صراط: حجت الاسلام علیرضا پناهیان روز گذشته جمعه ۲۰ دی ماه در تالار شماره یک سینما فلسطین در جشنواره عمار سخنرانی کرد.
پناهیان در ابتدا با اشاره به مساله نفاق در جوامع امروز گفت: وقتی در یک جامعه ارزش‌ها حاکم شوند، ما باید علی القاعده شاهد جریان نفاق باشیم. یعنی جریانی که تظاهر به همراهی با ارزش‌ها دارد ولی عملا از ارزش‌ها فاصله می‌گیرد. نفاق باعث بیزاری افراد از ارزش‌ها می‌شود. نفاق مشکل بزرگی است که جامعه مدینه پای رکاب پیامبر و جامعه کوفه‌ای که پای رکاب حضرت علی (ع) بود نیز دچارش بودند. در واقع هرچه به نفوذ اسلام و ارزش‌ها در جوامع افزوده می‌شود رفتارهای منافقانه نیز افزایش می‌یابد.
وی افزود: در جامعه جهانی معنویت رو به افزایش است و هر روز بر قدرت، نفوذ و حاکمیت فکر و فرهنگ دینی در جامعه ما افزوده می‌شود. گاهی اوقات می‌توان با حسن ظن برخورد کرد اما هوشیارانه تر این است که منتظر بروز نفاق باشیم و خودمان را برای روبرو شدن با آن آماده کنیم.
وی ادامه داد: وقتی در این شرایط قرار داریم طبیعی است که کسانی که اهل هنر و رسانه‌اند در معرض سوءظن قرار بگیرند. حقیقت این است که وقتی نمی‌توان به حاکمیت اسلامی ضربه زد بهترین راه این است که برویم از حاکمیت دوره قاجار انتقاد کنیم و یا با صورتک‌های دیگری از نفاق به ضربه زدن به حاکمیت اسلامی بپردازیم. در ظاهر به ارزش‌ها احترام بگذاریم اما در حقیقت خلاف این جریان حرکت کنیم. اینها رفتارهای منافقانه است. باید توجه داشت که هر چه بر هیمنه و هیبت حق افزوده می‌شود شما باید بیشتر منتظر چنین رفتارهایی باشید.
پناهیان یادآور شد: نفاق حساسیت و اهمیتش در این است که شما نمی‌توانید به همین راحتی به فردی منافق بگویید. چون اگر کفر او برملا نشود نمی‌توان منافق را شناخت. ولی می‌توان رفتارهای منافقانه را به خوبی رصد کرد.
مردمی شدن فرهنگ با جشنواره عمار
این سخنران با اشاره به انواع نفاق گفت: نفاق انواعی دارد. نفاق ناخودآگاه که خود طرف هم نمی‌فهمد که دچار نفاق شده است. برخی انواع نفاق برای خود فرد پیداست اما برای دیگران پیدا نیست. هوشیاری نسبت به نفاق وقتی افزایش پیدا کند آمادگی برای ظهور نیز بیشتر خواهد شد. تصور می‌کنید پس از ظهور حضرت حجت نفاق و اهلش چگونه ذلیل می‌شوند؟ در آن زمان کسانی که می‌خواهند منافقانه رفتار کنند از هر گوشه و کنایه‌ای بخواهند استفاده نمایند مردم آن را می‌شناسند.
پناهیان نفاق موجود در جهان را نفاق بسیار زشتی دانست و گفت: برای مثال در مساله آزادی، سران غرب در واقع فقط آزادی را برای گروه خاصی می‌خواهند و اینها به دنبال آزادی حقیقی نیستند. همانطور که عده‌ای در مقابل علی (ع) می‌گفتند حسبنا کتاب الله ولی سخن منافقانه می‌گفتند و الا در واقع اصلا در پی حقیقت نبودند. سال‌هاست که ما شاهد رفتار منافقانه هستیم. تفکر ضد انقلابی، پلورالیستی و سکولاریستی در قالب فیلم‌ها و کتاب‌ها در بازار وجود دارد. مردم باید آنقدر هوشیار باشند که منافقان دیگر نتوانند چنین اقداماتی انجام دهند.
