بعدها جودو وارد رویه ای جدید شد و اهالی آن به نوعی وارد تسویه حسابهای شخصی با هم شدند. در ابتدا این مسائل حاشیه ای زیاد نبود، اما آرام آرام شرایط بدتر شد و کار به جایی رسید که هر جودوکاری ساز خودش را می زد،به صورت مستقیم با فدراسیون جهانی مکاتبه می کرد، مصاحبه های مربوط به فدراسیون آسیایی و جهانی ترجمه شده و برای مسولان آنها ارسال می شد تا جایی که جودوی ایران از آن زمان بیشتر از آنکه به فکر برنامه ریزی برای آینده باشد به فکر جمع و جور کردن حاشیه های داخل باشد.
این روزها جودوی ایران حال و روز خوبی ندارد و در عرصه نتیجه گرفتن ضعیف ظاهر شده و در بحث حواشی هم درگیریهای زیادی دارد.
علیرضا امینی که حدود 30 سال در جودوی ایران فعالیت دارد و همه رده های جودو از مربیگری و سرمربیگری تیم ملی ، مدیر تیم های ملی ، نایب رییس فدراسیون و ریاست فدراسیون را تجربه کرده است در کنار رضا رودکی کاپیتان تیم ملی که مدال های بسیاری را برای جودوی ایران کسب کرد با حضور درگروه ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) شرایط بحرانی جودوی ایران را بررسی کردند. جودویی که به اعتقاد آنان در این دو سال هیچ حرکت مثبتی نداشته است.
متن کامل این گفت و گو به شرح زیر است:
از ابتدای فعالیت جودو در ایران بگوئید.
امینی: در وهله اول باید بگویم من در این 2 سال هیچ صحبتی نکردم چون جودو را دوست داشتم و نمی‌خواستم با حرف زدن من جودو آسیب ببیند اما اکنون شرایط خیلی بد است و دلم برای این رشته می سوزد برای همین است که صحبت می کنم. برای بررسی بهتر این موضوع و واکاوی شرایط فعلی جودوی ایران باید به 28 – 27 سال قبل برگردیم. در آن روزها جودوی ما آرزوی گرفتن یک مدال برنز آسیا را داشت. در آن زمان برنامه ریزیهای بسیاری انجام شد و پروسه ای چندین ساله طی شد تا اینکه این زحمات به بار نشست و جودوی ایران بالاخره مدال گرفت.سرانجام از دل تدبیری که 30 سال قبل در جودوی ایران به خرج داده شد و حدود 10 سال طول کشید تا به ثمر بنشیند مدالهای زیادی به دست آوردیم.
اولین مدال چه زمانی به دست آمد؟
امینی: اولین مدال نقره جودوی ایران سال 1990 در مسابقات قهرمانی آسیا توسط زارعیان و دهقان به دست‌آمد که شروعی برای مدال آوری جودوی ما بود. ما آن زمان جودوی دنیا را بررسی و مطالعه کردیم و فهمیدیم که کجا باید اردو بزنیم. آن زمان پتانسیل خودمان را بررسی کردیم و روی نقاط قوتمان برنامه ریزی کردیم. در بررسی های خود متوجه شدیم که باید با تکیه بر ورزشکاران خودمان در رشته هایی مثل کشتی با چوخه و کشتی و پرداختن به جودوی روسی می توانیم در جهان حرفی برایس گفتن داشته باشیم. ما نمی‌توانستیم روی جودوی ژاپنی کار کنیم چون هم ژنتیکمان با آنها فرق می‌کرد و هم اینکه سرعتی نبودیم. جودوی ایران چندین بار قهرمان آسیا شد و دو، سه بار در مسابقه‌های جام جهانی سوم و چهارم شدیم. جودوی ایران در آسیا مدال‌آور شده بود.حتی تیم‌های دیگر از نام ایران می‌ترسیدند. جودوی ایران آنقدر قوی شده بود که چندین بار در المپیک تا آستانه کسب مدال پیش رفت اما متاسفانه پنجم شد و مدالی به دست نیامد.
چه شد که جودوی ایران از آن شرایط خوب و آرمانی فاصله گرفت؟
امینی: شرایط جودوی ما خوب بود اما سال 2006 بحث تغییر قوانین رخ داد و دست جودوی ایران که روی فنون پرتابی و دست به پا زدن بنا شده بود، بسته شد. جودوی ایران در آن سالها روی فنون دست به پا تکیه داشت و نتایج آن را هم گرفته بود اما این تغییرات قوانین کار را برای ما سخت کرد. بعد از این تغییر قوانین ، جودوی ایران باید شیوه‌های تمرین،فنون و کلیه کارهایش را تغییر می‌داد. البته در کنار کار روی قوانین جدید، با تکیه بر همان داشته های قبلی و تغییری اندک مدال آوری خود در مسابقات را انجام می دادیم. این کار خیلی سخت بود و جودوی روز جهان هم روز به روز در حال پیشرفت بود و باعث می شد تا جودوی ایرانی ما با جودوی جهان فاصله بگیرد. شرایط جودوی ما زمانی بدتر شد که آن حادثه سقوط هواپیما و حواشی بعد از ان رخ داد که باعث شد ضربه جدی به جودو وارد شود.
