*مذاکرات ایران و غرب به دنبال وقفه 6 ماهه، احتمالا از سر گرفته می شود.
آخرین دور مذاکرات حد فاصل ماه های فروردین تا خرداد 91 در شهرهای
اسلامبول، بغداد و مسکو برگزار شد اما آمریکا و متحدان غربی آن وسوسه شدند
تا برای چندمین بار، روش فشار و تحریم را به جای تفاهم و توافق تست بزنند.
دور جدید تحریم ها از ژوئیه (تیرماه گذشته) به اجرا درآمد اما محاسبات آنها
پس از 6 ماه درست از آب درنیامده است.
*ته کیسه مذاکرات سوراخ است و به همین دلیل هر نوع اعتمادسازی از سوی ایران در این کیسه انباشته نمی شود؛ حتی هنگامی که مدالیته ای با 6 بند در سال 86 تدوین شد و ایران به طور مستند به هر 6 ابهام پاسخ داد، غرب بهانه های جدیدی تراشید. اکنون نیز دور جدید مذاکرات با ابهام دستور و چارچوب مواجه است. به تعبیر دیگر غرب طفره می رود از اینکه مشخص کند محل نگرانی و اختلاف حقیقی کجاست و در کدام چارچوب حقوقی و فنی و عقلانی حل می شود؟ محل نزاع و اختلاف در مذاکرات مشخص نیست چون نزاع استکبار غرب با اصل ایران و جمهوری اسلامی است. ته این کیسه را باید بست. مذاکرات اوپن و فاقد چارچوب هیچ اقتضای عقلانی ندارد. اعمال تحریم ها بر شدت بی اعتمادی ملت ایران افزوده است و لغو این تحریم ها- حتی اگر به تمامی انجام شود- صرفا بر داشتن مانع خودساخته غرب است نه امتیازی در ازای مطالبه مثلا توقف غنی سازی 20 درصد.
*همچنین باید متذکر شد طرف غربی متاثر از دولت آمریکاست و دولت آمریکا در این میان در قبال تصمیم سازی های کنگره فاقد کمترین اختیار است. لابی صهیونیست ها، اکثریت کنگره را هدایت می کند و اوباما حتی اگر هم می خواست فاقد اراده و اختیار تصمیم گیری در سطوح مذاکراتی بود. حلقه تصمیم ساز در غرب- صهیونیسم بین الملل- صرفا به خاموش کردن موتور بیداری اسلامی در ایران می اندیشد و با این فرض حتی اگر ایران همه برنامه هسته ای خود را متوقف می کرد، فشارها و تحریم ها و تهدیدها متوقف نمی شد. با این وصف برگزاری انتخاباتی باشکوه و توأم با انسجام ملی، رفتاری استراتژیک در برابر بازی غرب است.
*ته کیسه مذاکرات سوراخ است و به همین دلیل هر نوع اعتمادسازی از سوی ایران در این کیسه انباشته نمی شود؛ حتی هنگامی که مدالیته ای با 6 بند در سال 86 تدوین شد و ایران به طور مستند به هر 6 ابهام پاسخ داد، غرب بهانه های جدیدی تراشید. اکنون نیز دور جدید مذاکرات با ابهام دستور و چارچوب مواجه است. به تعبیر دیگر غرب طفره می رود از اینکه مشخص کند محل نگرانی و اختلاف حقیقی کجاست و در کدام چارچوب حقوقی و فنی و عقلانی حل می شود؟ محل نزاع و اختلاف در مذاکرات مشخص نیست چون نزاع استکبار غرب با اصل ایران و جمهوری اسلامی است. ته این کیسه را باید بست. مذاکرات اوپن و فاقد چارچوب هیچ اقتضای عقلانی ندارد. اعمال تحریم ها بر شدت بی اعتمادی ملت ایران افزوده است و لغو این تحریم ها- حتی اگر به تمامی انجام شود- صرفا بر داشتن مانع خودساخته غرب است نه امتیازی در ازای مطالبه مثلا توقف غنی سازی 20 درصد.
*همچنین باید متذکر شد طرف غربی متاثر از دولت آمریکاست و دولت آمریکا در این میان در قبال تصمیم سازی های کنگره فاقد کمترین اختیار است. لابی صهیونیست ها، اکثریت کنگره را هدایت می کند و اوباما حتی اگر هم می خواست فاقد اراده و اختیار تصمیم گیری در سطوح مذاکراتی بود. حلقه تصمیم ساز در غرب- صهیونیسم بین الملل- صرفا به خاموش کردن موتور بیداری اسلامی در ایران می اندیشد و با این فرض حتی اگر ایران همه برنامه هسته ای خود را متوقف می کرد، فشارها و تحریم ها و تهدیدها متوقف نمی شد. با این وصف برگزاری انتخاباتی باشکوه و توأم با انسجام ملی، رفتاری استراتژیک در برابر بازی غرب است.