حجت الاسلام پناهیان با این مقدمه به سراغ بحث اصلی رفت و افزود: جشنواره عمار که چهار سال است برگزار می‌شود باید مورد توجه سیاسیونی قرار بگیرد که می‌خواهند فرهنگ مردمی شود. اگر مردمی شدن فرهنگ معنایش این است که فرهنگ را به کسانی بسپریم که علیه مردم حرکت می‌کنند، امر اشتباهی است. فرهنگ باید مردمی باشد. مردم خودشان باید هنرمندان را تربیت کنند و به بازار بفرستند. امروز جشنواره عمار شاید اندکی بتواند کم کاری‌های گذشته را جبران بکند.
وی در رابطه با علت کم کاری‌های صورت گرفته در این زمینه به اعتماد مردم به سیاستمداران اشاره کرد و گفت: علت کم کاری‌ها به خاطر خوبی مردم دین دار ما است. مردم ما به سیاست مداران خیلی اعتماد داشتند. وقتی دیدند که سیاست مداران به همه مسائل نمی‌اندیشند خودشان وارد عمل شدند.
آثار عمار در جهان بیشتر از کشور بیننده دارد
وی با مخاطب قرار دادن کارگردان‌های جشنواره عمار گفت: مطمئن باشید بینندگان آثار شما در چنین جشنواره‌ای در جهان از تعداد بینندگان آثارتان در محفل‌های تخصصی هنری داخل کشور بیشتر است.
پناهیان درباره مساله هنر ارزشی و ضد ارزشی نیز اظهار کرد: اما در باب هنر. اینکه هنر خوب و بد داریم یا خیر؟ می‌توانیم بگوییم جز هنر خوب نداریم و بعد اضافه کنیم و بگوییم باقی هرچه هست هنر نیست، دغل بازی است. ما می‌توانیم کلمه هنر برای هنر را بپذیریم. ما دعوا سر الفاظ نداریم. شما وقتی اثر زیبایی خلق کنید که خدمتی به زشتی‌ها در آن صورت گرفته باشد دیگر اثر زیبا نیست. ما باید سر معانی بحث کنیم. برای گذر از نفاق باید با منظورها کار داشته باشیم. در ابتدای جلسه بعضی از من پرسیدند هنر ارزش و ضد ارزشی داریم یا نه؟ باید گفت هر دو عبارت درست است و باید منظور را دید.
وی در ادامه با این مثال ادامه داد: در زمان حجاج بن یوسف ثقفی رگ زندانیان را جلویش می‌زدند تا او به اشتها بیاید و غذا بخورد. پس باید گفت یکی از عوامل به اشتها آمدن افراد زدن رگ گردن مظلومان است؟ بحث هنر هم همین است. اگر کسی از ابزار رسانه استفاده کند و در خدمت زشتی‌ها قرار بگیرد دیگر اثر او هنر نیست و آن فرد هم هنرمند نمی‌تواند باشد. چون هیچ حجابی را از حقایق عالم بر نداشته است.
این سخنران تأکید کرد: امام (ره) در آخرین سال‌ها این جمله معروف را می‌فرمایند: "تنها هنری مورد قبول قرآن است که صیقل دهندۀ اسلام ناب محمدی (ص) ائمۀ هدی (ع)، اسلام فقرای دردمند، اسلام پابرهنگان، اسلام تازیانه خوردگانِ تاریخِ تلخ و شرم آور محرومیتها باشد. هنری زیبا و پاک است که کوبندۀ سرمایه داری مدرن و کمونیسم خون آشام و نابود کننده اسلام رفاه و تجمل، اسلام التقاط، اسلام سازش و فرومایگی، اسلام مرفهین بی درد، و در یک کلمه "اسلام امریکایی" باشد". جشنواره عمار تا وقی پای این کلام امام بایستد نام عمار زیبنده‌اش خواهد بود. جشنواره فجر هم اگر به این سخن وفادار باشد جشنواره فجر انقلاب اسلامی است والا تنها نام جشنواره را دارد.
آزادی جامعه را هیچ جا ندارند
پناهیان ادامه داد: ما در کشور خودمان نهادهای هنری نداریم که رسما و قانونا خودشان را موظف بدانند که به این بیانات امام (ره) عمل کنند. این فضای باز جامعه ماست که می‌توان در آن آزادانه از بیشترین فرصت‌ها استفاده کرد و منافقانه ترین سخنان و شرم آورترین پیام‌ها را در جامعه پراکنده کرد.
