"صراط"- شیرین عبادی که حالا به پیرزنی 65 ساله تبدیل شده است، روزگار جوانیش را بعنوان قاضی دادگستری رژیم پهلوی مشغول صدور حکم برای متهمین وقت بود و پدرش هم ریاست اداره ثبت همدان را بر عهده داشت، اما بعد از به پیروزی رسیدن انقلاب مردمی اسلامی وی توانست با استفاده از رافت اسلامی همچنان بعنوان کارشناس حقوقی دادگستری به فعالیت هایش ادامه دهد.
با گذشت چند سال از انقلاب عبادی درخواست بازنشستگی زودهنگام داد تا بتواند از فرصت فراغتش برای نگاشت کتاب و انجام برخی پروژه های مطالعاتی استفاده کند، که البته عده ای معتقدند او در آن زمان تصمیم داشت برخی از خاطرات همکاریش در دوران طاغوت با دربار را به نگارش در آورد که تا به امروز خبری از انتشار آن خاطرات خواندنی نشده است.
شیرین عبادی از اوایل دهه هفتاد با اخذ پروانه وکالت وارد پرونده های حقوقی شد و با توجه به خصلتی که اطرافیانش برای او قید می کنند، وی بسیار جویای نام است و همین روحیه باعث شد بعدها او پایش به بسیاری از پرونده های حاشیه دار و جنجالی باز شود تا بتواند بخشی از عطش شهرت طلبیش را سیراب کند.
اما افسوس که شهوت او برای شهرت طلبی هیچگاه به پایان نمی رسد و کارش را به آنجا رسیده که هر روز خبری از شیرین کاریهای او برای خوشحال کردن کشورهای غربی و آسیب زدن به ملتش شنیده می شود.
وکیل جویای نام این قصه در سال 2003 توانست مزد سالها خدمتش به غربیها برای تخریب وجهه ایران را بگیرد و در در سال ۲۰۰۳ کمیتهٔ جایزه نوبل در نروژ به شیرین عبادی جایزهٔ صلح نوبل را اعطا کرد و از آنجا که افرادی همچون پاپ ژان پل دوم، رهبر کاتولیک‌های جهان و و اسلاو هاول، رئیس جمهوری سابق چک از دیگر نامزدهای جایزه صلح نوبل بودند؛ افکار عمومی جهان از اهدا جایزه به این پیرزن گمنام بسیار متحیر شدند و مسئولان مربوطه کمیته نوبل در تشریح دلایل چنین انتخابی گفتند: «شیرین عبادی به عنوان یک وکیل، قاضی، نویسنده و فعال حقوق بشر در ایران و در خارج از مرزهای این کشور همواره با صراحت صحبت کرده است».
این روزها که گویا این وکیل سالخورده از چشم مقامات غربی افتاده؛ او مجبور است برای ابراز وجود به هر ریسمان پاره ای چنگ بزند و گویا در چنین وضعیتی سوژه ای بهتر از منافقین در تور عبادی صید نشده است!
از این رو شیرین عبادی اخیرا در گفتگو با یکی از رسانه های غربی حمله موشکی و خمپاره‌ای به اردوگاه منافقین در عراق را محکوم کرد و دولت عراق را مسئول جان ساکنان اين اردوگاه دانست.
برنده جایزه نوبل که در ابتدای انقلاب پیرامون ترورهای سریالی و کور منافقین سکوت کرد و هیچگاه بعنوان یکی وکیل مدعی حقوق بشر در خصوص پیگیری حقوقی جنایتهای منافقین قدمی برنداشت، حالا برای دفاع از جان منافقینی که توسط افرادی نامعلوم هدف قرار گرفته اند زبان باز کرده و دولت قانونی عراق را تهدید می کند.
عبادی با ادبیاتی طلبکارانه اظهار داشت: "متأسفانه ما هر روز در عراق شاهد عمليات تروريستی هستيم و اين امر نشان از آن دارد که دولت نوری مالکی از برقراری نظم و آرامش در اين کشور ناتوان است."
وی گفت: "اگر اين امر [حمله موشکی به اردوگاه مجاهدين خلق] به دستور و اشاره حکومتی غير از حکومت عراق صورت گرفته باشد، مسئوليت کابينه نوری مالکی دو چندان می شود، زيرا به ساير کشورها اجازه دخالت در امور داخلی کشور خود را داده است، آن هم به اين صورت وحشيانه."
اما حمایت های مذبوح و گستاخانه شیرین عبادی از منافقین تروریست که بسیاری از فرزندان این سرزمین را به خاک و خون کشیدند زمانی قابل توجه خواهد بود که در نظر داشته باشیم وی بعنوان یک چهره پیگیر! حقوقی، در مقابل ترور دانشمندان کشورمان که در ایام اخیر توسط تروریست های مورد حمایت اسرائیل و غرب به شهادت رسیدند سکوت اختیار کرد.