راهکار شما برای تغییر این رویه و کم کردن فاصله با جودوی جهان چه بود؟
امینی: با توجه به این تغییر قوانین باید کاری می‌کردیم و تصمیم گرفتیم تیم بزرگسالان همین طور کارش را ادامه بدهد و تمرکزمان را روی جوانان متمرکز کنیم تا با قوانین جدید آشنا شوند و کار کنند. آن زمان حاج یوسف‌زاده را که سرمربی بزرگسالان بود را سرمربی جوانان کردیم و 45 نفر از بهترین نفرات را انتخاب کردیم تا با انها کار کند.هدفمان این بود که این 45 نفر برای المپیک 2016 آماده شوند.
نظرتان در مورد رودکی چیست؟
امینی: اطمینان داشتم که او می تواند در المپیک مدال بگیرد و طلسم بی مدالی جودوی ایران را بشکند. اما متاسفانه آن مصدومیت تلخ رخ داد. ما باید رودکی را لای پر قو نگه می‌داشتیم تا به المپیک لندن برسد و آسیبی نبیند.
مشکلات فعلی جودوی ما چیست؟
امینی: اگر مسولان فدراسیون سر نخی را که به آنها سپرده شده بود را می گرفتند و ادامه می دادند شرایط جودوی ما فرق می کرد. اگر کار روی آن 45 نفر که انتخاب شده بودند ادامه می‌یافت، مشکلات کمتر می شد. آن نفرات بر اساس تمام خصوصیات فیزیکی و آنتومتریک انتخاب شده بودند.
انتقاد می شود که در جودو پشتوانه سازی نشده است؟
امینی: همان جوانانی که ما سه سال قبل انتخاب کردیم قهرمان آسیا شدند. در همین تیمی که به مسابقات چین اعزام شده بود هفت نفر از آن تیم قهرمان در قالب تیم جوانان حضور داشتند.آیا بازهم می گویید که پشتوانه سازی نشده بود؟
مشکل اصلی جودوی ایران را در چه می دانید؟
امینی: استفاده نکردن از افراد باتجربه و باسابقه که سالها برای جودوی ایران زحمت کشیدند مشکل اصلی است. گروه فعلی فدراسیون چه بخواهند و چه نخواهند برخی افراد 22 – 23 سال در این جودو بودند و کار کردند و تجربه زیادی کسب کردند. همین افراد شرایط جودوی ایران را تغییر دادند و حتما باید از آنها استفاده شود.
در ادامه این نشست رضا رودکی کاپیتان تیم ملی که حدود یکسال و نیم است به دلیل مصدومیت از جودو دور است در مقایسه شرایط فعلی و قبلی جودوی ایران گفت: من به عنوان ورزشکار همه این سالها و مدیریتهای گذشته فدراسیون از زمان درخشان تا رستگار را تجربه کرده ام. در گذشته بیشترین مشکلی که فدراسیونها با آن درگیر بودند بحث‌های مالی بود و مشکلات فنی و مدیریتی نبود. بعد از رفتن درخشان از ریاست فدراسیون، جودو وارد حاشیه شد. برخی از آقایان از آن زمان بود که سرکشی‌های خود را آغاز کردند. متاسفانه این افراد هم اکنون هم در جودو حضور دارند. بزرگ‌ترین دلیلی که جودوی ایران به این شرایط افتاده است این است که اهالی جودو همدل نبوده و نیستند. بعد از رفتن درخشان همین افراد تسویه حسابهای شخصی خود را شروع کردند. متاسفانه در این چند سال و درهر دوره تغییرشکاف بین اهالی جودو بیشتر شده که مهم‌ترین دلیلش هم این است که کسی دلش به حال جودو نمی‌سوزد. هم اکنون کسی در فدراسیون است که کسی که سابقه هیچ مدیریتی ندارد ولی چندین پست حساس و مهم را دارد.