حجت الاسلام پناهیان به نقش عمار و عماری‌ها در این مساله پرداخت و گفت: بخشی از فعالیت بچه‌های عمار باید ترسیم همین آزادی باشد که در جامعه ما هست و در هیچ جامعه‌ای وجود ندارد. این موضوع که عده‌ای می‌توانند در کتاب‌های درسی کلمه شهید را از ابتدای نام مدرس بردارند. جامعه ما خیلی آزاد است. هیچ جامعه‌ای در غرب نیست که در مقابل آرمان‌های خودش چنین سعه صدری داشته باشد. باید دوربین به دست گرفت و این حقایق را تصویر کرد.
وی در ادامه افزود: هنر در کلام امام آن است که به دفاع از مظلومان بپردازد. من از جوان‌ها سوال می‌کنم. جریانی که امروز سر می‌برد و با سرها توپ بازی می‌کند مگر ریشه اش جز طالبان است که در افغانستان شکل گرفت؟ چرا عده‌ای اصرار داشتند که ما با طالبان ارتباط بگیریم. آن زمان صرفا حضرت آقا اجازه ندادند و مقاومت کردند تا ارتباط با گروه طالبان برقرار نشود. چون عده‌ای در داخل‌این را می‌خواستند. باید متوجه بود که چه کسی علیه افراطی گری است؟
حضرت امام (ره) ۱۰ مرتبه از لفظ لیبرال‌ها استفاده کرده و هر ۱۰ دفعه کنار این لغت از کلمه منافقین استفاده کرده‌اند. منافقین همان کسانی هستند که سر پدر خانواده را در سر سفره افطار مقابل چشم بچه‌ها می‌برند. امام این افراطیون را که معادل کلمه منافقان است کنار لیبرال‌ها قرار می‌دهند. امام منظورشان این است که کسی که تفکر لیبرالیستی را در جامعه بپراکند همانند همین افراطیون است. فرقی میان افراطیون و لیبرال‌ها نیست. نجات مظلومان از دست تروریست‌های خون آشام و منافقین همان قدر واجب است که نجات مظلومان از دست لیبرال‌ها.
هنرمند نشان دهنده زیبایی‌های غرب از تروریست بدتر است
پناهیان به اسلام آمریکایی در کلام امام اشاره کرد و گفت: اسلام آمریکایی در سال‌های آخر زندگی امام در بیاناتشان آمده است. اصطلاحات لیبرال‌ها و منافقین را هم بعد از دفاع مقدس بیان کردند. امام اینها را کنار هم قرار می‌دادند تا به لیبرال‌ها و تروریست‌ها با یک چشم نگاه کنیم و اگر ما به این نگاه نرسیم نمی‌توانیم خوب از حق دفاع کنیم. افراطی گری عین تفریطی گری است. در حالی که هر دو خودشان را حق می‌دانند. عمار یاسر در طول تاریخ گاهی محکوم به افراط گری شده، اما امام مظلوم او را افراطیون به شهادت رساندند. یک کسی وقتی دست و سرهای بریده جنگ جمل را دید سری تکان داد و به علی (ع) گفت: این درست است یا علی بن ابی طالب؟ به ظاهر کار امیرالمومنین را افراطی می‌دانست و در واقع نوعی نگاه لیبرالی در مسلکش بود. جالب اینجاست که این آدم یکی از حاملان سر امام حسین به کوفه بود!
حجت الاسلام پناهیان در ادامه گفت: تنها هنری به خلق زیبایی می‌پردازد که به خلق زیبایی بپردازد و دیگر هیچ. اگر شما منتظر تشویقی در سالن باشید هنر شما از اصالت فاصله گرفته است. کاری بکنید که امام زمان که در تنهایی برای مظلومان اشک می‌ریزد او برای اثر شما لبخند بزند. آوینی می‌گفت من را جلوی آقا معرفی نکنید به عنوان نویسنده متن روایت فتح. آوینی به ولی خدا پیوسته است؛ به خدا پیوسته است.این هنرمند وجودش سرشار از زیبایی است.
