می گیرد؟» گفت: «من همیشه ترانه ای را می خوانم که واقعی بوده و روحی در آن جریان داشته باشد. ترانه باید دارای «آن» بوده و دارای حس تجربه شده باشد.
بخش دیگری از این گفتگو به یادی از زنده یاد بابک بیات اختصاص داشت.» رهنما به عنوان شاگرد بیات در سخنانی، در این زمینه گفت: «من کار حرفه ایم را با بابک بیات آغاز کردم. یک روز پاییزی نزد او رفتم و قطعه ای از علی سهراب را برای او خواندم. وقتی زنده یاد بیات صدایم را شنید گفت باید روی صدایت کار کنی. بیات باعث می شد آدم به موسیقی، دید دیگری داشته باشد و آن را جدی بگیرد.»
خواننده آلبوم «من و تو» درباره شخصیت بابک بیات گفت: «او شکارچی لحظاتی از احساسات خودش بود که روی شعر کشف می کرد. او باهوش بود. بیات ذهنی بسیار قوی داشت و این هوش در کنار دلسوختگی باعث می شد که در نهایت آثاری فرازمینی خلق کند.»
در پایان این گفتگو وقتی مجری از مانی رهنما خواست تا سخن پایانی اش را به مخاطبان بگوید، این هنرمند در جملاتی کوتاه اظهار کرد: «سالن کنسرت سالن اجرای موسیقی است نه کلوپ. ساز احترام دارد و از یک سالن باید انتظار موسیقی داشته باشید نه چیز دیگر.»
وی در بخش دیگری از سخنانش مطرح کرد: «به نظر من طی سال های اخیر در کیفیت اجرای آواز سیر صعودی دیده نمی شد چرا که دستگاه ها و نرم افزارها کار خوانندگان را جلو می برد و باعث می شود خوانندگانی که به قولی فالش می خوانند خروجی کارشان خوب از کار درآید. حجم تولید این خوانندگان نیز بسیار بالاست. ما که 15 سال است کار موسیقی می کنیم هنوز 60 آهنگ منتشر نکرده ایم اما بعضی از دوستان ما ظرف یک ماه 60 قطعه در اینترنت منتشر می کنند.
رهنما با بیان اینکه دلش برای هنر موسیقی می سوزد، اضافه کرد: ذائقه مردم دچار چندگانگی شده، در حالی که ملت ما دارای پیشینه فرهنگی بسیار قوی هستند. خیلی ها از من می پرسند چرا دیگر کار نمی کنی؟ باور کنید من هم کنسرت برگزار می کنم و هم آلبوم منتشر می کنم اما کارم شنیده نمی شود.
اظهارات تند «مانی رهنما» در یک برنامه تلویزیونی
این هنرمند در همین خصوص اظهار کرد: «وقتی هیچ تبلیغاتی در این راستا وجود ندارد چه انتظاری می توان داشت. برای مثال یک بیلبورد برای تبلیغات در اختیار ما قرار نمی دهند اما همان بیلبورد را به تبلیغ «پفک نمکی» اختصاص می دهند.
خواننده آلبوم «کجا به خنده می رسیم» درباره روند موسیقی پاپ طی سال های اخیر گفت: «ترانه و ملودی دو عامل در موسیقی هستند که در ذهن مردم ماندگار شده و می توانند اثر را به اوج برسانند اما متاسفانه ملودی های ما از کشورهای عربی حوزه خلیج فارس، ترکیه و حتی یونان تاثیر گرفته اند.
هنرمندانی نیز در این عرصه وجود داشتندکه پیشرو کاور کردن موسیقی های خارجی بودند اما ای کاش حداقل شعرهای خوبی روی آن سوار می کردند. البته مردم هم از این کارهای کاور استقبال می کنند چرا که این کارها یک بار هم جواب پس داده اند اما باید در نظر داشته باشیم که کاور کردن چیزی به موسیقی ما اضافه نمی کند. این فقط یک کپی برداری است.»
