چشم چران

چرا هر وقت کارگردانان این روزهای فجر دوربین‌شان را به پایین شهر می‌برند زنانی را می‌بینیم که از روی نداری و فقر، تنها سرمایه‌ خود یعنی بدنشان را به تجارت گذاشته‌اند؟ و هر مرد پول‌دار و حاجی‌بازاری که نشان داده می‌شود، شلوارش شل است و شهوتی سیری‌ناپذیر دارد؟