وی به فیلم "لکه" که در سالن پخش شده بود اشاره کرد و گفت: اثر "لکه" حسن بزرگی دارد. حسن بسیار بزرگ آن این است که قطعات مختلف زمان را به هم نزدیک می‌کند. کافی است سر میز تدوین زمان‌ها به هم نزدیک شود در آن صورت تمام حقایق روشن می‌شود. آن زمان متوجه می‌شویم که آن افرادی که زمانی می‌گفتند باید هر که پول دارد، پولش را بگیریم حالا طرفدار اقتصاد لیبرالی سرمایه داری غربی شده‌اند. داستان‌هایی که زمان‌هایی دور را به هم نزدیک می‌کنند خود به خود عمیق می‌شوند. مثل روضه‌ای که برای شما خواندم. کسی که آن طور به علی(ع) اعتراض می‌کرد خودش حامل سر حسین بن علی(ع) شد.
وی ادامه داد: یک خبر خوب به شما بدهم. تمام تکیه نظام سلطه بر فراموشی ملت‌هاست. در نگاه آن‌ها یک خبر بیشتر از سه سال در ذهن ملت‌ها نمی‌ماند. البته ملت‌هایی که فراموشکار بارشان آورده اند. اگر این فراموشی کنار زده شود غربی‌ها با تمام رسانه‌هایشان نیز نمی‌توانند حرفی بزنند و تاثیری بگذارند. اگر‌این حافظه بیدار شود غوغا می‌شود. البته این تنها در نزدیک کردن زمان‌ها رخ نمی‌دهد. گاهی اگر قطعات مکانی به هم نزدیک شود کار زیبا می‌شود. مانند این موضوع که نظام سلطه در جایی به فیلمسازان و هنرمندان پول می‌دهد و در گوشه‌ای دیگر از دنیا حامی تروریست‌ها است.
حجت الاسلام پناهیان در پایان گفت: هنرمندی که بدتر از تروریست‌هاست هنرمندی است که گوشه‌ای از غرب را به نظر مخاطبان زیبا جلوه دهد. مکان چنین هنرمندی در دوزخ پایین تر از تروریست‌ها خواهد بود.
پناهیان در ابتدا با اشاره به مساله نفاق در جوامع امروز گفت: وقتی در یک جامعه ارزش‌ها حاکم شوند، ما باید علی القاعده شاهد جریان نفاق باشیم. یعنی جریانی که تظاهر به همراهی با ارزش‌ها دارد ولی عملا از ارزش‌ها فاصله می‌گیرد. نفاق باعث بیزاری افراد از ارزش‌ها می‌شود. نفاق مشکل بزرگی است که جامعه مدینه پای رکاب پیامبر و جامعه کوفه‌ای که پای رکاب حضرت علی (ع) بود نیز دچارش بودند. در واقع هرچه به نفوذ اسلام و ارزش‌ها در جوامع افزوده می‌شود رفتارهای منافقانه نیز افزایش می‌یابد.
وی افزود: در جامعه جهانی معنویت رو به افزایش است و هر روز بر قدرت، نفوذ و حاکمیت فکر و فرهنگ دینی در جامعه ما افزوده می‌شود. گاهی اوقات می‌توان با حسن ظن برخورد کرد اما هوشیارانه تر این است که منتظر بروز نفاق باشیم و خودمان را برای روبرو شدن با آن آماده کنیم.
وی ادامه داد: وقتی در این شرایط قرار داریم طبیعی است که کسانی که اهل هنر و رسانه‌اند در معرض سوءظن قرار بگیرند. حقیقت این است که وقتی نمی‌توان به حاکمیت اسلامی ضربه زد بهترین راه این است که برویم از حاکمیت دوره قاجار انتقاد کنیم و یا با صورتک‌های دیگری از نفاق به ضربه زدن به حاکمیت اسلامی بپردازیم. در ظاهر به ارزش‌ها احترام بگذاریم اما در حقیقت خلاف این جریان حرکت کنیم. اینها رفتارهای منافقانه است. باید توجه داشت که هر چه بر هیمنه و هیبت حق افزوده می‌شود شما باید بیشتر منتظر چنین رفتارهایی باشید.
