به گزارش صراط،حضور مردم در راهپیمائی بی نظیر و کم سابقه امروز، چشم نظاره گر آمریکا و
غربی ها را خیره ساخت و البته غیر این نیز از مردم انتظار نمی رفت. علیرغم
همه جوسازی و فضاسازی تبلیغاتی که رسانه های خارجی و ضدانقلاب طی چند روز
گذشته علیه مردم داشتند، ملت با حضور خود در صحنه نشان دادند که علیرغم همه
کمبودها و بدسلیقگی ها وبدرفتاری هاو فشارهای اقتصادی به اصول نظام و
دفاع از انقلاب و میراث شهدا پایبند و برخلاف غوغای خناسان و هذیان گوئی
شیاطین، لبیک مردم به خواست رهبر انقلاب نشان داد که ولایت فقیه همچنان
فصل الخطاب است.
اما راه پیمائی امروز با همه شکوه و ابهت آن بدون حاشیه نیز نبود. آیت الله هاشمی در راه پیمائی امروز حین حضور در میان مردم، با شعار جمع محدودی از مخالفین مواجه شد و همین نیز حضور وی در راه پیمائی امسال را با حاشیه مواجه کرد. این در حالی است که آیت الله از سال ۸۸ به بعد در همه راه پیمائی ها با واکنش منفی مردم مواجه شده است.
احمدی نژاد نیز در راهپیمائی امسال تجربه متفاوتی داشت. امسال برخلاف سالهای گذشته مسیر بسیار کوتاهی را با مردم به صورت پیاده همراهی کرد و این درحالی است که همین مسیر کوتاه را نیز تحت تدبیر شدید همراهان انتظامی طی می کرد. در طی همین مدت نیز مردم با شعار " مرگ بر ضد ولایت فقیه" وی را همراهی و بدرقه می کردند.
احمدی نژاد همچنان هنگام شروع سخنرانی با ترک قابل ملاحظه مردم از میدان آزادی مواجه شد که همین موضوع نیز از چشم خبرنگاران و حاشیه نویسان رسانه ای دور نماند.
اما علی لاریجانی نیز در قم بی نصیب از اعتراضات مردمی نبود. وی با شعارهای پیاپی حاضرین مجبور شد سخنرانی خود را نیمه تمام رها کند و توسط محافظین از محل خارج شود. به لاریجانی کفش هم پرتاپ شد و توصیه وی به اخلاق و آرامش نیز کمکی به برگزار شدن بدون حاشیه این مراسم نکرد.
در رابطه با حاشیه های امروز چند نکته وجود دارد.
۱- فارغ از درستی یا نادرستی اتفاقات حاشیه ای، حضور مردم در راه پیمائی امروز تنها یک پیام داشت و آن نیز اینکه مردم همچنان پایبند به اصل انقلاب و نظام و گوش به فرمان رهبری هستند. اما بعد اینکه؛ مسئولین با هیچ منطقی حق ندارند این حضور را به پای خود بنویسند. رفتار و عملکرد دولتی ها و مجلس ها در ایجاد شرایط پرفشار امروزی انقدر قابل گلایه است که با هیچ منطقی نمی توان حضور مردم را نشانه رضایت از مسئولین دانست. بیان خدماتی هم چون سهام عدالت و یارانه و غیره در تریبون رسمی امروز نیز با دهها قصور و تقصیر دیگر رنگ باخته است و مردم این را بدرستی می فهمند. اعتراضات مردم به مسئولین سیاسی شاهدی بر این مدعا است.
۲- انتقاد از مسئولین بی شک یک وظیفه و مطالبه واجب از سوی مردم است. مردم باید بتوانند در هر شرایطی و با صدای بلند مسئولین خود را نقد کنند. اما نقد مسئولین باید با ادب و متانت همراه باشد و به بهانه اعتراض، رفتار خلاف قانون و شرع و ادب هیچ توجیهی ندارد. البته بی اخلاقی در سطح مسئولین به حکم تجریه و علم با مقیاس گسترده و مضاعفی به سطوح مختلف جامعه کشیده می شود. وقتی مسئولین در بالاترین سطح حرمت جمهوری اسلامی و مردم نگه نمی دارند و با نافرمانی از رهبری، بجای نقد بی اخلاقی می کنند، خیلی دور از انتظار نیست که عده ای نیز در یک جشن ملی به فکر تسویه حساب های سیاسی باشند.