دیگر مشکلات فعلی جودوی ایران را در چه می دانید؟
رودکی: بیرون ماندن افراد باسابقه، عوام‌فریبی،استفاده نکردن از همه توانمندی جودو،توجه نکردن به پست های بین المللی و تلاش نکردن در سطح بین المللی، محدود شدن همه پست ها در فدراسیون به یک نفر و مهمتر از همه پاسخگو نبودن برخی از این دلایل ضعف است. مثلا در همین مسابقه‌های چین بعد از نتایج ضعیفی که به دست آمد سرمربیان تیم‌ها برکنار شدند اما شخص مدیر تیم‌های ملی که چندین پست هم دارد و در تمام اعزام‌های برون مرزی هم بوده به کارش ادامه می‌دهد. سوال مهم و اساسی من این است سرمربی تیم ملی بزرگسالان در این دو سال چه کسی بوده است؟
چرا تیم ملی بزرگسالان در این دو سال سرمربی نداشته است؟ آیا مربی خوبی در ایران نداریم که سرمربیگری تیم ملی را برعهده بگیرد؟
امینی: ما باید یک سرمربی داشته باشیم تا پاسخگوی نتایج باشد. در ایران مربیان خوبی داریم که توانایی فنی خوبی برای هدایت تیم ملی دارند اما گویا کادر مدیریتی فدراسیون علاقه ای به داشتن سرمربی تیم ملی ندارد. قطعا مربیان توانمند و قوی را در اختیار داریم مگر می‌شود کسی را نداشته باشیم.
مشکل ملی پوشان ایران را در چه می دانید؟
امینی: دوماه از رفتن ما از فدراسیون گذشته بود که تیم بزرگسالان در مسابقه‌های آسیایی ازبکستان 5 مدال گرفت. یادم می‌آید که آن زمان مسولان فدراسیون گفتند جودو شکوفا شد. بعد از این حرف‌ها در دل خودم گفتم وقتی در دو ماه جودو این موفقیت را کسب کرده ، حتما یک سال دیگر هم قهرمان جهان را کسب می کند و بعدش هم مدال المپیک می آورد. اما یادشان رفته بود که بعد از پروسه‌ای که در مورد تغییر قوانین بود ملی‌پوشان ما در آن رقابتها گل کردند این‌ها ثمره آن کارهای قبلی بود. داشتن یک طراح تمرین خوب در تیم های ملی چیزی است که در جودو کمبود داریم. یک طراح تمرین می داند که یک تیم برای رسیدن به یک مسابقه باید در چه روزی در چه مرحله ای زا تمرین و برنامه ریزی انجام شده باشد.یک طراح تمرین تمام لحظات تمرین و شرایط ورزشکارانش را می داند. هیچ کس به اندازه هاشمی طبا بر گردن ورزش ایران حق ندارد. او آنقدر پیگیر بود که ما را مجبور کرد طراحی تمرین کنیم. در ورزش کشور طراحی تمرین به این شکل وجود ندارد.
عملکرد تیم بزرگسالان را چطور ارزیابی می کنید؟
رودکی: هم اکنون تیم بزرگسالان شرایط خوبی ندارد ما اکنون به سختی می توانیم بگوییم که یک تیم بزرگسالان را کامل را در اختیار داریم. جودوی ما در بدترین حالت در زمان جیرو یک تیم کامل داشت. وقتی اعزام‌های این دو سال اخیر تیم بزرگسالان را نگاه کنید می بینید که در آنها نهایتا با دو، سه یا چهار نفر انجام شده است. این چطور برنامه ریزی از سوی فدراسیون است که ما حتی یک تیم کامل را هم نداریم. همه ملی پوشان فعلی تیم ملی کسانی هستند که چندین سال قبل روی آنها سرمایه‌گذاری شده بود.
در مورد اینکه می گویید در جودو همه پست ها به یک نفر ختم می شود بیشتر توضیح دهید؟
رودکی: در فدراسیون همه پست‌ها تقسیم شده است و قحط الرجال است و همه کارها زیر نظر یک نفر است. آدم‌هایی که درقالب فدراسیون‌های موفق قبلی جودو در سال‌های قبلی کار می کردند، کنار گذاشته شدند. میراسماعیلی کجا سابقه مدیریت داشته که این همه به او اختیار تام می‌دهند؟
دو سال قبل وقتی امینی کنار رفت و رستگار سرپرست فدراسیون شد عده ای از اهالی جودو این جابه‌جایی مثبت دانستند و حالا چه شده که همان اهالی از این شرایط انتقاد می کنند؟
رودکی: من هیچ وقت نگفتم که این تغییرات مثبت بود. در جلسه‌ای که با مسولان ورزش داشتیم رستگار را به من پیشنهاد دادند و در مورد حضورش در جودو نظرم را پرسیدند. همانجا گفتم که او 7 سال را در اوج سختی‌های جودو در ایران حضور نداشت و دراروپا تحصیل می کرد. همان زمان گفتم این کار را نکنید. گفتم کسی را برای جودو بیاورید که از این خانواده بزرگ استفاده نکند. به آقای عباسی گفتم کسی را بیاورید که جودو را جمع و جور کند.
