به گزارش صراط،وویجر در سال ۱۹۷۷ زمین را ترک کرد و اکنون در فاصله ۱۸ میلیارد کیلومتری ما قرار دارد.
دانشمندان
در چند سال اخیر به دنبال جمع آوری شواهد خروج آن از منظومه شمسی
بوده‌اند. این فضاپیما در این مدت ناظر تغییرات محیطی بوده که حاکی از قرار
داشتن آن در منطقه مرزی منظومه است.
اکنون برخی
از محققان می‌گویند به باور آنها این کاوشگر از حیطه نفوذ خورشید موسوم به
هلیوسفر خارج شده است، هلیوسفر یک حباب مغناطیسی از ذرات باردار است که
منظومه شمسی را احاطه کرده است.
با این حال هنوز
برخی دیگر از دانشمندان در این مورد تردید دارند. سوزان داد، مدیر پروژه
وویجر گفت: "پنج عدد از ابزارهای فضاپیما هنوز در حال کار است و ما اکنون
در داده‌های دریافتی شاهد این هستیم که درحال ورود به حیطه میان ستاره‌ها
هستیم. شاهد اتفاقاتی هستیم که به این باور دامن می‌زند که روی چنین مرزی
هستیم."
شواهدی که "داد" از آن حرف می‌زند شامل
افت شدت ذرات خورشیدی و شدت گرفتن اشعه‌های کیهانی است که از فضای میان
ستاره‌ای می‌آید. شاهدی که به خصوص اساس یافته تازه است به اواخر ماه اوت
در تابستان گذشته بازمی‌گردد.
پروفسور بیل وبر از
دانشگاه ایالتی نیومکزیکو در لاس کروسس از نویسندگان مقاله تازه می‌گوید
که ظرف فقط چند روز، شدت تشعشعات هلیوسفری کاهش پیدا کرد و شدت اشعه کیهانی
بالا رفت چیزی که نشانه خروج فضاپیما از هلیوسفر است.
ناسا
می‌گوید این برداشت در میان کسانی که روی این پروژه کار می‌کنند همگانی
نیست و پروفسور وبر اذعان می‌کند که بحث در این مورد ادامه دارد.
هدف
اولیه ماموریت این کاوشگر مطالعه سیارات دورافتاده منظومه شمسی شامل
مشتری، کیوان، اورانوس و نپتون بود، ماموریتی که در سال ۱۹۸۹ کامل شد، اما
همچنان به مسیرش ادامه داد. مسیر کاوشگر بعد از آن تغییر داده شد تا در جهت
کلی مرکز راه شیری به حرکت در آید.
تولید
الکتریسیته از منبع پلوتونیومی وویجرها ده تا ۱۵ سال دیگر متوقف خواهد شد
که در آن مرحله ابزارها و فرستنده‌های آنها از کار خواهد افتاد.
