شنبه ۰۳ آذر ۱۴۰۳ - ساعت :
۲۱ دی ۱۳۹۱ - ۱۳:۰۷

سرزمین خورشید به سوگ نشست

در ایام‌الله شهادت ولی نعمت ایرانیان مشهدالرضا، سرزمین خورشید در فراق عالم آل محمد به سوگ نشست.
کد خبر : ۹۲۸۱۷

به گزارش پایگاه خبری صراط ؛ روزهای پایانی ماه صفر مردم ایران و مسلمانان را به یاد طلیعه‌ای از نور می‌اندازد که پرتو نور و رافتش همواره به زندگی آنها روشنایی می‌بخشد.

آری؛ روز پایانی ماه صفر، ماه غم و اندوه اهل بیت عصمت و طهارت(ع) ماهی که اربعین حسینی در آن شعله می‌کشد و مصیبت وارده به اسرای کربلا را در چشم مسلمانان جلوه‌گر می‌کند؛ ماهی که رحلت پایه‌گذار دین اسلام و مظلومیت نوه او امام حسن مجتبی(ع) را آشکار می‌سازد.

این روزها مشهدالرضا حال و هوای دیگری دارد و عطر ولایت کوچه پس کوچه‌های شهر را مدهوش کرده است.

یا غریب‌الغربا؛ در ایام شهادت تو مشهد یکپارچه سیاه پوش و غرق در ماتم و عزا است، می‌دانی عشق به تو نه تنها با رگ و پوست مردم ایران عجین شده بلکه سبب شده تا دلدادگان تو از دیگر کشورها در این روز رو به سوی تو کنند.

خیل عظیم سوگواران از روزها قبل با پای پیاده به عشق تو رو به سوی سرزمین خورشید حرکت کرده‌اند و سختی راه برای آنها توام با حلاوت و شیرینی است ، شیرینی که لحظه‌ای گنبد طلا و گلدسته‌های تو را از مقابل چشمان اشکبار و دل‌های اندوهگین آنها دور نمی‌کند.

در این روزهای سرد زمستانی که جاده‌های خراسان از برف و یخ پوشیده شده زائر تو به ندای قلب خود گوش داده، انگار از درون کسی او را به سمت تو خوانده است که پابرهنه چنین شتابان قدم برمی‌دارد.

دلدادگان و شیفتگان تو در این مسیر شب‌ها و روزها و سرمای زمستان برایشان معنا ندارد زیرا عشق زیارت تو در قلب آنها می‌تپد.

یا ثامن‌الحجج؛ هیئت‌های مذهبی از سراسر کشور در این روز خود را به محضر تو می‌رسانند تا بگویند همواره عشق به ولایت تو دارند و عشق تو چیزی نیست که از دل‌های آنان محو شود.

یا امام رئوف؛ در این روزها که هر کوی و برزن در عزای تو بوی غم و اندوه می‌دهد هنگامی‌که زائر تو پا به حرم می‌گذارد و دیدگانش به گنبد طلا و گلدسته‌های حرم تو می‌افتد با چشمانی اشکبار دست ادب بر سینه گذاشته و زیر لب سلام می‌دهد.

به خوبی می‌دانم که بسیاری علاقه دارند این روز در کنار تو و در کنار پنجره فولاد تو باشند تا درد دل‌های شکسته خود را بی‌واسطه با آقایشان در میان بگذارند.

آنها می‌خواهند تا با زیارت و نوای نقاره‌خانه آرام گیرند و با آب سقاخانه سلامی بر حسین(ع) و یارانش فرستاده و از تو طلب شفا کنند.

زائر تو در این روز به اطراف خود که می‌نگرد سراسر عطوفت و بخشش می‌بیند، او می‌خواهد از این خوان گسترده بهره‌ای برگیرد تا شاید مرهمی بر دل زخمی و قلب شکسته او باشد زیرا اگر گناه‌کارترین هم باشی در این مکان راهی برایت تا ابدیت باز است.

آقا جان تو خود میزبان میلیون‌ها زائری هستی که به سوی تو می‌شتابند ما را نیز شفاعت کن.

منبع: فارس