صراط:شاید حتی کله پاچه خورهای حرفه ای و کاربلد هم که در نحوه خوردن انسانی این طعام حیوانی، طبق نظر سازمان استاندارد جهانی، حق مطلب را درست و حسابی ادا می کنند و میل کردن غذا به حیف و میل کردن آن نمی انجامد؛ هرگز به مخیله شان نیز خطور نکند که تاریخچه اختراع کله پاچه، به خیلی پیشتر از روزگار ما و به هزاران سال قبل که هنوز سهام عدالت توزیع نشده و یارانه ای در کار نبود، برمی گردد.
عشق و علاقه ایرانیان به غذای سنتی کله پاچه، شهره آفاق است و نیازی به نشان دادن سند و مدرک نیست؛ اما از آنجا که ما از دولت مستند پیشین یاد گرفته و بلکه عادت کرده ایم که همیشه و در هر موردی، اسناد موجودش را هم نشان دهیم؛ فلذا در این مورد خاص نیز، مایل به ارائه اسناد لازم جهت هل دادن افراد دیرباور یا کلا ناباور به سمت کسب یقین کامل می باشیم.
سند ادبی: ابواسحاق اطعمه (یا بسحق اطعمه) پنبه زنی بود که چون از کار خود فارغ می شد، پنبه شعر دیگران را می زد. یک مصرع از اشعار بزرگان شعرفارسی همچون جناب حافظ برمی داشت و آن را با مصرعی در باره انواع غذاهای روزگار خود ــ یعنی سده های هشتم و نهم هجری ــ کامل می کرد. وی با این شیوه که به اصطلاح به آن، استقبال و تضمین نیز می گویند؛ در باب کله پاچه فروشی ها گفته است:
کیپاپزان سحر که سر کله وا کنند
«آیا بود که گوشه چشمی به ما کنند؟»
سند تاریخی: تازه ترین کشفیات باستان شناسی در سه کیلومتری شهر «سنخواست» در استان خراسان شمالی و در محوطه ای به نام «چلو»، به کشف یک دست کله پاچه چهار هزار ساله منجر شد. آنچه عرض کردیم، عین خبر مندرج در روزنامه هاست. از خودمان در نیاوردیم.
طبق اخبار رسیده، هیأت باستان شناسی ایران و ایتالیا، حین کاوش در این محوطه باستانی با دو قبر مواجه می شوند که در هرکدام یک دست کله پاچه گذاشته شده است.
سرپرست ایرانی این هیأت کاوش به خبرنگاران گفته است: «در کنار اجساد این دو قبر، ظروفی به شکل کاسه گذاشته شده بود که در آن بقایای سر گوسفند و چهارپاچه قابل رؤیت است. این موضوع نشان می دهد که احتمالا کله پاچه، غذای محبوب آنها بوده و پس از مرگ به آنها هدیه شده است.»
بسته پیشنهادی: حالا که از دیرینگی عمر کله پاچه و علاقه مندی نیاکان ما به آن مطلع شدید، بد نیست که از پیشنهادهای حاشیه ای ما نیز در عصر حاضراطلاع حاصل کنید:
1ـ کاوش بیشتر: هیأت باستان شناسی ایران و ایتالیا بیشتر کاوش بفرمایند؛ شاید در اطراف اجساد داخل قبور که کاسه های سفالی حاوی بقایای کله پاچه وجود داشته است، برگه های آزمایش آنها هم پیدا شود تا مشخص شود که با این همه علاقه به کله پاچه، با مشکل چربی و کلسترول خون خود چه می کرده اند؟
2ـ وجود احتمالات: از آنجا که در بررسی های باستان شناسی، علاوه بر مشاهدات که اصل و اساس است، برخی احتمالات و فرضیات علمی نیز راهگشاست؛ لهذا کاوشگران ارجمند اگر در قبرهای این اموات خدابیامرز، کاسه های سفالین کوچکی نیز مشاهده کردند که حاوی هیچی نبود؛ بدانند که به احتمال قوی، داخل آنها پیاز و ترشی لیته یا دیگر ترشیجات بوده که به مرور زمان از بین رفته است. زیرا این دو مقوله، لازم و ملزوم یکدیگرند و خوردن کله پاچه بدون ترشی، بلاتشبیه عین خوردن پیتزا بدون سس می باشد که غیرمعمول است.
3ـ گذاشتن در قبر: آن اجداد چهارهزار ساله ما یحتمل اگر الان می بودند، وقتی فوت می فرمودند؛ اطرافیان آنها در قبرشان چیزهایی می گذاشتند که به روز باشد. مثلا یک ماسک اکسیژن که نشان دهد هوای آلوده استنشاق می کردند یا چندتا قرص اعصاب که نشان دهد میت مورد نظر، چقدر حرص و جوش می خورده است و چیزهایی دیگر از این قبیل که بستگی به سلیقه خانواده هایشان دارد!