پناهیان یادآور شد: نفاق حساسیت و اهمیتش در این است که شما نمی‌توانید به همین راحتی به فردی منافق بگویید. چون اگر کفر او برملا نشود نمی‌توان منافق را شناخت. ولی می‌توان رفتارهای منافقانه را به خوبی رصد کرد.
مردمی شدن فرهنگ با جشنواره عمار
این سخنران با اشاره به انواع نفاق گفت: نفاق انواعی دارد. نفاق ناخودآگاه که خود طرف هم نمی‌فهمد که دچار نفاق شده است. برخی انواع نفاق برای خود فرد پیداست اما برای دیگران پیدا نیست. هوشیاری نسبت به نفاق وقتی افزایش پیدا کند آمادگی برای ظهور نیز بیشتر خواهد شد. تصور می‌کنید پس از ظهور حضرت حجت نفاق و اهلش چگونه ذلیل می‌شوند؟ در آن زمان کسانی که می‌خواهند منافقانه رفتار کنند از هر گوشه و کنایه‌ای بخواهند استفاده نمایند مردم آن را می‌شناسند.
پناهیان نفاق موجود در جهان را نفاق بسیار زشتی دانست و گفت: برای مثال در مساله آزادی، سران غرب در واقع فقط آزادی را برای گروه خاصی می‌خواهند و اینها به دنبال آزادی حقیقی نیستند. همانطور که عده‌ای در مقابل علی (ع) می‌گفتند حسبنا کتاب الله ولی سخن منافقانه می‌گفتند و الا در واقع اصلا در پی حقیقت نبودند. سال‌هاست که ما شاهد رفتار منافقانه هستیم. تفکر ضد انقلابی، پلورالیستی و سکولاریستی در قالب فیلم‌ها و کتاب‌ها در بازار وجود دارد. مردم باید آنقدر هوشیار باشند که منافقان دیگر نتوانند چنین اقداماتی انجام دهند.
حجت الاسلام پناهیان با این مقدمه به سراغ بحث اصلی رفت و افزود: جشنواره عمار که چهار سال است برگزار می‌شود باید مورد توجه سیاسیونی قرار بگیرد که می‌خواهند فرهنگ مردمی شود. اگر مردمی شدن فرهنگ معنایش این است که فرهنگ را به کسانی بسپریم که علیه مردم حرکت می‌کنند، امر اشتباهی است. فرهنگ باید مردمی باشد. مردم خودشان باید هنرمندان را تربیت کنند و به بازار بفرستند. امروز جشنواره عمار شاید اندکی بتواند کم کاری‌های گذشته را جبران بکند.
وی در رابطه با علت کم کاری‌های صورت گرفته در این زمینه به اعتماد مردم به سیاستمداران اشاره کرد و گفت: علت کم کاری‌ها به خاطر خوبی مردم دین دار ما است. مردم ما به سیاست مداران خیلی اعتماد داشتند. وقتی دیدند که سیاست مداران به همه مسائل نمی‌اندیشند خودشان وارد عمل شدند.
آثار عمار در جهان بیشتر از کشور بیننده دارد
وی با مخاطب قرار دادن کارگردان‌های جشنواره عمار گفت: مطمئن باشید بینندگان آثار شما در چنین جشنواره‌ای در جهان از تعداد بینندگان آثارتان در محفل‌های تخصصی هنری داخل کشور بیشتر است.
پناهیان درباره مساله هنر ارزشی و ضد ارزشی نیز اظهار کرد: اما در باب هنر. اینکه هنر خوب و بد داریم یا خیر؟ می‌توانیم بگوییم جز هنر خوب نداریم و بعد اضافه کنیم و بگوییم باقی هرچه هست هنر نیست، دغل بازی است. ما می‌توانیم کلمه هنر برای هنر را بپذیریم. ما دعوا سر الفاظ نداریم. شما وقتی اثر زیبایی خلق کنید که خدمتی به زشتی‌ها در آن صورت گرفته باشد دیگر اثر زیبا نیست. ما باید سر معانی بحث کنیم. برای گذر از نفاق باید با منظورها کار داشته باشیم. در ابتدای جلسه بعضی از من پرسیدند هنر ارزش و ضد ارزشی داریم یا نه؟ باید گفت هر دو عبارت درست است و باید منظور را دید.
