وقتی صحبت از ازدواج و سختی‌ها و
آسانی‌های آن می‌شود تقریبا یک مسئله در اظهارات اقشار مختلف مردم مشترک
است؛ همگی از افزایش چشمگیر و روزافزونِ تجملات و سنگینی مخارج عروسی و
بَرج‌های این سبک زندگی جدید اظهار نارضایتی و نگرانی می‌کنند اما شگفت‌آور
این است که این اظهارات هیچ تاثیری در تصحیح این بخش نوظهور در سبک زندگی
امروزه ایرانیان ندارد و این فرهنگ اسراف و تجمل‌گرایی روز به روز، رو به
گسترش است و دامنه تاثیرش از پایتخت تا دورترین دهِ کوچک، همه را در
برگرفته است.
اغلب
مردم برای تن دادن به این رسمهای جاهلانه، خودشان را مجبور می‌بینند تا
جایی که حتی برای انجام این نوع خرج و برج‌های غیرضروری، پس انداز ۳۰-۲۰
ساله خود را برای عروسی یک فرزند خرج می‌کنند و حتی از دیگران قرض می‌گیرند
و یا حتی صدقه! و این یک فاجعه اخلاقیست و یک خطای واضح، آن هم برای
ازدواج‌هایی که متاسفانه طبق آمار، احتمال شکست آن و منجر شدنش به طلاق،
حدود ۲۰درصد است! و در صورت تداوم، احتمال دلخوشی و صلح و صفا در آن ناچیز!
به
جای فهرست‌کردن رسوم نادرست و رفتارهای خطای دوخانواده دختر و پسر در یک
عروسی -از خواستگاری تا پاتختی- و نقد تک تک موارد، یک پیشنهاد ساده عرض
می‌کنم؛ پیشنهادی که نه خرجی لازم دارد و نه بودجه‌ای، پیشنهادی که منافع
مادی هیچ کسی را هم به خطر نمی‌اندازد، اما در صورت پذیرش شما و ترویج آن،
ریشه آداب رسوم جاهلانه‌ای را می‌خشکاند که دل بسیاری از دخترکان نازنین
کشورم را شکسته و مادران و پدران بسیاری را خحالت‌زده کرده. ان‌شاءالله این
پیشنهاد بازار تفاخرهای احمقانه را کساد می‌کند؛ خیلی ساده و عملیاتی است:
از شرکت در مراسم بازدید و رویت جهیزیه خودداری کنید و از اساس این نوع دعوت‌ها را توهین به شخصیت خودتان تلقی کنید.
اصلا برایتان فرق نکند جهیزیه مربوط به چه عروس‌خانمی است؛ هر عروس خانمی! حتی از نزدیک‌ترین اقوام و عزیزترین دوستان تان.
دقت
بفرمایید دوست و فامیل و آشنای شما و همان در و همسایه معروف، فقط برای
چهار نفر مثل من و شما خودش و خانواده اش به سختی اقتصادی انداخته است تا
پس از رویت تمام جزئیات جهیزیه مورد تشویق شما و سایرین قرار بگیرد. همین! و
اگر خواستگارهای متعددی بی‌دلیل رد می‌شوند به دلیل خجالت از همین
بازدیدکنندگان دو فامیل از جهیزیه محقر -بخوانید شرافتمندانه- است.
بگذارید
در این نوع مجالس همان انسان‌هایی شرکت کنند که شبیه برخی زنان حقیر مکه
قبل از بعثت هستند و مهم‌ترین صفت جاهلیت عربی یعنی تفاخر را در خود به
وفور دارند؛ همانهایی که ضعف‌های اقتصادی دیگران را به روی آنها می‌آورند و
مدتها در مورد نقایص مالی و معیشتی فقرای فامیل و آشنایانشان صحبت می‌کنند
و در مقابل متمکنین و ثروتمندانِ مسرف و مترَف، غرق در حسرتی جانسوز و
حسدی بی‌انتها لب به تملق باز می‌کنند.
این
نوع مجالس احمقانه را به آنها بسپارید. شما که خردمند و فرهیخته هستید در
چنین برنامه‌هایی که اساسش چیزی جز تفاخر و چشم و هم چشمی نیست، شرکت نکنید
تا مبادا این بازار عکاض و این بورسِ تجمل و اسراف، مکارم اخلاق شما را
خراب کند.
...وای تصورش هم تحقیرآمیز است. مانند مراسم دیدن سیسمونی! یعنی سان‌دیدن از پوشک بچه! چقدر سخیف است چنین رسم‌هایی.