البته با توجه به اینکه کشورهای غربی جایزه نوبل را به خانوم عبادی اهدا کرده اند نباید از وی انتظار داشت ترور هموطنانش به دست آنها را محکوم کند، چرا که طبق ضرب المثل معروف در مرام ایرانیان "نمک خوردن و نمکدان شکستن" جایی ندارد.
با گذشت چند سال از انقلاب عبادی درخواست بازنشستگی زودهنگام داد تا بتواند از فرصت فراغتش برای نگاشت کتاب و انجام برخی پروژه های مطالعاتی استفاده کند، که البته عده ای معتقدند او در آن زمان تصمیم داشت برخی از خاطرات همکاریش در دوران طاغوت با دربار را به نگارش در آورد که تا به امروز خبری از انتشار آن خاطرات خواندنی نشده است.
شیرین عبادی از اوایل دهه هفتاد با اخذ پروانه وکالت وارد پرونده های حقوقی شد و با توجه به خصلتی که اطرافیانش برای او قید می کنند، وی بسیار جویای نام است و همین روحیه باعث شد بعدها او پایش به بسیاری از پرونده های حاشیه دار و جنجالی باز شود تا بتواند بخشی از عطش شهرت طلبیش را سیراب کند.
اما افسوس که شهوت او برای شهرت طلبی هیچگاه به پایان نمی رسد و کارش را به آنجا رسیده که هر روز خبری از شیرین کاریهای او برای خوشحال کردن کشورهای غربی و آسیب زدن به ملتش شنیده می شود.
وکیل جویای نام این قصه در سال 2003 توانست مزد سالها خدمتش به غربیها برای تخریب وجهه ایران را بگیرد و در در سال ۲۰۰۳ کمیتهٔ جایزه نوبل در نروژ به شیرین عبادی جایزهٔ صلح نوبل را اعطا کرد و از آنجا که افرادی همچون پاپ ژان پل دوم، رهبر کاتولیک‌های جهان و و اسلاو هاول، رئیس جمهوری سابق چک از دیگر نامزدهای جایزه صلح نوبل بودند؛ افکار عمومی جهان از اهدا جایزه به این پیرزن گمنام بسیار متحیر شدند و مسئولان مربوطه کمیته نوبل در تشریح دلایل چنین انتخابی گفتند: «شیرین عبادی به عنوان یک وکیل، قاضی، نویسنده و فعال حقوق بشر در ایران و در خارج از مرزهای این کشور همواره با صراحت صحبت کرده است».
این روزها که گویا این وکیل سالخورده از چشم مقامات غربی افتاده؛ او مجبور است برای ابراز وجود به هر ریسمان پاره ای چنگ بزند و گویا در چنین وضعیتی سوژه ای بهتر از منافقین در تور عبادی صید نشده است!
از این رو شیرین عبادی اخیرا در گفتگو با یکی از رسانه های غربی حمله موشکی و خمپاره‌ای به اردوگاه منافقین در عراق را محکوم کرد و دولت عراق را مسئول جان ساکنان اين اردوگاه دانست.
برنده جایزه نوبل که در ابتدای انقلاب پیرامون ترورهای سریالی و کور منافقین سکوت کرد و هیچگاه بعنوان یکی وکیل مدعی حقوق بشر در خصوص پیگیری حقوقی جنایتهای منافقین قدمی برنداشت، حالا برای دفاع از جان منافقینی که توسط افرادی نامعلوم هدف قرار گرفته اند زبان باز کرده و دولت قانونی عراق را تهدید می کند.
عبادی با ادبیاتی طلبکارانه اظهار داشت: "متأسفانه ما هر روز در عراق شاهد عمليات تروريستی هستيم و اين امر نشان از آن دارد که دولت نوری مالکی از برقراری نظم و آرامش در اين کشور ناتوان است."
وی گفت: "اگر اين امر [حمله موشکی به اردوگاه مجاهدين خلق] به دستور و اشاره حکومتی غير از حکومت عراق صورت گرفته باشد، مسئوليت کابينه نوری مالکی دو چندان می شود، زيرا به ساير کشورها اجازه دخالت در امور داخلی کشور خود را داده است، آن هم به اين صورت وحشيانه."
اما حمایت های مذبوح و گستاخانه شیرین عبادی از منافقین تروریست که بسیاری از فرزندان این سرزمین را به خاک و خون کشیدند زمانی قابل توجه خواهد بود که در نظر داشته باشیم وی بعنوان یک چهره پیگیر! حقوقی، در مقابل ترور دانشمندان کشورمان که در ایام اخیر توسط تروریست های مورد حمایت اسرائیل و غرب به شهادت رسیدند سکوت اختیار کرد.
البته با توجه به اینکه کشورهای غربی جایزه نوبل را به خانوم عبادی اهدا کرده اند نباید از وی انتظار داشت ترور هموطنانش به دست آنها را محکوم کند، چرا که طبق ضرب المثل معروف در مرام ایرانیان "نمک خوردن و نمکدان شکستن" جایی ندارد.
