به گزارش صراط،با
گذشت 35 سال از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران در بهمن 1357 و
استقرار حکومتی فرا اُمانیستی در حساس ترین منطقه ی جهان، تقابل استراتژیک
مستکبرین و مستضعفین صورت و آرایشی جدید به خود گرفته است.
در این تقابل موضوع ایران و جمهوری اسلامی ایران در راس جمیع معادلات سیاسی – اقتصادی –فرهنگی –اجتماعی و امنیتی جهانی بوده و این تقابل استراتژیک مستکبرین و مستضعفین در هیچ حوزه ای مغفول واقع نگردیده است.
خواه این تقابل در بستر انرژی هسته ای باشد، یا حقوق بشر؛ خواه بر بستر فوتبال رقم خورد و یا وضعیت زنان؛ خواه به واسطه ی رابطه ایران آمریکا باشد و یا پناهندگی منافقین و به شهادت رساندن دانشمندان؛ خواه جنگ در سوریه باشد و یا ساخت و اکران فیلم های ضد قصاص و ترویج خیانت و ... همه و همه در بستر های گوناگون سیاسی – اقتصادی –فرهنگی –اجتماعی و امنیتی؛ بر ایران اسلامی تمرکز نموده: ام القری جهان اسلام.
شاید از منظر بسیاری تقابل میان ایران به عنوان ام القری مستضعفین جهان در عرصه فرهنگی و در شاخه فیلم، به آغاز دهه ی 70 هجری شمسی موکول گردد.
دهه ای که به موازات حاکمیت و جولات جریان لیبرال فرهنگی در کشور، به بهانه ی سازندگی و پیشرفت؛ عرصه تهاجم فرهنگی ماهیت عیان به خود گرفت و فیلم بدون دخترم هرگز در سطح بین المللی به تصویر سازی از این اسلامی پرداخت.
Not Without My Daughter (1991 میلادی)
امزوه یهود به مصداق شریفه ی "اشد الناس عداوه للذین آمنو" (سوره مبارکه مائده، آیه شریفه 82) سکان دار محسوس و بی پرده عرصه تعارضات، بویژه در حوزه ی فرهنگی قلمداد می شود.
عرصه ای که در دنیای پر زرق و برق اغوائیات مجالی برای جولان یافته و جنگ نرم عبری را عینیت بخشیده است.
امسال برای دومین سال متوالی موضوع جمهوری اسلامی ایران اختتام بخشِ جمیع فعالیت های جهانی صورت گرفته در عرصه سینما گردید.
از منظر بسیاری اهدای جایزه ی 6 اسفند 1391 هجری شمسی، اختتام بخشِ جمیع فعالیت های جهانی صورت گرفته در عرصه سینما محسوب می شود.
امسال نیز جایزهای که سال ها با اسم "جایزه آکادمی" شناخته میشد و هر سال توسط آکادمی علوم و هنرهای تصاویر متحرک به برندگان رشتههای مختلف سینمایی اهدا میگردید، بر محور ایران چرخش نموده و تندیس مشهور بریتانیم آب طلا شده مستقر بر روی یک پایه فلزی سیاه با ارتفاع ۳۴ سانتیمتر و وزن ۳٫۸۵ کیلوگرم در دستان فیلم ساز ایران هراس دیگری قرار گرفت.
امسال حق به حق دار رسید و تندیس شوالیه شمشیر به دست و ایستاده بر روی یک حلقه فیلم به بهترین فیلمساز حوزه "ایران هراسی" اهدا گردید.
(בנג'מין ג'זה אפלק)
معروف به "بن افلک" (Ben Affleck)
Asghar Farhadi
"بنیامین" یهودی و "اصغر" ایرانی، با وجود شاید کیلومترها فاصله از یکدیگر در موضوعات بسیاری با یکدیگر شباهت دارند.
هر دو فیلمی در مورد ایران ساخته اند.
موضوع " آرگو" "بنیامین" ایران هراسی است، همانگونه که "جدایی نادر از سیمین" اینگونه عمل می کند، البته با درجه ای ضعیف تر.
"بنیامین" و "اصغر" هر دو "جشنواره گلدن گلوب" (Golden Globe Award) را به تسخیر فیلم های ایرانی خود در آوردند.
جشنواره گلدن گلوب
(Golden Globe Award)
سال 2012 میلادی
جشنواره گلدن گلوب
(Golden Globe Award)
سال 2013 میلادی
جشنواره اسکار
(Oscar)
سال 2012 میلادی
جشنواره اسکار
(Oscar)
سال 2013 میلادی
اما واقعیت امر آن است که این جایزه مطلقا قیمت ندارد و اگر چه خیلیها حاضرند با شهرت این جایزه بهای گزافی را برای داشتن آن بپردازند، اما خرید و فروش این جایزه بر اساس قانونی که از سال ۱۹۵۰ میلادی اجرایی، به هیچ عنوان امکان پذیر نبوده و برندگان این جایزه یا وارثشان حق ندارند این جایزه را پیش از پیشنهاد خرید آن به آکادمی علوم و هنرهای تصاویر متحرک، به قیمت ۱دلار به فروش برسانند.
با این همه "بنیامین" و "اصغر" عملکردی مشابه داشتند که جایزه ای مشابه دریافت کرده اند. بن افلک در سخنرانی خود هنگام دریافت جایزه گفت: من میخواهم از دوستانمان در ایران که در شرایط وحشتناکی زندگی می کنند تشکر کنم.
همیشه پای ایران در میان است.
مقاله واشنگتن پست درمورد جدایی نادر از سیمین و آرگو
اما فکر کنم در این زمینه سکوت کنی بهتره
آدمایی که در همه موارد نظر میدن خیلی دقیق فکر نمیکنن
حالا فرهادي عزيز شد .تا ديروز كه سايشو ميزديد ؟
حالا داره یکم باز جون میگیره خواهشا با این حرفای خاله زنکی بزرگ هارو کوچیک نکنید
اما چیزی که مسلم است این است که ما هرچقدر در درون درد داشته باشیم مطمئنا دکترش غربیها نبوده و نیستند
شنیدید که میگن مارا به خیر تو امید نیست شر مرسان
بفهم هموطن از بزرگنمایی دردهای داخلی در بوق و کرنای غرب دردی از مردم وطن دوا نشده است فقط امثال فرهادی به نان و نوایی رسیده اندو امثال کیارستمی
که بانشان دادن بیچارگی مردم این مملکت برای خود عنوانی میان مردم غرب دست و پا کرده اند و هیچ دردی از این مردم دوا نشده است
حالا بهتر میفهمی چرا به این فیلم جایزه دادند و اونو کشیدن بالا تا همه ببینند این سیاهنمایی رو و ...
مگه مریضند میلیاردها دلار در عرصه سینما هزینه کنند و فقط بدنبال وجه هنری اون باشند؟
اما چیزی که شخصا نظرم بود شایدم اشتباه باشه این بود که باید یه جوری نگهش داریم نه اینکه بی توجهی کنیم تا بره و مثل خودشیفته فراهانی از بیخ و بن آبروریزی کن.
نه به اون توجه که فیلمشو بفرستیم واسه اسکار
نه به اون بی محلی بعد اسکار ...
الآنم که رفتن و باید یقینا منتظر الطافشون از اون ور آب به این آب و خاک باشیم ...