اختلافات زیاد در خانواده جودو در چه می‌دانید؟
امینی: اختلاف نظر همه جا وجود دارد اما من میزان زیادی از این اختلافات را مربوط به استفاده نکردن مسولان فدراسیون از تمامی داشته های این رشته می دانم. قهرمانان و افراد زیادی داریم که سال‌های زیادی برای آنها سرمایه‌گذاری شده و با تجربه هستند اما اکنون خارج از جودو هستند. رستگار باید به نوعی این افراد را دوباره به جودو بیاورد. کار سخت و پیچیده اما شدنی است. امثال زارعیان، دلیر، حاج یوسف زاده که سالها برای جودو زحمت کشیدند اکنون کجا هستند. رستگار باید آنها را جمع کند از آنها بخواهد به جودو کمک کنند. ما 9 ماه دیگر بازی‌های آسیایی را داریم که این روند روند خوبی نیست.رستگار باید مسئولیت را قبول کند و تصمیم را به دیگری واگذار نکند.
این اختلافات در جودو از چه زمانی شروع شد؟
امینی: این اختلافات زمانی شروع شد که چندین سال قبل یک ورزشکار به گوش مربی خود سیلی زد. از آنجا بود که جودوی ایران شروع کرد به پوچ شدن.
رودکی: آن ورزشکار میراسماعیلی بود که به گوش ساریخانی که مربی تیم ملی بود، کوبید. معتقدم آدم‌ها باید جوابگوی کارهای اشتباه‌شان باشند و جواب همان کار است که اکنون بادی جواب بدهد.
یک دیدگاه مدیریتی وجود دارد و آن این سات که برای ساخت یک ساختمان بهتر باید آن ساختمان قدیمی را از پایه خراب کرد و ساختمان جدید را با برنامه ریزی خوب روی آن بنا کرد. نظر شما در مورد این دیدگاه و اینکه آیا بهتر نیست برای جودوی ایران چنین کاری انجام داد؟ آیا بهتر نیست دیگر به این نسل کاری نداشته باشیم. به عبارت دیگر تمرکز فدراسیون تنها روی نوجوانان و جوانان باشد تا نسل جدیدی را از صفر پرورش دهد؟
امینی: من هم این نظریه را قبول دارم و ما دو سال پیش به این نتیجه رسیدیم و یک راه حل خوب بود و هست. ما این کار را دو سال قبل انجام دادیم که یک نفر را گذاشتیم سرمربی بزرگسالان که همان طور کارشان را ادامه دهند و یک یا دو مدال خودشان را بیاورند. از آن طرف هم حاج یوسف زاده را که تجارب خوبی داشت بر روی تیم جوانان گذاشتیم تا کار کند و کار خوب پیش می‌رفت. غیر از این کار و روش کاری نمی شود برای جودو انجام داد.این تنها راه موفقیت جودو و برون رفت از این شرایط است. با این شرایط باید برای جوانان و نوجوانان یک مربی خوب بگذاریم تا همه شرایط جودو و حتی معاشرت و زندگی فردی و اجتماعی‌شان را به جوانان آموزش دهد. در این بخش حتی روی شخصیت آنها باید کار شود و شخصیت المپیکی پیدا کنند. اگر مدال المپیکی می‌خواهیم باید ورزشکار ما شخصیت المپیکی پیدا کند و رفتار المپیکی داشته باشد.
نظرتان در مورد جذب مربی خارجی برای جودو چیست؟
امینی: آوردن مربی خارجی در این برهه برای تیم بزرگسالان و برای بازی‌های آسیایی مناسب نیست اگر هم قرار است مربی خارجی بیاورند باید یک مربی خوب خارجی برای رده‌های نوجوانان و جوانان باشد.
عملکرد فدراسیون جودو در این دو سال را چطور ارزیابی می کنید؟یک نمونه کار مثبت این فدراسیون را در چه می دانید؟
امینی: (سکوت بعد از چند لحظه فکر کردن)
رودکی: مسئولان فدراسیون در این 2 سالی که بودند هیچ کار شاخصی نکرده‌اند که بخواهم نام ببرم. تنها کار آنها یک مدال برنز نوجوانان جهان بود که دلیلش این بود که این رقابتها در سال‌های قبل برگزار نمی‌شد و اگر برگزار می‌شد مطمئن باشید مسئولان قبلی فدراسیون مدالهای آن را می‌گرفتند و نوبت به این فدراسیون نمی رسید.
