قصه ای شنیدنی است این داستان دراماتیک وزنه برداری، که امیدواریم همان ملودرام باقی بماند و به داستان های جنایی واکنشن تبدیل نشود.
پس از المپیک لندن خوشحال بودیم که وزنه برداری جانی دورباه گرفته است. اگر چه سالهای گذشته نیز موفق بودیم اما این بار با قدرت بیشتری در مسابقات حضور داشتیم و خوشحال از اینکه امید ما فقط بهداد سلیمی نیست، کوروش و سجاد و ... امید های ما را دو چندان کرده بودند.
متاسفانه در چند وقت اخیر اخبار ناخوشایندی از درگیری و اختلاف سلیقه در کادر فنی تیم ملی وزنه برداری و قهرمانان المپیکی به گوش رسید و البته آن قدر ضد و نقیض که ذهن مخاطبان و علاقه مندان به وزنه برداری را دچار شک و دو دلی کرده است.
المپیکی ها معتقدند رفتار مناسبی با آنها در اردو انجام نمی گیرد و
همین موضوع باعث رنجش خاطرشان شده است و البته تغذیه نامناسب فیزیکی از
دلایل اعتراض المپیکی ها بود و این موضوع تا جایی ادامه یافت که کم کم
المپیکی ها از اردو کنار رفتند و جنگ ها رسانه ای طرفین آغاز شد.
اما
کوروش باقری سرمربی تیم ملی نظری متفاوت دارد. وی معتقد است اگر آقایان می
گویند من لحن صحبتم با آن ها بد است چرا می خواهند با من جلسه بگذارند؟
آقایان که تمرینات منظمی ندارند و حتی از برخی جوانان کمتر وزنه می زنند، چطور توقع دارند من رفتارم را عوض کنم، من روی مواضع خودم باقی می مانم و کوتاه نمی آیم.
به نظر می رسد با این گفته هایی که از کوروش باقری در
رسانه های مختلف خواندیم، قضیه خیلی جدی شده است چرا که رضا زاده نیز
ازکادر فنی اش حمایت کرده است و شاید این موضوع پایان خوشی نداشته باشد.
اما ما معتقدیم اگر کمی از منیت ها کم شود، غرور را کنار بگذارند و از خودشان بگذرند این دعوای بی حاصل خیلی زود پایان می یابد.
