به گزارش پایگاه خبری صراط ؛ روزنامه الاخبار لبنان در مقاله اي به قلم "ناهض حتر" نوشت، عربستان سعودي تصميم گرفته مرقد مطهر حضرت محمد (ص) و سه مسجد تاریخی را در شهر مدينه منوره تخريب كند.
با اين تصميم آخرين آثار و ميراث تاریخی در معرض نابودي قرار گرفته است تا ساختمان هاي جديدي جايگزين آنها شود. عربستاني ها تصميم تخريب مرقد پیامبر اسلام را با بهانه طرح توسعه و ساخت مسجدي بزرگ توجيه كرده اند.
در مكه كه بيشتر آثار تاریخی آن تخريب شده توجيه همين بوده است؛ ساخت مساجد جديد و تاسيسات و هتل هاي مجلل.
شهرهای مقدس مكه و مدينه در سال 1924 زیر سلطه آل سعود قرار گرفتند. از آن زمان اين دو شهر تاريخي به صورت برنامه ریزی شده از سوی وهابیت در معرض تخريب قرار گرفته اند.
آل سعود از وهابيت به عنوان ايدئولوژي استفاده كرده و با مطرح کردن بهانه هایی مجوز تخریب را صادر می کند؛ حتي زماني كه مسئله به آثار نبوي مربوط باشد، آن را با نوسازی و طرح توسعه توجیه می کند.
عربستان سعودی مراسم حج را به فصلی برای گردشگری تبدیل کرده که شرکت‌های سرمایه گذاری غربی با هتل‌های پنج ستاره آن را اداره می کنند، به صورتی که هزینه یک سفر حج حتی تا 15 هزار دلار افزایش می یابد.
وهابيت از نظر خاندان عربستان ابزاري براي سركوب آگاهي ملي و اجتماعي جديد است؛ اما این مفاهیم هنگامی که به تبعيت از خارج و سيطره امپرياليسم بر كشور و تفاهم عملي با صهيونيسم مربوط باشد، بی اثر می شوند.
وهابيت از نظر دلالان بخش املاك، تنها ابزاري است كه هر گونه مانع فرهنگي را از پيش روي گسترش بخش املاك و گردشگري برمي دارد.
در شهر تاریخی جده، اثري از تاريخ و ميراث باقی نمانده است و انسان در تلاش براي درك هويت اين شهر، دچار آشفتگي مي شود.
در اين شهر هتل هاي مجللي با مارك‌هاي جهاني و رستوران هاي جديد ایجاد شده كه بيشتر آنها شعبه شركت هاي بین المللی هستند. حتي بيشتر مساجد نيز هويت عربي اسلامي ندارند؛ برخي از اين مساجد داراي علائم و نشانه هاي هندي و برخي نيز چيني و برخي هم مانند كليساهاي پروتستان هستند.
تفکرات ویرانگر وهابيت كه ضد ترمیم و حفظ آثار تاریخی است، همواره خواسته دلالان بخش املاك در كشورهاي عربي فراهم می کند. برخي گروههاي اجتماعي و مدني مخالفت خود را با تخريب آثاري كه عمرشان صدها سال است اعلام مي كنند؛ اما معمولا دلالان بخش املاك موفق مي شوند و آثار را تخريب مي كنند.
در جریان انقلابهای عربی، وهابیت تهاجم بزرگ خود را در دو مسير آغاز كرد؛ يكي قطري است كه از جنبش اخواني استفاده كرد، و ديگري سعودي است كه از سلفي‌های تندرو استفاده كرد كه نسخه عربي و جهاني وهابيت به شمار مي رود.
هدف از اين هجوم، تخريب اسلام در مصر و آگاهي ملي اجتماعي در بزرگترين كشور عربي؛ و همچنين تخريب سوريه است. بنابراين مي توان به انگيزه هاي دلالان از اين تهاجم شوم پي برد.