۳- اعتراض به سه مسئول ارشد نظام ظاهر شبیه به هم اما با تفاوت های شکلی و ماهیتی همراه بود. اعتراض به آیت الله هاشمی نسبت به سالهای گذشته به شکل چشمگیری کاهش یافته بود. حتا اعتراض مخالفین، همزمان با شعارهای حمایت آمیز عده ای دیگری در دفاع از آیت الله بود. بی تردید مواضع روشن ولو دیرهنگام آیت الله طی چند ماه گذشته درباره فتنه، فضای تند و تلخ نسبت به وی را تعدیل کرده است.
لاریجانی نیز امروز با تندی برخی حاضرین مواجه شد اما جنس این اعتراض نیز قابل تامل است. برخورد تند و افراطی همراه با پرتاب کفش و اجسام دیگر و نهایتن حمله به جایگاه سخنرانی و مقاومت برای خروج وی از محل از رفتار مردم معترض خودجوش خارج است. سابقه این قبیل اتفاقات نشان می دهد که این دست اعتراضات به صورت خودجوش هیچگاه با رفتار افراطی و حرمت شکنانه همراه نمی شود. ضمن اینکه مدتی بعد از برهم زدن جلسه لاریجانی رسانه های دولتی و برخی خبرگزاری ها عکس ها و اخباری را منتشر کردند که نشان می دهد برهم زنندگان جلسه در دستشان پوسترهائی با عنوان زنده باد بهار داشتند و شعارهائی در حمایت از کاندیداتوری مشائی سر می دادند. این خبر را باید در کنار خبر اعزام استقبال کننده ازقم به فرودگاه مهرآباد برای ورود احمدی نژاد از مصر گذاشت. تردیدی نیست که این رفتار سازماندهی شده بود و ظاهرن دولتی ها نیز ابائی از بیان آن نداشتند.
اما احمدی نژاد نیز حضور متفاوتی را امروز تجریه کرد. کمتر از سالهای گذشته بین مردم بود. تحت مراقب های شدید بین مردم آمد و مشخص بود که نسبت به اعترضات مردم آگاه است. اما واکنش اصلی به احمدی نژاد هنگام سخنرانی وی رخ داد که مردم میدان اصلی و محل سخنرانی رئیس جمهور را خالی کردند. طبیعی است که چنین اقدامی نمی تواند سازماندهی شده باشد چه آنکه اگر سازمانی هم باشد، این سازمان مردمی بوده و رانتی از کیسه بیت المال خرج کسی نشده است.
در هر صورت به هربهانه و با هر سازمانی اعتراض های خشن به مسئولین آنهم در جشن ملی ۲۲ بهمن بدعی خطناکی است که متاسفانه از چند سال پیش به این طرف راه افتاده است و ادامه ان نیز هیچ کس را در امان نخواهد گشدت این رسم خلیفه کشی است که خواهد ماند.
اما راه پیمائی امروز با همه شکوه و ابهت آن بدون حاشیه نیز نبود. آیت الله هاشمی در راه پیمائی امروز حین حضور در میان مردم، با شعار جمع محدودی از مخالفین مواجه شد و همین نیز حضور وی در راه پیمائی امسال را با حاشیه مواجه کرد. این در حالی است که آیت الله از سال ۸۸ به بعد در همه راه پیمائی ها با واکنش منفی مردم مواجه شده است.
احمدی نژاد نیز در راهپیمائی امسال تجربه متفاوتی داشت. امسال برخلاف سالهای گذشته مسیر بسیار کوتاهی را با مردم به صورت پیاده همراهی کرد و این درحالی است که همین مسیر کوتاه را نیز تحت تدبیر شدید همراهان انتظامی طی می کرد. در طی همین مدت نیز مردم با شعار " مرگ بر ضد ولایت فقیه" وی را همراهی و بدرقه می کردند.
احمدی نژاد همچنان هنگام شروع سخنرانی با ترک قابل ملاحظه مردم از میدان آزادی مواجه شد که همین موضوع نیز از چشم خبرنگاران و حاشیه نویسان رسانه ای دور نماند.
اما علی لاریجانی نیز در قم بی نصیب از اعتراضات مردمی نبود. وی با شعارهای پیاپی حاضرین مجبور شد سخنرانی خود را نیمه تمام رها کند و توسط محافظین از محل خارج شود. به لاریجانی کفش هم پرتاپ شد و توصیه وی به اخلاق و آرامش نیز کمکی به برگزار شدن بدون حاشیه این مراسم نکرد.
در رابطه با حاشیه های امروز چند نکته وجود دارد.