وی در ادامه با این مثال ادامه داد: در زمان حجاج بن یوسف ثقفی رگ زندانیان را جلویش می‌زدند تا او به اشتها بیاید و غذا بخورد. پس باید گفت یکی از عوامل به اشتها آمدن افراد زدن رگ گردن مظلومان است؟ بحث هنر هم همین است. اگر کسی از ابزار رسانه استفاده کند و در خدمت زشتی‌ها قرار بگیرد دیگر اثر او هنر نیست و آن فرد هم هنرمند نمی‌تواند باشد. چون هیچ حجابی را از حقایق عالم بر نداشته است.
این سخنران تأکید کرد: امام (ره) در آخرین سال‌ها این جمله معروف را می‌فرمایند: "تنها هنری مورد قبول قرآن است که صیقل دهندۀ اسلام ناب محمدی (ص) ائمۀ هدی (ع)، اسلام فقرای دردمند، اسلام پابرهنگان، اسلام تازیانه خوردگانِ تاریخِ تلخ و شرم آور محرومیتها باشد. هنری زیبا و پاک است که کوبندۀ سرمایه داری مدرن و کمونیسم خون آشام و نابود کننده اسلام رفاه و تجمل، اسلام التقاط، اسلام سازش و فرومایگی، اسلام مرفهین بی درد، و در یک کلمه "اسلام امریکایی" باشد". جشنواره عمار تا وقی پای این کلام امام بایستد نام عمار زیبنده‌اش خواهد بود. جشنواره فجر هم اگر به این سخن وفادار باشد جشنواره فجر انقلاب اسلامی است والا تنها نام جشنواره را دارد.
آزادی جامعه را هیچ جا ندارند
پناهیان ادامه داد: ما در کشور خودمان نهادهای هنری نداریم که رسما و قانونا خودشان را موظف بدانند که به این بیانات امام (ره) عمل کنند. این فضای باز جامعه ماست که می‌توان در آن آزادانه از بیشترین فرصت‌ها استفاده کرد و منافقانه ترین سخنان و شرم آورترین پیام‌ها را در جامعه پراکنده کرد.
حجت الاسلام پناهیان به نقش عمار و عماری‌ها در این مساله پرداخت و گفت: بخشی از فعالیت بچه‌های عمار باید ترسیم همین آزادی باشد که در جامعه ما هست و در هیچ جامعه‌ای وجود ندارد. این موضوع که عده‌ای می‌توانند در کتاب‌های درسی کلمه شهید را از ابتدای نام مدرس بردارند. جامعه ما خیلی آزاد است. هیچ جامعه‌ای در غرب نیست که در مقابل آرمان‌های خودش چنین سعه صدری داشته باشد. باید دوربین به دست گرفت و این حقایق را تصویر کرد.
وی در ادامه افزود: هنر در کلام امام آن است که به دفاع از مظلومان بپردازد. من از جوان‌ها سوال می‌کنم. جریانی که امروز سر می‌برد و با سرها توپ بازی می‌کند مگر ریشه اش جز طالبان است که در افغانستان شکل گرفت؟ چرا عده‌ای اصرار داشتند که ما با طالبان ارتباط بگیریم. آن زمان صرفا حضرت آقا اجازه ندادند و مقاومت کردند تا ارتباط با گروه طالبان برقرار نشود. چون عده‌ای در داخل‌این را می‌خواستند. باید متوجه بود که چه کسی علیه افراطی گری است؟
حضرت امام (ره) ۱۰ مرتبه از لفظ لیبرال‌ها استفاده کرده و هر ۱۰ دفعه کنار این لغت از کلمه منافقین استفاده کرده‌اند. منافقین همان کسانی هستند که سر پدر خانواده را در سر سفره افطار مقابل چشم بچه‌ها می‌برند. امام این افراطیون را که معادل کلمه منافقان است کنار لیبرال‌ها قرار می‌دهند. امام منظورشان این است که کسی که تفکر لیبرالیستی را در جامعه بپراکند همانند همین افراطیون است. فرقی میان افراطیون و لیبرال‌ها نیست. نجات مظلومان از دست تروریست‌های خون آشام و منافقین همان قدر واجب است که نجات مظلومان از دست لیبرال‌ها.
