به گزارش صراط، اعلام حضور برلوسکونی در انتخابات ایتالیا بسیاری از سیاستمداران اروپا بویژه مارتین شولتز، رییس پارلمان اروپا را خشمگین ساخت. شاید نخستین دلیل این امر را بتوان تفاوت دیدگاههای دوطرف ذکر کرد. زیرا شولتز دارای اندیشه‌های سوسیالیستی بوده و به حزب سوسیال دمکرات آلمان تعلق دارد و برلوسکنی به حزب راستگرای مردم آزادی ایتالیا تعلق دارد. اما دلیل اصلی این اختلاف تنها مواضع متفاوت و دیدگاه آنان نیست. شاید مرکل راستگرا و محافطه کار نیز چندان از این انتخاب خشنود نخواهد شد.
اما جدای از اختلاف وی با دیگر همفکران راست گرایش در دیگر کشورها برلوسکنی توانسته از این موضوع به خوبی بهره برداری کند. او دولت مونتی را عروسک دست نشانده آلمانی نامیده و از این موضوع که آلمانی‌ها در مسائل داخلی ایتالیا دخالت می‌کنند، بهره برداری مناسبی به عمل اورده است.
بسیاری بر این باورند که انتخابات ایتالیا به نفع پیر لوجی برسانی، کاندیدای چپ میانه به پایان خواهد رسید. با توجه به اینکه دولتهای شکل گرفته در ایتالیا همواره دولتهای ائتلافی بوده‌اند حزب پیروز نیز باید موتلفی را برای خود بجوید. براساس نظرسنجی‌های دوهفته گذشته حزب چپ میانه برسانی تا 5 درصد از حزب راست میانه برلوسکنی پیشی گرفته بود، اما امروز نظرات اندیشمندان سیاسی در این ارتباط متفاوت است و برخی بر افزایش آرای برلوسکنی تأکید می کنند.
در صورت پیروزی برسانی این احتمال وجود دارد که مونتی همچنان سکوی نخست وزیری ایتالیا را برعهده داشته باشد، اما در صورتی که برلوسکنی پیروز این عرصه شود، براساس توافقی که با حزب لگانورد انجام داده است، علی‌الظاهر قصد ندارد که سکان نخست وزیری را برعهده گیرد و آن را به فرد دیگری خواهد سپرد، هرچند که معمولاً این بخشی از شگردهای سیاسی وی بشمار می رود.
به هرحال برلوسکنی فاصله‌اش را با دیگر رقبا با وعدۀ کاهش مالیاتهای مالکین و کمک به فقرا افزایش داده است. اما این مساله را نباید دست کم گرفت که حضور برلوسکنی خواهد توانست سیاست اقتصاد ریاضتی ایتالیا را که مرکل به دنبال اجرای آنست باردیگر تحت الشعاع قرار دهد.
تجربه دولت برلوسکنی نشان از بی‌میلی او به افزایش فشار و سیاستهای ریاضتی دارد. از سوی دیگر در صورت روی کار آمدن یک دولت ضعیف در ایتالیا این ترس وجود دارد که سیاستهای ریاضتی مونتی نتواند به خوبی به اجرا درآید.
علیرغم اینکه این کشور در بحران بدهی بسر می‌برد، تجربه دولتهای متفاوت برلوسکونی نشان داده است که وی نتوانسته بر این بحران فائق آید. گفته شده است که در فاصله سالهای 2000 تا 2006 که برلوسکونی بر مسند نخست وزیری ایتالیا تکیه زده بود، تنها کشورهایی که بدترین رشد و توسعه اقتصادی را دارا بودند، پس از ایتالیا، هاییتی و زیمیایوه محسوب می شدند. این نشاندهنده عدم عزم جدی برلوسکنی برای اصلاح ساختار اقتصادی ایتالیا بود. چنین نگرشی سرمایه گذاران را برای افزایش سرمایه خود در این کشور نگران می سازد. اما از سوی دیگر برلوسکنی از دو سو پایگاه دارد:
اول؛ قشر ثروتمند و متمول جامعه ایتالیا در شمال این کشور و طرفداران نگرشهای فدرالیستی و دوم در میان برخی از اقشار فقیر جامعه ایتالیا که هم با برلوسکنی هم ذات پنداری می‌نمایند. از دیگر ویژگیهای برجسته این انتخابات حضور کمدین محبوب ایتالیایی‌ها، بپه گریلو است که با جنبش 5 ستاره خود می‌تواند معضلاتی را نیز برای دیگر احزاب بوجود آورد.
