چین در حالی این موفقیت فضایی را جشن گرفت که مقامات انگلیس از کمک مالی 44 میلیون دلاری لندن به پکن در سال 2012 بشدت ناراضی هستند.
مقامات دولت انگلیس تأکید می‌کنند، این کمک مالی با هدف حمایت از برنامه‌های مقابله با تغییرات آب و هوایی و توسعه رشد اقتصادی به چین داده شده است.
اما منتقدان معتقدند، چین بعنوان دومین قدرت اقتصادی جهان، برای توسعه برنامه فضایی خود میلیاردها دلار هزینه کرده است که از آن جمله می توان به ارسال فضانورد به ماژول آزمایشگاهی تیانگونگ-1 و فرود ماهنورد Jadde Rabbit بر سطح قمر زمین اشاره کرد؛ در این صورت کمک مالی لندن به پکن هدر دادن پول مردم است.
هند نیز یکی دیگر از کشورهایی است که در سال 2012 میلادی کمک مالی 472 میلیون دلاری از انگلیس دریافت کرد؛ این کشور نیز ماه گذشته کاوشگر مریخ MOM را با هدف اکتشافات در سیاره سرخ راهی فضا کرد.
حتی نیجریه که کمک مالی 339 میلیون دلاری از انگلیس دریافت کرده است، قادر به پرداخت هزینه برای پرتاب نخستین ماهواره این کشور است.
«جاستین گرینینگ» وزیر توسعه بین المللی و «دیوید کامرون»، نخست‌وزیر انگلیس هدف اصلی این انتقادات هستند و منتقدین معتقدند که انگلیس با کمک مالی به سایر کشورها، در حقیقت به توسعه برنامه‌های فضایی آنها کمک می‌کند.
انگلیس در حوزه فضا دستاورد چشمگیری نداشته و «دیوید ویلتز» وزیر علوم این کشور چند روز قبل از تلاش لندن برای توسعه همکاری با آژانس‌های فضایی آمریکا، اتحادیه اروپا و چین برای مشارکت در سفرهای سرنشین‌دار به ماه و مریخ خبر داد.
حتی نخستین ماهواره بزرگترین پروژه فضایی تجاری انگلیس - ماهواره I-5 F1 - متعلق به شرکت انگلیسی Inmarsat نیز توسط موشک پروتون روسیه و ازپایگاه فضایی بایکنور قزاقستان به فضا پرتاب شد.
