به گزارش صراط ، مربیان پرتغالی در سطح دنیا مطرح هستند و دانش فوتبال در این کشور کوچک اروپایی رشد و پیشرفت چشمگیری داشته است.
ژوزه مورینیو سرشناس‌ترین مربی پرتغالی جهان که در روزهای اخیر عنوان پردرآمدترین مربی را هم از آن خود کرده، شاخص‌ترین مربی پرتغالی فوتبال است. آقای خاص که در یک خانواده فوتبالی به دنیا آمد و نتوانست فوتبالیست موفقی شود از مترجمی به مربیگری رسید.
فوتبال ایران نیز از چند سال پیش به دنبال جذب یک مربی پرتغالی برای سرمربیگری تیم ملی بود. کمیته انتقالی می‌خواست آرتور جرج پرتغالی را بیاورد تا تیم ملی ایران در مقدماتی جام جهانی 2010 با این مربی سرشناس و کارکشته که لقب «فیلسوف» داشت قدم به میدان بگذارد اما تقدیر این بود که تیم ملی در مقدماتی جام جهانی 2010 با علی دایی شروع کند و با افشین قطبی ناکام بماند تا در نهایت کارلوس کیروش یک مربی پرتغالی که اصالتی موزامبیکی دارد به ایران بیاید. کیروش متولد مستعمره پرتغال بود ولی در نهایت هدایت تیم ملی پرتغال را در رده‌های مختلف برعهده گرفت. او یک استعدادیاب فوق العاده بود که نسل طلایی فوتبال این کشور را به جهان معرفی کرد. برخی کیروش را دومین مربی سرشناس و موفق پرتغالی می‌دانند که در باشگاه‌های بزرگی چون منچستریونایتد و رئال مادرید هم مربیگری کرده است.
اما مربیان پرتغالی یک خصوصیت مشترک دارند و آن رفتارهای غیرعادی است که از خودشان در موقعیت‌های مختلف نشان می‌دهند.
ویژگی‌های خاصی که نه تنها مورینیو، که کل مربیان پرتغالی دنیا را جزو مربیان خاص قرار می‌دهد. از درگیری‌‌های کنار زمین با مربی و بازیکن حریف گرفته تا رفتارهای غیرعادی در نشست‌های خبری؛ تمامی مربیان پرتغالی دارای این ویژگی عجیب هستند.
مورینیو در این بخش هم سرآمد است؛ او یکبار بازیکن حریف را در کنار زمین دلقک خطاب می‌کند و روز دیگر به چشم مربی رقیب انگشت فرو می‌کند! هیچکس منکر توانایی‌های فنی‌اش نیست اما رفتار عجیب و غریبش هم غیرقابل انکار است.
همانطور که کیروش هم در زمان سرمربیگری تیم ملی پرتغال با فیفا بر سر انجام آزمایش دوپینگ درگیر شد و حتی تا مدت‌ها بر سر این اتفاق با فیفا و مراجع قضایی آن مشکل داشت.
مربیان پرتغالی که به ایران آمده‌اند هم همین گونه‌اند، از مانوئل ژوزه در پرسپولیس تا آلفرود کاسیمیروی نفت آبادان و تونی اولیویرای تراکتورسازی همگی رفتارهای حیرت انگیزی دارند.
آنها همانطور که خوش‌رو و خوش برخورد هستند گاهی اوقات کارهایی انجام می‌دهند که حیرت زده می‌شوید.
مانوئل ژوزه سرمربی پرسپولیس با کروات به یک شهرستان در استان گیلان می‌رود و بعد از مسابقه هم مقابل دوربین‌های تلویزیونی بینی خود را می گیرد گویی انگار در اتاقش نشسته است.
کاسیمیرو که برای دومین بار به ایران برگشته است نیز رفتارهای عجیب و غریب کم ندارد، از بالا رفتن از فنس‌های ورزشگاه تا پرحرفی در نشست‌های خبری! او در یک نشست خبری پیش از مسابقه آنقدر حرف زد که مسئولان به او گفتند وقت شما تمام است اما در پاسخ گفت هنوز برایم چای نیاورده‌اید!
تونی اولیویرای تراکتورسازی هم شرایط حیرت انگیز خودش را دارد. او در پاسخ به هر سوال انواع و اقسام ادا و اطوارها را در می‌آورد تا منظورش را به خبرنگاران برساند.
شاید در بین مربیان پرتغالی شاغل در ایران فقط ژوزه کاستا آرام‌ترین و بی‌حاشیه‌ترین بود. او زمانی دستیار کیروش در تیم ملی پرتغال بود اما رفتار عجیب و غریبی از او مشاهده نشد و شاید به خاطر همین رفتار آرام، اولین مربی خارجی اخراجی در لیگ دوازدهم لقب گرفت!
فوتبال ایران هم در سطح باشگاهی و هم در رده ملی به دانش مربیان پرتغالی گره خورده است، هرچند که این پرتغالی‌های شاغل در لیگ ایران هنوز نتوانسته‌اند انتظارها را از نظر فنی برآورده کنند اما در انجام رفتارهای عجیب و غریب همه را شگفت زده کرده اند.
مربیان پرتغالی نتوانسته‌اند خود را با ما در زمینه اجتماعی و آداب و رسوم هماهنگ کنند و بعید است این اتفاق اصلا رخ بدهد زیرا مربیان پرتغالی خاص‌ترین مربیان جهان هستند. مربیانی که فوتبال را فقط از زاویه دید خود می‌بینند و البته گاهی اوقات دیدگاهی عجیب و حیرت انگیز دارند و به همین دلیل هم یکباره مرتکب رفتارهایی می‌شوند که همه دنیا را حیرت‌زده می‌کنند، فرقی هم نمی‌کند آنها در کجا مربی باشند ایران، اسپانیا یا انگلیس؛ رفتارهای آنها برای همه عجیب و خاص است.
البته لیگ ایران کم کم از مربیان پرتغالی خالی می شود، بعد از جدایی ژوره کاستا از نفت آبادان، وی را باید دومین مربی پرتغالی ناکام معرفی کرد. مانوئل ژوزه نیز با همه رفتارها و صحبت های عجیبش با پرسپولیس، نتوانست به روزهای خوب برسد و در نهایت کمیته فنی این باشگاه رای به عدم حضور این مربی روی نیمکت سرخ ها داد
