کتاب «روایت زندگی شهید باقری» که به کوشش سعید علامیان و از سوی موسسه فرهنگی شهید باقری منتشر شده است، نخستین مجلد از مجموعه روایتی سه جلدی درباره زندگی شهید باقری از بدو تولد تا زمان شهادت اوست که بر مبنای گفتگو با بیش از 150 راوی شکل گرفته و از میان آنها می‌توان به مصاحبه‌هایی با شهد محمدابراهیم همت، شهید مهدی زین‌الدین، شهیدمهدی باکری و شهید حمید معینیان در سال 1362 و گفتگو با شهید صیاد شیرازی در سال 1375 و مصاحبه با شهید داوود کریمی در سال 1383 اشاره کرد.
علاوه بر این برخی از مصاحبه‌های موجود در این کتاب که به تناوب در بخش‌های مختلفی از آن به کار گرفته شده است، مصاحبه‌هایی به صورت مکتوب با برخی سرداران دفاع مقدس هم به چشم می‌خورد. اغلب گفتگوها با شاهدان حاضر در این کتاب که در قید حیات هستند نیز از سال 1386 به بعد که نگارنده تالیف این کتاب را آغاز کرده است، به انجام رسیده است.
علامیان برای تالیف این کتاب خاطرات را بر مدار توالی زمان تدوین کرده و به صورت قطعات روایتی در فصل‌های مختلف و جلدهای بعدی آن گنجانده است. شروع خاطرات راویان در فرآیند تدوینٰ بر اساس تاریخ نخستین ارتباط آنها با حسن باقری است؛ حتی اگر راوی خاطراتش را از زندگی خود در قبل و یا بعد از انقلاب آغاز کرده باشد.
همچنین این مصاحبه‌ها به صورت کامل و بدون هیچ دخل و تصرفی بر اساس متن گفتار راویان در کتاب درج شده است و حتی لحن و زبان آنها نیز در روایت مورد توجه و اعتنا قرار گرفته است.
علامیان همچنین در این کتاب عنوان داشته است که به دلیل حجم بالای اسناد بر جای مانده از شهید باقری، توانسته امکان تلفیق روایت و سند را برای مولف خود فراهم کند تا محتوای رایات به وسیله اسناد محکم و استوار شود.
در بخشی از کتاب به نقل از سردار رحیم صفوی می خوانیم:
«نوزدهم مهرماه سال 1359 عراقی ها از کارون عبور کردند و جاده اهواز - آبادان و جاده ماهشهر - آبادان قطع شده بود. داود کریمی به من گفت: اگر الان دشمن از شمال آبادان راه بیافتد و شادگان را بگیرد یا به سمت اهواز بیاید، هیچ نیرویی در مقابل این ها نیست. شما بروید و یک خط دفاعی در جنوب اهواز و شمال آبادان درست کنید که عراقی ها به سمت شادگان و اهواز پیشروی نکنند.
من با نیروهایم به سمت آبادان حرکت کردیم. در منطقه دارخوین، کنار جاده اهواز - آبادان و رو به روی شهر شادگان زیر درخت ها مستقر شدیم. جا و مکانی نداشتیم. هیچ مسئول لجستیک و پشتیبانی نبود که به ما غذا و آب برساند. روزانه به زحمت به سپاه شادگان مراجعه می کردیم.* مهرماه و آفتاب تندی بود. اولین شناسایی های مان را از دارخوین شروع کردیم. به روستای سلمانیه رفتیم. چند نفر از نیروهای ژاندارمری آنجا بودند...جلوتر از این روستا، روستایی به نام محمدیه بود. آنجا به یک کانال آب رسیدیم که خشک بود...این کانال را به عنوان خط دفاعی انتخاب کردیم و اسم آن را «خط شیر» گذاشتیم. نیروها را مستقر کردیم برای کندن سنگر. مقداری عقب تر خمپاره هایمان را کار گذاشتیم و خمپاره 120 را هم کار گذاشتیم. مسئول خمپاره محسن موهبت بود. بعضا خودم دیده بانی می کردم. قبل از انقلاب دوره افسر وظیفه را در تیپ 55 هوابرد شیراز طی کرده بودم و به خوبی با انواع خمپاره آشنایی داشتم...یک روز در حال دیده بانی بودم. هنوز محسن موهبت نیامده بود و برادر دیگری خدمه خمپاره بود. گفتم: دویست متر به راست شلیک کن!
دیدم طول می دهد. گفتم چرا شلیک نمی کنی؟ گفت: این قبضه خمپاره از زمین در نمی آید که ما دویست متر ببریمش راست!
یعنی به جای آنکه درجه خمپاره را بچرخاند، می خواست قبضه خمپاره را دویست متر جابه جا کند. اول جنگ اینگونه بود...»
در پاورقی این بخش سندی منتشر شده با این مضمون:
* آیت الله خامنه ای خطاب به سرهنگ فروزان، مسئول وقت ستاد اورند نامه ای می نویسند و در پی این نامه، سرهنگ فروزان امکاناتی از ژاندارمری در اختیار آقای رحیم صفوی گذاشت:
متن یادداشت بدین شرح است:
برادر عزیز سرکار سرهنگ فروزان
با سلام و درود فراوران، برادر بسیار خوبم آقای رحیم صفوی را که در دارخوین مشغول جهاد در راه خداست به شما معرفی می کنم برای هماهنگی در عملیات منطقه، وضع کار این برادرمان در منطقه خیلی خوب است هرچه می توانید کمک کنید.
سید علی خامنه ای 59.7.29
این کتاب در 680 صفحه همراه با آلبوم تصاویر و قیمت 14هزار تومان روانه بازار کتاب شده است.
