این اغراق در واقعیت تا جایی پیش می رود که به نظر می رسد کارگردان و طراح صحنه برای نشان دادن یک فضای کاری خاص بیش از آنکه به واقعیت استناد کنند از تخیل خود وام گرفته اند! سریال دودکش به واسطه انعکاس برشی از زندگی کارگری و طبقه متوسط موفق شده است جایگاه خود را در میان مخاطبان در تلویزیون پیدا کند و به یکی از پر بیننده ترین برنامه های ماه رمضان سال ؟تبدیل شود.
این سریال جزو معدود مواردی است که یک نویسنده برای لوکیشن اصلی خود در یک سریال به سراغ قالیشویی رفته و محیط کار را با فضای زندگی تلفیق کرده است. پیش از این در صحنه یی از فیلم سینمایی «سگ کشی» ساخته بهرام بیضایی در سکانس مربوط به داریوش ارجمند یک قالیشویی با استفاده از تمهیدات سینمایی به درخشانی انعکاس داده شده بود. حال سوال این است که قالیشویی منعکس شده در سریال دودکش تا چه اندازه مبتنی بر واقعیت است؟ و در ارائه این امر تا چه حد موفق بوده است؟ خبرنگار ما در گفت وگو با کارکنان دو قالیشویی متفاوت در نقاط مختلف شهر تهران سعی دارد تا میزان نزدیکی قالیشویی «مشتاق» را به یک قالیشویی واقعی بررسی کند.
مجتبی قیاسی، یکی از کارکنان یک قالیشویی با اظهار این نکته که سریال «دودکش» را بسیار دوست دارد و تمام قسمت های آن را تماشا کرده است، بیان کرد: قالیشویی «مشتاق» در سریال «دودکش» هیچ شباهتی به قالیشویی واقعی ندارد. ما به آن می خندیم و برایمان کمدی و جوک است. اما زندگی این افراد به زندگی واقعی ما بسیار شبیه است. مشکلات شان، سادگی هاشان و... آنها را که می بینیم انگار که زندگی خودمان را می بینیم.
مژگان محمدی، دفتردار یک قالیشویی دیگر نیز با اشاره به اینکه خانواده خود همگی نسل در نسل قالیشویی دارند، عنوان کرد: کارخانه قالیشویی سریال «دودکش» حتی شبیه یک کارگاه قالیشویی سطح پایین نیز نیست. کل خانواده من در قالیشویی کار می کنند و من قالیشویی های مختلفی را دیده ام که هیچ کدام شباهتی به قالیشویی «مشتاق» ندارد. این سریال خیلی طرفدار دارد و نشان دادن آن باعث می شود دیگران درباره ما جور دیگری فکر کنند، ما به رییس اتحادیه نیز اخطار دادیم که این سریال می تواند باور مردم را نسبت به قالیشویی تغییر دهد و آنها با پیگیری از صدا و سیما گفتند که باید تا انتهای سریال را دنبال کنید و در پایان اتفاقاتی می افتد.
خنده دار است که قالی ها را هنگام تحویل روی پله ها سر می دهند یا برای شستن شان با شلنگ آب می ریزند و مثل فرش شستن توی حیاط فرش ها را می شویند. ما موردهایی داشتیم که برای شستن فرش هایشان به ما زنگ زدند و به شوخی از ما پرسیدند که آیا مثل قالیشویی «مشتاق» فرش می شویید؟ اگر این طور است فرش هایمان را به قالیشویی شما ندهیم. هرچند که سریال «دودکش» بسیار دوست داشتنی است و ما همگی آن را دوست داریم و نمی توانیم از آنها دلخور شویم.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا این اصطلاح است که به قالیشویی می گویند کارخانه یا واقعا همه قالیشویی ها کارخانه دارند، گفت: نه به اصطلاح به قالیشویی می گویند کارخانه، حالابسته به امکانات این کارخانه ها، کارگاه های کوچک یا بزرگ دارند.
محمدی با اشاره به این نکته که تا به حال ندیده است که مدیر یک قالیشویی در قالیشویی اش زندگی کند، افزود: در قدیم مرسوم بود که قالیشو ها محل کار و زندگی شان یک جا باشد ولی امروزه این مساله واقعیت ندارد. وی در ادامه گفت: نوع زندگی صاحبان قالیشویی «مشتاق» از لحاظ اقتصادی شبیه قالیشو ها نیست. وضع مالی قالیشوها آنقدر بد نیست. پدر من تا کارگر زن دارد که سرویس کارهایش درآمد خیلی خوبی دارند و به راننده اش به خاطر حساسیت و سختی کارش ماهی دو میلیون و پانصدهزار تومان حقوق می دهند.
تلویزیون غمگین است
علی خودسیانی، فیلمنامه نویس تلویزیون درباره عملکرد تلویزیون در مناسبت
های مذهبی گفت: ما برای مناسبت فیلم نمی سازیم، بلکه یک فیلم غمگین می
سازیم و به زور به یک مناسبت منگنه اش می کنیم.
وی درباره تاخیر صدا و سیما در پرداختن به مناسبت های گوناگون گفت: البته فکر می کنم مدیران مناسبت ها را فراموش نمی کنند، بلکه چون اعتماد ندارند و مطمئن نیستند که شش ماه دیگر بر سر کارشان باشند، دیر اقدام می کنند و چون برای شش ماه دیگر برنامه ریزی نمی کنند، کیفیت کارها پایین می آید.
این نویسنده خاطرنشان کرد: البته در هر شبکه یک گروهی به اسم گروه فیلم های مناسبتی تشکیل شده است و این نشان می دهد که این عرصه چقدر اهمیت داشته که این گروه را تشکیل داده اند، ولی شاید چون ما بیشتر مناسبت هایمان مذهبی است و بیشتر به عزاها توجه می کنیم تا جشن ها و شادی ها، اینطور به نظر می رسد که تلویزیون به سمت غم و غصه پیش می رود.
خودسیانی گفت: کارگردان هایی که شناخته شده اند و سرشان به تن شان می ارزد، قبول نمی کنند کار مناسبتی بسازند و اگر هم قبول کنند ترجیح می دهند که سریال بسازند نه اینکه تله فیلم بسازند.
این نویسنده درباره اینکه چرا تلویزیون وقتی یک فیلم تلویزیونی را در مناسبت ها پخش می کند، فقط به فکر ادا کردن دین به آن مناسبت است و به کیفیت و فیلمنامه و... توجه ندارد؟ گفت: فیلم های تلویزیونی سفارشی و ضرب الاجل ساخته می شوند و همچنین به دلیل اینکه تهیه کننده کار را گرفته است و می خواهد فقط آن کار را به اتمام برساند و آنتن را پر کند، کاری ندارد که کارگردان کیست یا چه کسی فیلمنامه را نوشته است.
منبع:سینماپرس
