صراط: محمدباقر
نوبخت معاون رئیس جمهور و سخنگوی دولت،امروز در مراسم تجدید پیمان با
آرمان‌های امام راحل در حرم امام خمینی رحمت الله علیه، به مناسبت فرارسیدن
دهه فجر اظهار داشت: سال 1346 یا 47 که دانش‌آموز بودم، با توجه به درس
انقلاب سفید که مربوط به رژیم شاه بود، با عنایت به ارتباطی که خانواده ما
در سال 42 و دهه 1330 با امام و فرزندان ایشان به خصوص آقامصطفی داشتند، که
وی از دوستان صمیمی دایی مرحومم بود که در رشت پیش ما می‌آمدند و پدر بزرگ
بنده نیز آیت‌الله حجتی از ارادتمندان امام راحل بودند.
خاطرم هست با توجه به آشنایی که از قبل میان خانواده ما و امام بود، درس انقلاب سفید بیان می‌کرد که وقتی شاه می‌گفت این انقلاب سفید را انجام دادم، یک تعبیر موهنی را به کار برده بود که یک ارتجاع سیاه -که در خور خودشان بود- را به دیگران نسبت می‌دادند که بعدا معلوم شد نسب آنها چه کسانی هستند.
به جهت ارادت خانوادگی که به امام حاج‌آقا روح‌الله داشتیم، به ایشان گفتم که فکر نمی‌کنید این کلام مغرِضانه است که منظورم همان مغرضانه بود، اما به دلیل اینکه ایشان انسان شریفی بود، این اشتباه من را پیگیری نکرد. به هر تقدیر چه در آن ایام که حضرت امام تشریف آوردند در روز 12 بهمن در خدمت ایشان بودیم و توفیق پیدا کردیم که در جماران خدمت ایشان شرفیاب شویم به صورت خصوصی ما را بردند و شهید صدوقی جلوی درب یک اتاقی نشسته بود که ریش خود را شانه می‌کردند، همین طور که متوجه ایشان بودم، پرده کنار زده شد (همراه با گریه) حضرت امام پشت پرده تفقدی فرمودند و خاطره بسیار ارزشمند برای بنده بود که هنوز هم در ذهن دارم.
وی یکی از ویژگی‌های امام را برای خدا کار کردن دانست و گفت: همه چیز را برای خدا خواستن و برای خدا لبخند زدن و برای خدا تشکیل شدن از ویژگی‌های امام است و به سلول‌های وجودم نشست که همه کارهای خود را برای رضای خدا انجام داد و به همین علت خالصانه ماند و 12 بهمن روزی که ایشان به تهران آمدند، نشان می‌دهد که اگر فردی برای خدا کار کند، با همه این مباحث بیادماندنی خواهد بود.
وی افزود: کسی نمی‌تواند امام را از یارانش جدا کند و بر همه فرض است و همچنین یارانش را از ما جدا کند. به حافظه تاریخی وقتی نگاه می‌کنیم، یکی از کسانی که مانند پروانه دور امام بود، حضور آیت‌الله توسلی در کنار امام بود و ایشان ذوب در امام بودند. بنابراین رسیدن به مزار آیت‌الله و عرض ارادت به نزدیکان امام نشانه احترام است.
خاطرم هست با توجه به آشنایی که از قبل میان خانواده ما و امام بود، درس انقلاب سفید بیان می‌کرد که وقتی شاه می‌گفت این انقلاب سفید را انجام دادم، یک تعبیر موهنی را به کار برده بود که یک ارتجاع سیاه -که در خور خودشان بود- را به دیگران نسبت می‌دادند که بعدا معلوم شد نسب آنها چه کسانی هستند.
به جهت ارادت خانوادگی که به امام حاج‌آقا روح‌الله داشتیم، به ایشان گفتم که فکر نمی‌کنید این کلام مغرِضانه است که منظورم همان مغرضانه بود، اما به دلیل اینکه ایشان انسان شریفی بود، این اشتباه من را پیگیری نکرد. به هر تقدیر چه در آن ایام که حضرت امام تشریف آوردند در روز 12 بهمن در خدمت ایشان بودیم و توفیق پیدا کردیم که در جماران خدمت ایشان شرفیاب شویم به صورت خصوصی ما را بردند و شهید صدوقی جلوی درب یک اتاقی نشسته بود که ریش خود را شانه می‌کردند، همین طور که متوجه ایشان بودم، پرده کنار زده شد (همراه با گریه) حضرت امام پشت پرده تفقدی فرمودند و خاطره بسیار ارزشمند برای بنده بود که هنوز هم در ذهن دارم.
وی یکی از ویژگی‌های امام را برای خدا کار کردن دانست و گفت: همه چیز را برای خدا خواستن و برای خدا لبخند زدن و برای خدا تشکیل شدن از ویژگی‌های امام است و به سلول‌های وجودم نشست که همه کارهای خود را برای رضای خدا انجام داد و به همین علت خالصانه ماند و 12 بهمن روزی که ایشان به تهران آمدند، نشان می‌دهد که اگر فردی برای خدا کار کند، با همه این مباحث بیادماندنی خواهد بود.
وی افزود: کسی نمی‌تواند امام را از یارانش جدا کند و بر همه فرض است و همچنین یارانش را از ما جدا کند. به حافظه تاریخی وقتی نگاه می‌کنیم، یکی از کسانی که مانند پروانه دور امام بود، حضور آیت‌الله توسلی در کنار امام بود و ایشان ذوب در امام بودند. بنابراین رسیدن به مزار آیت‌الله و عرض ارادت به نزدیکان امام نشانه احترام است.