۱- فارغ از درستی یا نادرستی اتفاقات حاشیه ای، حضور مردم در راه پیمائی امروز تنها یک پیام داشت و آن نیز اینکه مردم همچنان پایبند به اصل انقلاب و نظام و گوش به فرمان رهبری هستند. اما بعد اینکه؛ مسئولین با هیچ منطقی حق ندارند این حضور را به پای خود بنویسند. رفتار و عملکرد دولتی ها و مجلس ها در ایجاد شرایط پرفشار امروزی انقدر قابل گلایه است که با هیچ منطقی نمی توان حضور مردم را نشانه رضایت از مسئولین دانست. بیان خدماتی هم چون سهام عدالت و یارانه و غیره در تریبون رسمی امروز نیز با دهها قصور و تقصیر دیگر رنگ باخته است و مردم این را بدرستی می فهمند. اعتراضات مردم به مسئولین سیاسی شاهدی بر این مدعا است.
۲- انتقاد از مسئولین بی شک یک وظیفه و مطالبه واجب از سوی مردم است. مردم باید بتوانند در هر شرایطی و با صدای بلند مسئولین خود را نقد کنند. اما نقد مسئولین باید با ادب و متانت همراه باشد و به بهانه اعتراض، رفتار خلاف قانون و شرع و ادب هیچ توجیهی ندارد. البته بی اخلاقی در سطح مسئولین به حکم تجریه و علم با مقیاس گسترده و مضاعفی به سطوح مختلف جامعه کشیده می شود. وقتی مسئولین در بالاترین سطح حرمت جمهوری اسلامی و مردم نگه نمی دارند و با نافرمانی از رهبری، بجای نقد بی اخلاقی می کنند، خیلی دور از انتظار نیست که عده ای نیز در یک جشن ملی به فکر تسویه حساب های سیاسی باشند.
۳- اعتراض به سه مسئول ارشد نظام ظاهر شبیه به هم اما با تفاوت های شکلی و ماهیتی همراه بود. اعتراض به آیت الله هاشمی نسبت به سالهای گذشته به شکل چشمگیری کاهش یافته بود. حتا اعتراض مخالفین، همزمان با شعارهای حمایت آمیز عده ای دیگری در دفاع از آیت الله بود. بی تردید مواضع روشن ولو دیرهنگام آیت الله طی چند ماه گذشته درباره فتنه، فضای تند و تلخ نسبت به وی را تعدیل کرده است.
لاریجانی نیز امروز با تندی برخی حاضرین مواجه شد اما جنس این اعتراض نیز قابل تامل است. برخورد تند و افراطی همراه با پرتاب کفش و اجسام دیگر و نهایتن حمله به جایگاه سخنرانی و مقاومت برای خروج وی از محل از رفتار مردم معترض خودجوش خارج است. سابقه این قبیل اتفاقات نشان می دهد که این دست اعتراضات به صورت خودجوش هیچگاه با رفتار افراطی و حرمت شکنانه همراه نمی شود. ضمن اینکه مدتی بعد از برهم زدن جلسه لاریجانی رسانه های دولتی و برخی خبرگزاری ها عکس ها و اخباری را منتشر کردند که نشان می دهد برهم زنندگان جلسه در دستشان پوسترهائی با عنوان زنده باد بهار داشتند و شعارهائی در حمایت از کاندیداتوری مشائی سر می دادند. این خبر را باید در کنار خبر اعزام استقبال کننده ازقم به فرودگاه مهرآباد برای ورود احمدی نژاد از مصر گذاشت. تردیدی نیست که این رفتار سازماندهی شده بود و ظاهرن دولتی ها نیز ابائی از بیان آن نداشتند.
اما احمدی نژاد نیز حضور متفاوتی را امروز تجریه کرد. کمتر از سالهای گذشته بین مردم بود. تحت مراقب های شدید بین مردم آمد و مشخص بود که نسبت به اعترضات مردم آگاه است. اما واکنش اصلی به احمدی نژاد هنگام سخنرانی وی رخ داد که مردم میدان اصلی و محل سخنرانی رئیس جمهور را خالی کردند. طبیعی است که چنین اقدامی نمی تواند سازماندهی شده باشد چه آنکه اگر سازمانی هم باشد، این سازمان مردمی بوده و رانتی از کیسه بیت المال خرج کسی نشده است.
در هر صورت به هربهانه و با هر سازمانی اعتراض های خشن به مسئولین آنهم در جشن ملی ۲۲ بهمن بدعی خطناکی است که متاسفانه از چند سال پیش به این طرف راه افتاده است و ادامه ان نیز هیچ کس را در امان نخواهد گشدت این رسم خلیفه کشی است که خواهد ماند.
