وقتی کودتاچیان قاضی می‌شوند

 

نظامیان حاکم بر مصر، اولین جلسه محاکمه مرسی را برگزار کردند تا نشان دهند هیچگونه قصد عقب نشینی ندارند و برای بازگرداندن حاکمیت به عناصر طاغوتی رژیم گذشته مصمم هستند.

 

اگرچه محمد مرسی و حزب اخوان المسلمین در طول یکسالی که در قدرت بودند عملکرد مطلوبی نداشتند و بر سیاست های داخلی و موضع گیری های خارجی آنها انتقادهای جدی وارد بوده است ولی این مسئله، هرگز توجیهی برای اقدام غیرقانونی کودتاچیان مصر نمی تواند باشد. متأسفانه مجامع جهانی مدعی مردم سالاری و حقوق بشری در برابر این کودتا و قانون شکنی آشکار سکوت کرده و در روزهای اخیر به حمایت های علنی از کودتاچیان روی آورده اند. در این میان هر روز که می گذرد نشانه های روشن تری از دست داشتن دولت های استعمارگر و در رأس آنها آمریکا از کودتای مصر و روی کار آمدن نظامیان آشکار می شود.

 

هر چند آمریکا تاکنون از تایید رسمی حکومت مصر سخن نگفته است ولی سفر هفته پیش جان کری وزیر خارجه آمریکا، مفهومی جز به رسمیت شناختن دولت جدید مصر ندارد به ویژه اینکه در این سفر، جان کری نه تنها هیچ صحبتی درباره مرسی و حکومت قبلی مصر که با رأی مردم به قدرت رسیده بود نکرد بلکه حمایت آمریکا را از "نقشه راه" که توسط نظامیان ترسیم شده است اعلام نمود.

 

آمریکا از ابتدا هم از روی کار آمدن اخوان المسلمین در مصر ناخشنود بود ولی برای حفظ ظاهر قضیه، تلاش می کرد این مخالفت را علنی نکند. واقعیت این است که آمریکا تا جائی به شعارهای خود در دفاع از دمکراسی پایبند است که منافع این کشور و متحد منطقه ایش، رژیم صهیونیستی را تهدید نکند. مصر نیز از این قاعده مستثنی نبوده است و حمایت های لفظی از حکومت مرسی و همچنین اعتراض به سرنگونی حکومت محمد مرسی، تنها نمایشی برای دور زدن قوانین داخلی آمریکا در مخالفت با کودتاهای نظامی و افکار بین المللی بود تا اینکه وانمود شود آمریکا کشوری است که حامی آزادی های دموکراتیک در جهان است.

 

بدیهی است مصر، برای آمریکا و رژیم صهیونیستی از لحاظ جایگاه جغرافیای سیاسی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و طبیعی است که واشنگتن برای ایجاد شرایطی که موجودیت رژیم صهیونیستی را دچار خطر نکند و استراتژی منطقه ای آمریکا را دچار مشکل نکند، از هیچ تلاشی فروگذار نخواهد کرد.

 

از سوی دیگر آمریکا با ارتش مصر مناسبات طولانی مدت دارد. آمریکایی ها برای اینکه ارتش مصر را که بزرگترین ارتش عربی اسلامی همجوار با رژیم صهیونیستی در دایره نفوذ خود داشته باشند میلیاردها دلار هزینه کرده اند. واشنگتن در طول 40 سال گذشته نزدیک به 45 میلیارد دلار در ارتش مصر سرمایه گذاری کرده و ساده اندیشی است اگر تصور شود آمریکا این مبلغ هنگفت را برای حمایت از دموکراسی هزینه کرده باشد. قضایای اخیر نیز مسائل را کاملاً روشن کرده است.

 

دولتمردان آمریکائی پس از اتفاقات اخیر و سرنگون کردن دولت منتخب مرسی توسط نظامیان که آشکارا یک کودتای نظامی بود، هرگز حاضر نشدند از لفظ کودتا برای تحولات مصر استفاده کنند.