مانی رهنما درباره برگزاری جشنواره موسیقی پاپ نیز اظهار کرد: «اگر قرار است جشنواره ای در این زمینه برگزار شود باید از گروه های قوی جهان نیز در آن دعوت به عمل آید تا جوانان ما در کنار این گروه ها قرار گیرند و ببینند آنها چگونه کار می کنند.»
او در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه «برای انتخاب ترانه چه نکاتی را در نظر می گیرد؟» گفت: «من همیشه ترانه ای را می خوانم که واقعی بوده و روحی در آن جریان داشته باشد. ترانه باید دارای «آن» بوده و دارای حس تجربه شده باشد.
بخش دیگری از این گفتگو به یادی از زنده یاد بابک بیات اختصاص داشت.» رهنما به عنوان شاگرد بیات در سخنانی، در این زمینه گفت: «من کار حرفه ایم را با بابک بیات آغاز کردم. یک روز پاییزی نزد او رفتم و قطعه ای از علی سهراب را برای او خواندم. وقتی زنده یاد بیات صدایم را شنید گفت باید روی صدایت کار کنی. بیات باعث می شد آدم به موسیقی، دید دیگری داشته باشد و آن را جدی بگیرد.»
خواننده آلبوم «من و تو» درباره شخصیت بابک بیات گفت: «او شکارچی لحظاتی از احساسات خودش بود که روی شعر کشف می کرد. او باهوش بود. بیات ذهنی بسیار قوی داشت و این هوش در کنار دلسوختگی باعث می شد که در نهایت آثاری فرازمینی خلق کند.»
در پایان این گفتگو وقتی مجری از مانی رهنما خواست تا سخن پایانی اش را به مخاطبان بگوید، این هنرمند در جملاتی کوتاه اظهار کرد: «سالن کنسرت سالن اجرای موسیقی است نه کلوپ. ساز احترام دارد و از یک سالن باید انتظار موسیقی داشته باشید نه چیز دیگر.»
بابا خودت هم صدا نداری شاید نُت بلد باشی ولی صدا خدایی نداری
بیست ساله که پرنده هم قفس هم خونه ماست رو تو این شوها می خونی خدایی راست می گم یا نه؟!
حضرتعالی به جای این افاضات، بزرگواری کنید در خصوص ترانه "فرداکه شد" توضیح دهید،
واقعا شرم آور است که شما در این ترانه به تمامی ابعاد وجودی انقلاب اسلامی، دفاع مقدس و تمامی انقلابیون و رزمندگان و ایثاگران بصورتی کاملا روشن اهانت و گستاخی ورزیده اید،
درست است که سوءمدیریت و بی تقوایی و عافیت طلبی در موسیقی ارشاد و تمامی مراکز دولتی که مستقلا دارای واحد موسیقی هستند بیداد میکنداما اینها دلیل بر گستاخی شما که هیچ هنری جز صدایی شاید خوش ندارید نمیشود و نخواهد شد.
آقای رهنما، برخلاف نظرات شما، کیفیت اجرای آواز سیرصعودی داشته است اما کیفیت اعتقادات و ایمان به تشیع و این مرز و بوم مقدس علوی و عشق به ملت و نظام فالش شده است.
حق ندارید بابت تبلیغات اعتراض کنید و لااقل شما حق ندارید، باید بگوییم برای هنری که تعهد و تقوا در در جوهره آن نباشد ورق پاره هم نباید داد چه برسد به بیلبرد.
آقای رهنما، برخلاف نظرات رقیق شما، باید بدانید آنچه احترام دارد نخست تدین و ایمان است، دوم احترام به ارزشها، و پیامد این دو احترام به کشور و ملت و نظام است، درمقابل هنرمندی که به آرمانهای صدها هزار شهید و ارزشها احترام نمیگذارد، احترام به ساز نوعی لودگی کلامی است.
لطفا محترم باشید و به آنچه معروض شد احترام بگذارید.