ناحج ابراهیم با اشاره به اینکه مصر هم‌اکنون شاهد درگیری و تنش‌های داخلی بی‌سابقه است تاکید کرد: دو طرف درگیر در مصر هر دو راه اشتباه در پیش گرفتند؛ دولت نوپای مصر مرتکب اشتباه شد چون کابینه‌ای با مشارکت همگان مانند دولت نلسون ماندلا، رهبر ضد آپارتاید آفریقای جنوبی تشکیل نداد. همچنین برخی مخالفان مصری نیز به کودتاگرانی تبدیل شده‌اند که می‌خواهند مصر را به آتش بکشانند و هردوی این مواضع یقینا اشتباه است.
رابطه کنونی میان ریاست جمهوری مصر و مخالفان نیز به این محدود شده که دوطرف هواداران خود را به خیابان‌ها می‌کشند تا قدرتشان را به رقیب نشان دهند و هر دو 30 ژوئن را نبردی سرنوشت ساز برای آینده خود می‌دانند.
مصر در لبه پرتگاه است برای همین همگان باید بدانند که 30 ژوئن نبردی نیست که برنده و یا بازنده‌ای داشته باشد.
با توجه به اتفاقاتی که در مصر در حال جریان است، محمد مرسی با چند سناریو مواجه است؛ مهمترین این سناریوها این است که مرسی دستور دستگیری مخالفان را صادر کند؛ همان کاری که جمال عبدالناصر و انور السادات، روسای
جمهور پیشین مصر با اخوان المسلمین انجام دادند و در نتیجه مرسی با این روش مشکل را پایان داده و با شکست گروه مخالف، به پیروزی برسد.
سناریوی دیگر سناریوی تجربه شده سودان است که در آن حسن الترابی، رهبر مذهبی و نزدیک به اخوان المسلمین این کشور آرام آرام از توجه افکار عمومی کنار گذاشته شد. در این شیوه اخوان المسلمین می‌تواند شخص دیگری را به جای مرسی برگزیند و دست به اصلاحات سیاسی بزند گرچه این سناریو با توجه به موضع‌گیری‌های مخالفان کمی بعید به نظر می‌رسد.
سامح سیف الیزل، مدیر مرکز تحقیقات استراتژیک مصر نیز درباره آینده مصر پس از 30ژوئن می‌گوید: صحبت‌های اصلی میان طرفداران و مخالفان محمد مرسی از گمانه زنی‌ها پیرامون احتمال دخالت ارتش مصر در رخدادهای جاری فراتر نمی‌رود.
ارتش عملا در شرایط حساس و مهم داخلی و یا زمانی که کشور در معرض دست درازی بیگانگان قرار داشته، وارد عمل شده است همانطور که در تحولات اخیر در راه‌های اصلی و محورهای مواصلاتی بین استان‌های قاهره و جیزه حضور پیدا کرد.
براساس متغیرهایی که اتفاق خواهد افتاد، تکلیف نیروهای مسلح و حضور یا عدم حضور آنها در مناطق مختلف کشور که بسته به اقدامات و واکنش‌های تظاهرکنندگان خواهد بود، مشخص می‌شود.
ارتش در صورت وقوع چند حالت احتمال دارد در تظاهرات دخالت کند.
1.اگر خشونت‌ها به کشته شدن تعداد قابل توجهی از مردم منجر شود.
2.اگر معترضان به اماکن عمومی و خصوصی حمله کرده یا آن را بسوزانند و یا نهادهای مهم و حیاتی کشور را در کنترل خود بگیرند.
3.اگر سلاح سرد و گرم در سطح گسترده‌ای در دسترس تظاهرکنندگان قرار بگیرد و علی رغم هشدار عدم استفاده از آن، برای ترساندن شهروندان مورد استفاده قرار بگیرد.
4.اگر شرایط امنیتی به طوری مخاطره آمیز شود که کنترل اوضاع از دست مسئولان خارج شود.
همه این‌ها گزینه‌هایی هستند که ارتش ممکن است به بهانه آنها و یا برای دفاع از کشور و شهروندان وارد عرصه تظاهرات شود که این ورود احتمالی خود نیز براساس درخواست ریاست جمهوری از نهادهای نظامی است.
عبدالفتاح السیسی، وزیر دفاع مصر نیز اخیرا بیانیه‌ای درباره اقدامات احتمالی ارتش صادر کرد؛ السیسی از طریق این بیانیه چندین پیام به تظاهرکنندگان داد که شاید مهمترین آنها این باشد که ارتش متعلق به همه ملت مصر است و هیچگاه تعدی بخشی از جامعه به بخش دیگر را نخواهد پذیرفت.