 

برای آمریکا و رژیم صهیونیستی، ملاک حکومت در مصر، پایبندی آنها به پیمان سازش کمپ دیوید است و این یک اصل تغییرناپذیر می باشد. اخوان المسلمین مصر نیز زمانی که توانست در انتخابات پیروز شود و بر مسند قدرت بنشیند، بر این حساسیت آمریکا کاملاً واقف بود و تلاش کرد با تاکیدهای مکرر بر حمایت از کمپ دیوید، واشنگتن را از توطئه علیه حکومت اخوانی ها برحذر دارد غافل از اینکه دولتمردان واشنگتن به این ترفند اخوانی ها پی برده بودند و اساساً، حاکمیت یک حزب اسلام گرا برای آنها، با همه اقدامات اغوا کننده، قابل هضم نبود.

 

اساساً آمریکا برخلاف تبلیغات و هیاهوهایی که در چند سال اخیر به راه انداخته است هرگز خواستار برقراری دموکراسی در جهان عرب نیست و نخواهد بود، به ویژه در کشورهایی که در همسایگی سرزمین های اشغالی باشند، علت آن نیز روشن است، چرا که دموکراسی به معنای حاکمیت ملت هاست و ملت های عرب و مسلمان هم جوار با فلسطین، و در رأس آنها، مصر هرگز اشغالگری صهیونیستها را نمی پذیرند و زیربار توهین آنها به مقدسات اسلامی و عربی در بیت المقدس و تصاحب دائمی سرزمین فلسطین، نخواهند رفت.

 

حکومت موقت مصر، نشان داده است که با استمرار پیمان سازش با صهیونیستها مسئله ای ندارد، مخالف فعالیت و قدرت گیری جریان های اسلامی است و از گروههای فلسطینی حمایت نمی کند و همین موارد برای اینکه خاطر آمریکا و رژیم صهیونیستی را از حکومت جدید راحت سازد کافی است.

 

دولت جدید مصر در اولین گام برای خارج ساختن تل آویو از نگرانی از فعالیت گروههای مبارز فلسطینی در مصر جلوگیری کرد، با حماس قطع رابطه کرد و تونل هایی را که فلسطینی ها با مرارت و دشواری احداث کرده بودند تا مختصر کمک هایی از مصر وارد فلسطین شود به کلی نابود کرد.

 

یکی دیگر از انتقاداتی که هم مردم مصر و هم مردم منطقه به اخوانی ها دارند اعتماد و اتکاء آنها به آمریکا بود که اکنون ضربه آن را می خورند. اخوانی ها با هدف انحصار قدرت در مصر، و به جای تکیه بر ملت و لحاظ کردن خواسته های اصولی و اقتصادی مردم، به حمایت آمریکا دل بستند، ولی در نهایت همانگونه که مشاهده می شود آمریکا از پشت به آنها خنجر زد. دولتهای عرب منطقه نیز که عمدتاً سرسپرده آمریکا هستند و قبلاً خود را طرفدار آنچه ملت مصر انتخاب کند قلمداد می کردند پس از سرنگونی دولت مرسی توسط کودتا به سرعت تغییر موضع دادند بطوری که عربستان اولین کشوری بود که به نظامیان کودتاچی تبریک گفت.

 

در چنین شرایطی است که حاکمان جدید مصر که با زور و قلدری حکومت منتخب مردم مصر را سرنگون کردند و صدها نفر را به جرم اعتراض به کودتا به خاک و خون کشیدند، اکنون به جای اینکه در جایگاه متهم مورد مؤاخذه قرار بگیرند و محاکمه شوند، محمد مرسی و دولتمردان وی را که حاکمان قانونی مصر هستند به پای میز محاکمه کشانده اند و گستاخانه از احتمال صدور حکم حبس ابد و حتی اعدام برای مرسی سخن به میان می آورند. شاید آنها بتوانند در کوتاه مدت به این خواسته خود جامه عمل بپوشانند، ولی ملت مصر قطعاً در دراز مدت حاکمیت نظامیان را تحمل نخواهد کرد.