صراط: تاکنون وقتی سخن از فعالیت‌های فرهنگی در حوزه فضای مجازی به میان می‌آمد به ندرت حضور مؤثر فعالان دینی و فرهنگی در فضای نت را شاهد بودیم؛ اما اکنون با گذشت یک دهه از تغییر نوع ارتباط و روی کار آمدن شیوه‌ای نوین در تبادل اطلاعات میان افراد، شاهد تغییرات اساسی در حوزه کاربران اینترنت کشورمان هستیم.
این تغییرات حتی می‌تواند بازنگری رویکرد افراد از کاربری صرف سرگرمی، تفریح و حتی در برخی موارد متضاد با آداب‌های دینی و عرفی جامعه در فضای مجازی را به همراه داشته باشد؛ حضور فعال و گسترده روحانیون در فضای مجازی در چند سال اخیر خود گواه بر این مدعاست.
لزوم الگوبرداری، باورپذیری است و تا زمانی که الگوهای ارائه شده خارج از دسترس باشند و در نوع زندگی و برخوردهای روزانه اجتماعی نتوانند تعامل مؤثری با عموم افراد جامعه برقرار کنند طبیعتاً نخواهند توانست در بیان عقایدی موفق شوند که خود نیز باید نمونه‌ای عملی از آن باشند.
البته در این زمینه نمی‌توان نقش مهم فیلم‌ها و سریال‌ها را در به تصویر کشیدن زندگی روزمره یک طلبه با تمام سختی‌ها و مشکلاتی که عموم افراد با آن روبرو هستند را کتمان کرد؛ هرچند بازهم مشاهده می‌شود عده‌ای نسبت به ترسیم واقع‌گرایانه از شخصیت این قشر از جامعه موضع می‌گیرند.
و اما امروز دیگر طلبه‌های ملبس به لباس مقدس روحانیت فقط در راه مسجد و برای ادای فریضه نماز جماعت بین عموم مردم حضور ندارند و تنها زمان پرسش و پاسخ به مدت زمان بین دو فریضه محدود نخواهد شد.
اکنون روحانیون فعال در فضای مجازی به راحتی زندگی روزمره خود را در شبکه‌های اجتماعی و وبلاگ‌های شخصی نقل می‌کنند و هزاران کاربر اینترنت از نزدیک می‌توانند با زندگی یک طلبه آشنا شوند؛ اینجاست که دیگر می‌توان براحتی متوجه شد که داشتن زندگی ساده، پایبندی به عقاید دینی و مقید بودن به حضور در مراسم‌های مذهبی نمی‌تواند هیچ‌گونه مغایرتی با شادی و مزاح‌های دوستانه داشته باشد.
اینجاست که می‌توان فهمید یک طلبه سخنانی بیشتر از سخنرانی در مراسم‌های روضه‌خوانی دارد؛ همچنین مخاطبانی بیشتر، مخاطبانی با تمام سلایق؛ درنتیجه باید گفت «الگوسازی در نوع استفاده از شبکه‌های ارتباطی نوین می‌تواند کمترین مزیت فعالیت گسترده طلاب در فضای مجازی باشد».