هنرمند نشان دهنده زیبایی‌های غرب از تروریست بدتر است
پناهیان به اسلام آمریکایی در کلام امام اشاره کرد و گفت: اسلام آمریکایی در سال‌های آخر زندگی امام در بیاناتشان آمده است. اصطلاحات لیبرال‌ها و منافقین را هم بعد از دفاع مقدس بیان کردند. امام اینها را کنار هم قرار می‌دادند تا به لیبرال‌ها و تروریست‌ها با یک چشم نگاه کنیم و اگر ما به این نگاه نرسیم نمی‌توانیم خوب از حق دفاع کنیم. افراطی گری عین تفریطی گری است. در حالی که هر دو خودشان را حق می‌دانند. عمار یاسر در طول تاریخ گاهی محکوم به افراط گری شده، اما امام مظلوم او را افراطیون به شهادت رساندند. یک کسی وقتی دست و سرهای بریده جنگ جمل را دید سری تکان داد و به علی (ع) گفت: این درست است یا علی بن ابی طالب؟ به ظاهر کار امیرالمومنین را افراطی می‌دانست و در واقع نوعی نگاه لیبرالی در مسلکش بود. جالب اینجاست که این آدم یکی از حاملان سر امام حسین به کوفه بود!
حجت الاسلام پناهیان در ادامه گفت: تنها هنری به خلق زیبایی می‌پردازد که به خلق زیبایی بپردازد و دیگر هیچ. اگر شما منتظر تشویقی در سالن باشید هنر شما از اصالت فاصله گرفته است. کاری بکنید که امام زمان که در تنهایی برای مظلومان اشک می‌ریزد او برای اثر شما لبخند بزند. آوینی می‌گفت من را جلوی آقا معرفی نکنید به عنوان نویسنده متن روایت فتح. آوینی به ولی خدا پیوسته است؛ به خدا پیوسته است.این هنرمند وجودش سرشار از زیبایی است.
وی به فیلم "لکه" که در سالن پخش شده بود اشاره کرد و گفت: اثر "لکه" حسن بزرگی دارد. حسن بسیار بزرگ آن این است که قطعات مختلف زمان را به هم نزدیک می‌کند. کافی است سر میز تدوین زمان‌ها به هم نزدیک شود در آن صورت تمام حقایق روشن می‌شود. آن زمان متوجه می‌شویم که آن افرادی که زمانی می‌گفتند باید هر که پول دارد، پولش را بگیریم حالا طرفدار اقتصاد لیبرالی سرمایه داری غربی شده‌اند. داستان‌هایی که زمان‌هایی دور را به هم نزدیک می‌کنند خود به خود عمیق می‌شوند. مثل روضه‌ای که برای شما خواندم. کسی که آن طور به علی(ع) اعتراض می‌کرد خودش حامل سر حسین بن علی(ع) شد.
وی ادامه داد: یک خبر خوب به شما بدهم. تمام تکیه نظام سلطه بر فراموشی ملت‌هاست. در نگاه آن‌ها یک خبر بیشتر از سه سال در ذهن ملت‌ها نمی‌ماند. البته ملت‌هایی که فراموشکار بارشان آورده اند. اگر این فراموشی کنار زده شود غربی‌ها با تمام رسانه‌هایشان نیز نمی‌توانند حرفی بزنند و تاثیری بگذارند. اگر‌این حافظه بیدار شود غوغا می‌شود. البته این تنها در نزدیک کردن زمان‌ها رخ نمی‌دهد. گاهی اگر قطعات مکانی به هم نزدیک شود کار زیبا می‌شود. مانند این موضوع که نظام سلطه در جایی به فیلمسازان و هنرمندان پول می‌دهد و در گوشه‌ای دیگر از دنیا حامی تروریست‌ها است.
حجت الاسلام پناهیان در پایان گفت: هنرمندی که بدتر از تروریست‌هاست هنرمندی است که گوشه‌ای از غرب را به نظر مخاطبان زیبا جلوه دهد. مکان چنین هنرمندی در دوزخ پایین تر از تروریست‌ها خواهد بود.
