مردانه سر قرار خواهیم آمد

"صراط" - لطفا این خبر را با دقت بخوانید: مراسم راهپیمایی 22بهمن امسال را 150 خبرنگار خارجی از 60 رسانه و 22 کشور به سراسر جهان مخابره خواهند کرد. از تعداد فوق، 30 خبرنگار غیرمقیم هستند که از کشورهای خود جهت پوشش این راهمپیمایی به ایران سفر کرده اند. اسامی کشورهایی که خبرنگار اختصاصی برای روز 22 بهمن به ایران اعزام کرده اند از این قرار است: آلمان، آمریکا، اندونزی، بلژیک، روسیه، ژاپن، سوئیس، فرانسه، نروژ و ... همچنین کشورهایی که اسامی خبرنگاران مقیم خود را جهت انعکاس مراسم روز 22 بهمن اعلام کرده اند بدین شرح می باشد: امارات متحده عربی، ترکیه، چین، عراق، کویت، لبنان، افغانستان، برزیل، انگلستان، کلمبیا، هلند، استرالیا و ...

قطعا برای هرکسی که این خبر را بخواند در اولین نگاه این سوال مطرح می شود که مگر قرار است در این روز چه اتفاق مهمی بیافتد که از سراسر دنیا نماینده ای آمده تا بتواند اخبار لحظه ای رویدادها را مخابره کند؟

این سوال وقتی اهمیت بیشتری پیدا می کند که در اکثر رسانه های همین کشورها طی سالهای اخیر به ویژه سال جاری، کوشیده اند به مخاطبانشان تلقین کنند که ایران اسلامی در جهان منزوی شده است و حال، پرسش بعدی این است که اگر ایران اسلامی منزوی شده، چرا در چنین سطح رسانه ای، حجم گسترده ای از خبرنگاران برای انعکاس تنها بخشی از حرکت ملت ایران به صف می شوند و دستور اعزام می گیرند؟ آیا این نشانه ی انزواست؟!

اینک چند خبر کوتاه را نیز بخوانید:

- انقلاب اسلامی ایران زمینه ساز ظهور امام عصر(عج) است، همه باید برای حفظ نظام در صحنه های مختلف از جمله راهپیمایی روز 22 بهمن شرکت کنند. (آیت الله العظمی حسین نوری همدانی)

- شرکت در راهپیمایی یک تکلیف است که همه باید در روز پیروزی انقلاب اسلامی در آن  شرکت کرده، مشت محکمی بردهان یاوه  گویان و استکبار بزنند. همه باید بدانند اگر در مسیر باشیم و عقب نشینی نکنیم دشمنان و مزدوران آنان عقب نشینی خواهند  کرد. (آیت الله العظمی ناصر مکارم شیرازی)

دو شخصیت ارزشمندی که نقل قولشان آمد، تنها نمونه ای از علما و مراجع بزرگواری بودند که درباره لزوم همگانی در راهپیمایی 22 بهمن تاکید نمودند و بازهم سوالی که مطرح می شود این است که اهمیت این راهپیمایی تا چه اندازه ای است؟ چرا مراجع بزگوار تقلید، همان رواة حدیثی که امام زمان(عج) دستور داده اند در دوران غیبت در امور مختلف باید به آنها مراجعه شود، اینچنین قاطع و راسخ حضور در صحنه را به عنوان یک تکلیف قلمداد می کنند؟ اگر این حضور صرفا یک حرکت سیاسی است که نباید همه ی اعتبار حوزه های دینی و اعتقادی مردم اینچنین معرکه گردان شوند و برای هرچه باشکوهتر برگزارشدن آن میدانداری نمایند؟ پس حتما مسایل دیگری نیز مطرح است...

و حالا از شما مخاطبان محترم می خواهیم این چند جمله را به دقت، و نه کلیشه ای، مورد بازخوانی قرار دهید:

- 22 بهمن باید سرمشق ما باشد در طول زندگی و برای نسلهای آینده که همه آنها 22 بهمن را که غلبه ی ایمان بر کفر و الله بر طاغوت و اسلام بر کفر بود، باید حفظ کنند و بزرگ بشمارند. بزرگ بشمارند روزی را که خدای تبارک و تعالی بر ملت ما منت گذاشت و این ملت را یکپارچه کرد و ملت ما را غلبه داد.

- اين نعمت بزرگ الهي (انقلاب اسلامي) را ارزان از دست ندهيد.

- اين اعجاز بزرگ قرن و اين پيروزي بي نظير و اين جمهوري اسلامي محتاج به حفظ و نگهداري است.

جملات فوق از فرمایشات بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی، حضرت امام خمینی(ره) گلچین شده اند تا با مطالعه ی دوباره ی آن، بدانیم چرا باید در بزرگداشت سالروز پیروزی انقلاب اسلامی سنگ تمام گذاشت.

