اثرات ادبیات احمدی نژاد در فرهنگ سیاسی کشور

به گزارش صراط،آنچه که مشخص است ادبیات دیپلماتیک و نوع گفتمان رییس جمهوریک کشور قطعا با ادبیات کوچه بازاری و عامیانه متفاوت است. در ادبیات دیپلماتیک نوع گفتار و رفتاریک رییس جمهور ریشه درفرهنگ و تمدن یک کشور داشته و نشان دهنده شخصیت و پرستیژ فرهنگی مردمان آن است. اینکه گفته شود عامیانه سخن گفتن نشان از مردمی بودن است همیشه درست نیست. ادبیات دیپلماتیک سخنانی متین، فاخر و با تعابیر جاافتاده را می طلبد.

اما همین حفظ رفتار دیپلماتیک نکته ای است که گاهاً در گفتارو رفتار احمدی نژاد دیده نمی شود. نوع ادبیات و رفتارخاص احمدی نژاد به گونه ای است که در میان صدها خصیصه متفاوت او بیشتر رخ می نماید و او را از سایرین متمایز می سازد. رفتار و گفتاری که هرازچند گاهی وی را در صدر اخبار رسانه های ایران و جهان قرارداده و بعضا با شگفتی روبرو می شود. لحن و مضمون نامتعارف سخن گفتن وی در مجامع بین المللی نه تنها توجه رسانه‌های جهان را به خود جلب کرده بلکه در داخل کشور هم انتقادات بسیاری را به همراه داشته است.

اما احمدی نژاد چه ادبیاتی دارد که وی را از سایرین متفاوت می کند؟

 احمدی نژاد گاها از جملات عامیانه ای استفاده می کند که کاربرد آنها دیگر درمیان مردم عامی نیز مرسوم نیست و شنیدن آن از زبان مقام عالی رتبه یک کشور شگفتی زا است. استفاده از عبارات و اصطلاحات و مثلهای عامیانه و کوچه و بازاری که در بین مردم عادی  رایج است هم در عرف بین الملل و دیپلماسی، غریب و نامانوس است و هم در شان رییس جمهور یک کشور با سابقه ی تمدنی و ادبی غنی نمی باشد اما در ادبیات سیاسی نوشته شده احمدی نژاد همه چیزعامیانه است، حتی صحبت در مجامع بین المللی. 

نکته دیگری که در سخنان احمدی نژاد رخ می نماید پاسخ دادن به سوالات با طرح سوالی جدید است تا به این ترتیب هرچه را که می خواهد پاسخ دهد و هر چه را که نمی خواهد بی پاسخ گذارد تا به این ترتیب پرسش های بسیاری بی پاسخ باقی بماند.

"این ممه رو لو لو برد"، "آب رو بریز اونجا که می سوزه"، "ماموری که ساعتها زیر آفتاب سر چهارراه مشغول است، مودبانه اش این است که پدرش در می آید"، "گنده‌تر از تو هم غلطی نکرد "،  "تو کیه چی هستی اصلا چیه کی هستی"، "یک کلمه از مادر عروس"، "انقدر قطعنامه بدهید تا قطعنامه دانتان پاره شود" تنها بخشی ازنظرات شاذ احمدی نژاد در 7 سال ریاست جمهوری اش است اما احمدی نژاد در همین روزهای پایانی سال نیز فضای سیاسی کشور را از جملات و رفتارهای تعجب برانگیزش بی بهره نزاشت و با فرستادن پیام عجیب به مناسبت درگذشت همتای ونزوئلائیش و شرکت در مراسم وی و انجام رفتارهای خلاف عرف کشور علاوه بر اینکه نشان داد تمایلی برای اصلاح رفتار دیپلماتیک خود ندارد بازهم سبب تحیر دیگران شد. به همین مناسبت مروری داریم بر برخی از اظهارات خارج از عرف وی در مجامع بین المللی و یا سخنرانی های داخلی اش....

نوع گفتار احمدی نژاد سبب شده که بسیاری از فعالان سیاسی و برخی از نمایندگان مجلس به آن واکنش داده و خواستار اصلاح آن شوند. احمدی‎نژاد اغلب در سخنرانی‏های خود مطالبی را بیان می‏کند که هم شنیدنش از دهان رئیس‎جمهور تعجب برانگیز است و هم ترجمه‎اش برای خبرنگاران خارجی دردسر آفرین. مثلا او در همایش ایرانیان مقیم خارج از کشور از گفتار عامیانه «آن ممه را لولو برد»! استفاده کرد و یا در جلسه جدی سوال در مجلس صحبت از " زدن شاسی برای گرفتن مدرک" کرده و پاسخ نمایندگان را با استهزاء و خنده داد.   
 