شاید نتیجه انتخابات امروز و فردای ایتالیا به دلیل اینکه 28 درصد مردم این کشور تصمیم نهایی خود را اتخاذ نکردند که به چه حزبی رای دهند، هنوز مشخص نباشد اما این نکته واضح است که آلمان در انتخابات یونان، انتخابات فرانسه و اکنون انتخابات ایتالیا خواسته‌هایی متفاوت از اقشار مردم این کشورها دارد که بیانگر افزایش نقش این کشور در دیگر دول اروپایی است.
اما جدای از اختلاف وی با دیگر همفکران راست گرایش در دیگر کشورها برلوسکنی توانسته از این موضوع به خوبی بهره برداری کند. او دولت مونتی را عروسک دست نشانده آلمانی نامیده و از این موضوع که آلمانی‌ها در مسائل داخلی ایتالیا دخالت می‌کنند، بهره برداری مناسبی به عمل اورده است.
بسیاری بر این باورند که انتخابات ایتالیا به نفع پیر لوجی برسانی، کاندیدای چپ میانه به پایان خواهد رسید. با توجه به اینکه دولتهای شکل گرفته در ایتالیا همواره دولتهای ائتلافی بوده‌اند حزب پیروز نیز باید موتلفی را برای خود بجوید. براساس نظرسنجی‌های دوهفته گذشته حزب چپ میانه برسانی تا 5 درصد از حزب راست میانه برلوسکنی پیشی گرفته بود، اما امروز نظرات اندیشمندان سیاسی در این ارتباط متفاوت است و برخی بر افزایش آرای برلوسکنی تأکید می کنند.
در صورت پیروزی برسانی این احتمال وجود دارد که مونتی همچنان سکوی نخست وزیری ایتالیا را برعهده داشته باشد، اما در صورتی که برلوسکنی پیروز این عرصه شود، براساس توافقی که با حزب لگانورد انجام داده است، علی‌الظاهر قصد ندارد که سکان نخست وزیری را برعهده گیرد و آن را به فرد دیگری خواهد سپرد، هرچند که معمولاً این بخشی از شگردهای سیاسی وی بشمار می رود.
به هرحال برلوسکنی فاصله‌اش را با دیگر رقبا با وعدۀ کاهش مالیاتهای مالکین و کمک به فقرا افزایش داده است. اما این مساله را نباید دست کم گرفت که حضور برلوسکنی خواهد توانست سیاست اقتصاد ریاضتی ایتالیا را که مرکل به دنبال اجرای آنست باردیگر تحت الشعاع قرار دهد.
تجربه دولت برلوسکنی نشان از بی‌میلی او به افزایش فشار و سیاستهای ریاضتی دارد. از سوی دیگر در صورت روی کار آمدن یک دولت ضعیف در ایتالیا این ترس وجود دارد که سیاستهای ریاضتی مونتی نتواند به خوبی به اجرا درآید.
علیرغم اینکه این کشور در بحران بدهی بسر می‌برد، تجربه دولتهای متفاوت برلوسکونی نشان داده است که وی نتوانسته بر این بحران فائق آید. گفته شده است که در فاصله سالهای 2000 تا 2006 که برلوسکونی بر مسند نخست وزیری ایتالیا تکیه زده بود، تنها کشورهایی که بدترین رشد و توسعه اقتصادی را دارا بودند، پس از ایتالیا، هاییتی و زیمیایوه محسوب می شدند. این نشاندهنده عدم عزم جدی برلوسکنی برای اصلاح ساختار اقتصادی ایتالیا بود. چنین نگرشی سرمایه گذاران را برای افزایش سرمایه خود در این کشور نگران می سازد. اما از سوی دیگر برلوسکنی از دو سو پایگاه دارد:
اول؛ قشر ثروتمند و متمول جامعه ایتالیا در شمال این کشور و طرفداران نگرشهای فدرالیستی و دوم در میان برخی از اقشار فقیر جامعه ایتالیا که هم با برلوسکنی هم ذات پنداری می‌نمایند. از دیگر ویژگیهای برجسته این انتخابات حضور کمدین محبوب ایتالیایی‌ها، بپه گریلو است که با جنبش 5 ستاره خود می‌تواند معضلاتی را نیز برای دیگر احزاب بوجود آورد.
شاید نتیجه انتخابات امروز و فردای ایتالیا به دلیل اینکه 28 درصد مردم این کشور تصمیم نهایی خود را اتخاذ نکردند که به چه حزبی رای دهند، هنوز مشخص نباشد اما این نکته واضح است که آلمان در انتخابات یونان، انتخابات فرانسه و اکنون انتخابات ایتالیا خواسته‌هایی متفاوت از اقشار مردم این کشورها دارد که بیانگر افزایش نقش این کشور در دیگر دول اروپایی است.
