صراط: سیده‌اعظم حسینی نویسنده کتاب «دا» درباره تازه‌ترین
اثر در دست نگارش خود، بیان داشت: چندین کار در دست کار دارم که هر کدام در
یک مسیر و در یک قسمت مسیر تولید هستند و برخی‌ها هم به انتهاء نزدیک
می‌شوند.
وی اضافه کرد: در یکی از این آثار به خانم پرستاری از بیمارستان امام اهواز پرداخته‌ام که در این بیمارستان بستری می‌شود، در این اثر رسیدگی و درمان به مجروح را در حوزه اهواز و یا جبهه‌های اطراف مشاهده و با جزئی نگری سعی می‌کنم به آن 30 سال گذشته نزدیک شوم تا روند رسیدگی به مجروح و نقش خود شهروندان اهوازی و آنهایی که در شهر ماندند، را روایت کنم.
حسینی ادامه داد: در این کتاب از یک سو ما به یک پرستار نگاه می‌کنیم و حجم کاری که در بیمارستان دارد از یک طرف یک نگاه شهروندی داریم که یک نفر برای ماندن در اهواز زیر آتش در آن سال‌هایی که دشمن در 15 کیلومتری بوده، با چه تهدید‌هایی و مسائلی روبه‌رو است که باید در چند قسمت مقاومت و استقامت کند.
وی افزود: در این کتاب، مسائلی از این دست را به بهانه خاطرات و زندگینامه این خانم پرستار به جای اینکه به قلم بکشم سعی خواهم کرد به تصویر بکشم یعنی آنقدر به جزئیات می‌پردازم و در اسناد دنبال موضوعات جدید می‌گردم و هم تاریخ و کیفیت دقیق مطالب را به دست خواهم آورد تا بتوانیم صحنه ببینیم تا اینکه واژه ببینیم.
حسینی در پاسخ به پرسشی مبنی بر زمان انتشار این کتاب گفت: بنده چون خود را تابع موضوع، پختگی، شأن و جایگاه موضوع می‌دانم، برای انتشار آثارم تاریخ نمی‌گذارم.
وی اضافه کرد: یکی از سختی‌هایی که راه را طولانی می‌کند چه در این اثر چه آثار دیگر این است که خیلی از منابعی که ما نیازمند داریم تا از کار ما پشتیبانی کند کارشناسی و پژوهشی کار ما را، منابع است که هنوز منابع مدون نشده و به نوعی منابع موجود نیست و ما خودمان باید تلاش کنیم تا به منابع دقیقی دست پیدا یافته و به ارزیابی بپردازیم یعنی ارزش گذاری کنیم که آیا این اسناد قابل استفاده هستند؟ کجا هستند؟ امکان دسترسی ما به آنها هست یا خیر.
حسینی ادامه داد: بعد از این انجام این مراحل باید به تطبیق و ارزش‌گذاری اسناد و جمع‌بندی نهایی نیازمندیم که این بخشی است که راه را طولانی می‌کند و یک بخش دیگر این است که ما قبل از اینکه بتوانیم کار را نشان دیگران دهیم باید خودمان به عنوان یک مصاحبه‌گر و یا نگارنده بتوانیم آن را خوب ببینیم حتی باید به موضوع بیش از خود راوی و صاحب خاطره مسلط شویم تا بشود یک اکتشاف و یک استخراج دقیقی انجام شود.
وی در پاسخ به این پرسش که نام این خانم پرستار چیست، گفت: نام این پرستار «ماهرخ باستان» پرستار بیمارستان امام خمینی اهواز است.
وی اضافه کرد: در یکی از این آثار به خانم پرستاری از بیمارستان امام اهواز پرداخته‌ام که در این بیمارستان بستری می‌شود، در این اثر رسیدگی و درمان به مجروح را در حوزه اهواز و یا جبهه‌های اطراف مشاهده و با جزئی نگری سعی می‌کنم به آن 30 سال گذشته نزدیک شوم تا روند رسیدگی به مجروح و نقش خود شهروندان اهوازی و آنهایی که در شهر ماندند، را روایت کنم.
حسینی ادامه داد: در این کتاب از یک سو ما به یک پرستار نگاه می‌کنیم و حجم کاری که در بیمارستان دارد از یک طرف یک نگاه شهروندی داریم که یک نفر برای ماندن در اهواز زیر آتش در آن سال‌هایی که دشمن در 15 کیلومتری بوده، با چه تهدید‌هایی و مسائلی روبه‌رو است که باید در چند قسمت مقاومت و استقامت کند.
وی افزود: در این کتاب، مسائلی از این دست را به بهانه خاطرات و زندگینامه این خانم پرستار به جای اینکه به قلم بکشم سعی خواهم کرد به تصویر بکشم یعنی آنقدر به جزئیات می‌پردازم و در اسناد دنبال موضوعات جدید می‌گردم و هم تاریخ و کیفیت دقیق مطالب را به دست خواهم آورد تا بتوانیم صحنه ببینیم تا اینکه واژه ببینیم.
حسینی در پاسخ به پرسشی مبنی بر زمان انتشار این کتاب گفت: بنده چون خود را تابع موضوع، پختگی، شأن و جایگاه موضوع می‌دانم، برای انتشار آثارم تاریخ نمی‌گذارم.
وی اضافه کرد: یکی از سختی‌هایی که راه را طولانی می‌کند چه در این اثر چه آثار دیگر این است که خیلی از منابعی که ما نیازمند داریم تا از کار ما پشتیبانی کند کارشناسی و پژوهشی کار ما را، منابع است که هنوز منابع مدون نشده و به نوعی منابع موجود نیست و ما خودمان باید تلاش کنیم تا به منابع دقیقی دست پیدا یافته و به ارزیابی بپردازیم یعنی ارزش گذاری کنیم که آیا این اسناد قابل استفاده هستند؟ کجا هستند؟ امکان دسترسی ما به آنها هست یا خیر.
حسینی ادامه داد: بعد از این انجام این مراحل باید به تطبیق و ارزش‌گذاری اسناد و جمع‌بندی نهایی نیازمندیم که این بخشی است که راه را طولانی می‌کند و یک بخش دیگر این است که ما قبل از اینکه بتوانیم کار را نشان دیگران دهیم باید خودمان به عنوان یک مصاحبه‌گر و یا نگارنده بتوانیم آن را خوب ببینیم حتی باید به موضوع بیش از خود راوی و صاحب خاطره مسلط شویم تا بشود یک اکتشاف و یک استخراج دقیقی انجام شود.
وی در پاسخ به این پرسش که نام این خانم پرستار چیست، گفت: نام این پرستار «ماهرخ باستان» پرستار بیمارستان امام خمینی اهواز است.