اگر تاریخ اسلام به صورت سطحی هم مورد مطالعه قرار گیرد مشخص می شود که یکی از آرزوهای دیرینه اولیای الهی ایجاد حکومتی اسلامی و ارزشی بوده است که برای به ثمرنشستن آن، خونها و خون دلهای بیشماری ریخته و خورده شده است. این ودیعه ی الهی که همینک در اختیار ماست، همان سدرةالمنتهی است که یک سرش در رسالت انبیا و پیامبر خاتم(ص) و سر دیگرش در ظهور انسان کامل و موعود امم می باشد و ما باید بدانیم تکلیف امروزمان دقیقا چیست.

قطعا هر انسان صاحب فکر و مستقلی می داند حرکتی که نقشه های سالیان متمادی شیاطین را برهم زده است، به حال خود رها نخواهد شد. بسیار عوامانه و ساده انگارانه است که گمان کنیم با گذشت تنها 34 سال از عمر انقلاب، دشمنان برای رخنه و وقفه در صفوف و مسیر انقلاب دست از توطئه برداشته اند. اگر نگوییم خیانت، اما توهم است که انقلابمان را بدون دشمن بیرونی فرض کنیم و صرفا به تسویه حساب با دشمنان بعضا فرضی داخلی مشغول شویم. به آنانی که چنین خیالات خامی را در سر می پروانند می گوییم پس این همه تحریم و تهدید و تطمیع برای چیست؟

اگر حقیقت گرا باشیم و فارغ از حب و بغضهای مختلف بخواهیم نظر دهیم باید اذعان کنیم که جهان به یکی از سرنوشت سازترین تصمیمهای تاریخی خود رسیده است و ملتهای مختلف، به شدت می کوشند تا برای خروج از بن بستهای خودساخته ی سردمدارانشان، روزنه ای بیابند و نکته اینجاست که براساس اسناد و قرائن بسیار، ایران اسلامی و انقلاب شکوهمند آن یکی از آن روزنه های مطرح در میان امم است.

حالیا چشم جهانی نگران من و توست...

گذشت روزگاری که عده ای از جوانان مفتون زده ی ما باید حسرت زندگی در بهشت رویایی و اوهامی غرب را می خوردند. امروزه از آن بهشت کذایی، جز تلی امیدهای فروریخته باقی نمانده است و حالا نوبت ماست تا الگو شویم.

اگر امروز انقلابیون بحرین علیرغم همه ی شارلاتانیزم های رسانه ای استکبار، به صراحت می گویند ما شاگرد امام خمینی(ره) هستیم، اگر نخبگان و سیاسیون انقلابی مصر پس از سرنگونگی دیکتاتور نامبارک خود، در اولین اقدام می کوشند به ایران اسلامی سفر کنند و با مسئولان انقلابی آن دیدار نمایند، اگر مسئولان حزب النهضه تونس(حزب تقریبا حاکم انقلاب) به روشنی از الگوپذ یری خود از انقلاب اسلامی سخن می گویند، اگر در لبنان، عراق، سوریه و دیگر کشورهای خاورمیانه و اسلامی، از ایران عزیز به عنوان یک الگو و مدل نام برده می شود، اینها سرمایه هایی است که همه ساله در 22 بهمن تمدید اعتبار شده و شارژمجدد می شود.

دشمنان اما پنداشته اند که امت انقلابی ما، دعوای نان و اقتصاد دارند و پس از انواع مدلهای تهاجمی، اعم از نظامی، سیاسی، پارتیزانی، دیپلماتیک و... این بار از منفذ اقتصادی می خواهند ملت ما را محک بزنند و البته برای رسیدن به اهدافشان هم بسیار امیدوارانه سخن می گویند. سران استکبار غربی گمان کرده اند که ایرانیان، همانند شهروندان آنان تربیت یافته اند که به خاطر برخی مشکلات قابل حل اقتصادی و به قولی برای سیر کردن شکم، به خیابانها آیند و چه و چه بکنند.

دشمن اگرچه دشمن است اما به فرموده معصوم(ع) شکر خدای را که آنان را از حمقاء قرار داده است. آنان هنوز انقلابیون ایرانی را نشناخته اند. امام این امت، برای این روزهای ما هم رهنمود داشته است که اگر ما را تهدید نظامی کنند فرزند محرم و اگر تحریم اقتصادی کنند فرزند رمضانیم.

این روزها میان ملت ما این پیامک رد و بدل می شود: آن روزها که دشمن به جانمان حمله کرد، شهدا ما را شرمنده خود کردند، نکند این روزها که دشمن به نانمان حمله کرده است، شرمنده شهدا شویم!

آری؛ امت انقلابی ایران فهمیده است که چه کرده و می داند که باید چه بکند. او به تکلیف مهم الهی و تاریخی خود کاملا آشناست و می داند که برای عبور از پیچ بزرگ تاریخی و رسیدن به دولت عشق باید پایداری کند و راست قامت بماند. بیعت امت انقلابی با امام انقلابی اش بیعتی سرخرنگ است. همراه شو عزیز! شتاب کن برادر! آزادی منتظر ماست .

هربار به عشق یار خواهیم آمد
با قامت استوار خواهیم آمد

ما بر سر عهد خویش هستیم هنوز
مردانه سر قرار خواهیم آمد