همچنین وی در همایش ایرانیان خارج از کشور خطاب به اوباما و سردمداران غرب گفته بود: " آب را بریزید همان جایی که می سوزد و یا " آن صهیونیستهای احمق آدم اجیر کرده اند که مرا بکشند"  . البته او پیش از این نیز در تشریح غضبش به بدخواهان ملت ایران در آذرماه 87 گفته بود: «اگر بدخواهان به حقوق ملت ایران تجاوز کنند، این ملت با چاقوی زنجان دست و پای آنها را قطع می کند.»

او همچنین در جمع مردم آذربایجان غربی به اوباما گفته بود:«گنده‎تر و گردن کلفت‎تر از تو هم نتوانست غلطی بکند». کاغذ پاره خواندن قطعنامه‎های شورای امنیت سازمان ملل نیز بخشی از اظهارات وی را شامل می شود. او در آذرماه 87 درواکنش به صدور سومین قطعنامه علیه ایران از سوی شورای امنیت سازمان ملل در خوزستان گفت: «آنقدر قطعنامه صادر کنید نا قطعنامه‏ دانتان پاره شود». البته احمدی‎نژاد اسفند 85 نیز در واکنش به صدور دومین قطعنامه علیه ایران گفته بود: «ایران ترمز و دنده عقب قطار هسته ای خود را دور انداخته است». او در سومین سفر استانیش به اصفهان که در دولت دهم انجام شد از آمریکا به عنوان یک «چهارپای در گل گیر کرده در باتلاق منطقه» یاد کرد و گفت: ریگان و وزیر خارجه آمریکا جزء بی‎شعورهای عالمند. احمدی ‏نژاد همچنین زمانی که کابینه دهم را در رسانه ملی معرفی می‎کرد و از جایگزینی مرضیه دستجردی به جای کامران لنکرانی سخن می‏گفت، در دفاع از عملکرد وزیر پیشین بهداشت و اعلام محبتش به او گفت: «آقای لنکرانی مثل هلو می‎ماند»  

وی همچنین در دیدار اعضای دولت و مجلسیان گفته بود: «در زمان دانش آموزی من شعاری بین دوستان گفته می شد و می گفتند فلان کشور موشک می سازد، ایران آفتابه می سازد» اما چندی پیش احمدی‌نژاد در بخشی از سخنرانی خود در مورد ارتباطات و ماهواره اظهار داشت: «ما باید چهار ماهواره از خودمان به هوا پرتاب کنیم تا هر "ننه قمری" کلید آنرا پایین نیاورد.»

جمله های شاذ احمدی نژاد بسیار بیشتر از اینهاست که در این مطلب مجال پرداختن به همه آنها نیست. زنبیل گذاشتن دولت های دنیا برای دیدار و مشورت گرفتن از دولت ، غنی سازی اورانیوم توسط یک دختر 17 ساله در آشپزخانه منزلشان، شناخته شدن توسط یک دختر بچه 4 ساله اسپانیولی، در راس نبودن مجلس و ... بخشی از سخنان وی است که هر یک در جای خود بحث های زیادی را بدنبال داشته است.

البته این نوع ادبیات از نظر بسیاری از یاران احمدی نژاد نه تنها غریب نمی نماید بلکه نشان از مردمی بودن وی دارد. تا جایی که غلامحسین الهام سخنگوی پیشین دولت در دوران زعامت دولت نهم یکبار گفته بود که ادبیات احمدی‎نژاد ویژه است و به ان غبطه می‎خورد. دفتر پژوهش و بررسی‎های خبری خبرگزاری ایرنا نیز در اسفند ماه سال 87،  اعلام کرده بود: احمدی‌نژاد با ابداع گفتاری به دور از تکلف، قدم در مسیر احیای عزت و اقتدار ملی و افزایش ضریب امنیت می‎گذارد.!
اما مشخص نیست یاران و همسویان با احمدی نژاد به چه نکته ای در رفتار و گفتار وی غبطه می خورند! گفتار و رفتار خارج از عرف از جانب هر کسی که باشد مذموم است چه برسد به رییس جمهور یک کشور که باید آیینه فرهنگ و تمدن مردمانش باشد. «نمی توان در دنیای سیاست به کسی گفت که فحش از دهان تو از طیبات است ولی برای دیگران اشتباه».