چند سال قبل وقتی همفکران اردوغان قدرت را در ترکیه بدست گرفتند، عده ای با خوش باوری و شاید حسن نیت شعارهای ارزش مدار آنها را اینگونه تلقی کردند که آنکارا بدست اسلامگرایان افتاده است.
اما ایرانیان می گویند "به عمل کار برآید – به سخنرانی نیست"؛ آری وارثان دیار سلمان به درستی در ضرب المثل هایشان حق مطلب را ادا کردند که نباید به سخنرانیهای آتشین جناب اردوغان علیه اسرائیل در اجلاس داووس دل خوش می کردیم که امروز از ایستادگی ترک ها در برابر محور مقاومت این چنین دچار سرخوردگی شویم.
چند سال قبل وقتی لفاظیهای تند نخست وزیر ترکیه علیه مسئولان رژیم صهیونیستی از رسانه های دنیا منعکس می شد بر بسیاری از ساده اندیشان امر مشتبه شد که ترکیه بعنوان یکی از پرچمداران محور مقاومت در کنار ایران ایستاده است و از این رو شاهد مجیز گویی های فراوانی در منقبت دولت آنکارا بودیم که بازخوانی آن جز تلخی مزاج چیزی عایدمان نخواهد کرد.
حالا حدود دو سال است که ترک ها در کنار اسرائیل و ارتجاع عرب قرار گرفته اند، تا بتوانند با سرنگونی دولت اسد بخشی از محور مقاومت را ساقط کنند؛ ولی با ایستادگی مقتدرانه دمشق تقریبا دشمنان مقاومت این آرزو را به گور برده اند و هر روز نا امید تر از قبل به استحکام دولت اسد اعتراف می کنند.
ترکیه هم که در این اوضاع وجهه اش را در افکار عمومی منطقه بشدت آسیب دیده می بیند و به نوعی متهم است که در سنگر صهیونیست ها قرار گرفته و با سوریه می جنگد؛ طی هفته های اخیر تصمیم گرفته یک پرده نمایش تکراری را دوباره اجرا کند و با چند شکم نطق انقلابی-اسلامی علیه اسرائیل، به نوعی وجهه از دست رفته اش را نزد جامعه مسلمین احیا کند.
نخست وزیر ترکیه اخیرا در اجلاس یکی از نهاد های سازمان ملل در وین گفت: "مانند صهیونیسم، یهودستیزی و فاشیسم، می‌توان اسلام هراسی را جنایت علیه بشریت در نظر گرفت".
داود اغلو وزیر خارجه آنکارا هم در ادامه این بازی تکراری ضمن تایید صحبت های اردوغان، انتقاداتی را علیه اسرائیل رواداشت و از کشته شدن تعدادی از شهروندان ترک توسط رژیم غاصب اسرائیل گلایه کرد.
اما گویا ترک ها به این فکر نکردند که افکار عمومی نمی تواند هضم کند یک کشور در کنار جنگنده های اسرائیل با کشور مسلمان سوریه بجنگد و همزمان ادعای دشمنی با صهیونیسم را داشته باشد و این دقیقا سندی دال بر عدم صداقت آنها در عرصه سیاست خارجی محسوب می شود.
فلذا با توجه به این نکته که در روابط دیپلماتیک پیشینه رفتاری کشورها همچون مهر بر پیشانی آنها ثبت می شود، مقامات آنکارا بخاطر تزلزل آشکارشان در سیاست خارجی، در آینده برای ابراز مواضعشان در رخدادهای بین المللی همچون چوپان دروغگو با مشکل اثبات صحت نظر دست و پنجه نرم خواهند کرد.
اما ایرانیان می گویند "به عمل کار برآید – به سخنرانی نیست"؛ آری وارثان دیار سلمان به درستی در ضرب المثل هایشان حق مطلب را ادا کردند که نباید به سخنرانیهای آتشین جناب اردوغان علیه اسرائیل در اجلاس داووس دل خوش می کردیم که امروز از ایستادگی ترک ها در برابر محور مقاومت این چنین دچار سرخوردگی شویم.
چند سال قبل وقتی لفاظیهای تند نخست وزیر ترکیه علیه مسئولان رژیم صهیونیستی از رسانه های دنیا منعکس می شد بر بسیاری از ساده اندیشان امر مشتبه شد که ترکیه بعنوان یکی از پرچمداران محور مقاومت در کنار ایران ایستاده است و از این رو شاهد مجیز گویی های فراوانی در منقبت دولت آنکارا بودیم که بازخوانی آن جز تلخی مزاج چیزی عایدمان نخواهد کرد.
حالا حدود دو سال است که ترک ها در کنار اسرائیل و ارتجاع عرب قرار گرفته اند، تا بتوانند با سرنگونی دولت اسد بخشی از محور مقاومت را ساقط کنند؛ ولی با ایستادگی مقتدرانه دمشق تقریبا دشمنان مقاومت این آرزو را به گور برده اند و هر روز نا امید تر از قبل به استحکام دولت اسد اعتراف می کنند.
ترکیه هم که در این اوضاع وجهه اش را در افکار عمومی منطقه بشدت آسیب دیده می بیند و به نوعی متهم است که در سنگر صهیونیست ها قرار گرفته و با سوریه می جنگد؛ طی هفته های اخیر تصمیم گرفته یک پرده نمایش تکراری را دوباره اجرا کند و با چند شکم نطق انقلابی-اسلامی علیه اسرائیل، به نوعی وجهه از دست رفته اش را نزد جامعه مسلمین احیا کند.
نخست وزیر ترکیه اخیرا در اجلاس یکی از نهاد های سازمان ملل در وین گفت: "مانند صهیونیسم، یهودستیزی و فاشیسم، می‌توان اسلام هراسی را جنایت علیه بشریت در نظر گرفت".
داود اغلو وزیر خارجه آنکارا هم در ادامه این بازی تکراری ضمن تایید صحبت های اردوغان، انتقاداتی را علیه اسرائیل رواداشت و از کشته شدن تعدادی از شهروندان ترک توسط رژیم غاصب اسرائیل گلایه کرد.
اما گویا ترک ها به این فکر نکردند که افکار عمومی نمی تواند هضم کند یک کشور در کنار جنگنده های اسرائیل با کشور مسلمان سوریه بجنگد و همزمان ادعای دشمنی با صهیونیسم را داشته باشد و این دقیقا سندی دال بر عدم صداقت آنها در عرصه سیاست خارجی محسوب می شود.
فلذا با توجه به این نکته که در روابط دیپلماتیک پیشینه رفتاری کشورها همچون مهر بر پیشانی آنها ثبت می شود، مقامات آنکارا بخاطر تزلزل آشکارشان در سیاست خارجی، در آینده برای ابراز مواضعشان در رخدادهای بین المللی همچون چوپان دروغگو با مشکل اثبات صحت نظر دست و پنجه نرم خواهند کرد.
من با نوسينده اين يادداشت موافقم/ ما در قبال كشور تركيه خوب عمل نكرديم
بزرگ شدیا،به به مقاله از خودت در میکنی.
زدی تو کار مقاله های کشور های خارجکی!!!!!
بابا .................................