این دو عضو آیپک مدعی شدند رویکردی که ما در نظر داریم بهترین شانس اجتناب از درگیری نظامی با ایران را فراهم می‌کند. در واقع دیپلماسی که تحت حمایت تهدید عواقب مشخص قرار نداشته باشد، بزرگ‌ترین تهدید برای مذاکرات به حساب می‌آید، چرا که ایرانیان نشان می‌دهد که با اتخاذ موضع سرسختانه چیزی را از دست نخواهند داد.
در ادامه این یادداشت ادعا شده است: مذاکرات موفقیت‌آمیز بین دو طرف به هماهنگ بودن منافع و اهداف بستگی دارد. ایران به دلیل فشار تحریم‌ها به میز مذاکرات آمد؛ ما به میز مذاکرات آمدیم تا به توافقی دست یابیم که به گفته باراک اوباما، رییس‌جمهور آمریکا رسیدن ایران به سلاح هسته‌ای را غیرممکن می‌کند. پیام ما برای تهران باید مشخص باشد: تا زمانی که اهداف ما را تحقق نبخشد نمی‌تواند به هدف خود برسد.
در ادامه این یادداشت می‌خوانیم: متاسفانه مقامات ایرانی طوری رفتار می‌کنند که انگار این پیام را دریافت نکرده اند. حسن روحانی، رییس جمهور ایران در هفته‌های اخیر گفته است که تهران حتی یک سانتریفیوژ را جمع نمی‌کند. ایران علاوه بر آن پایش را از حرف فراتر گذاشته و موشک‌های بالستیک دوربردش را آزمایش کرده است که می‌تواند به پایگاه‌های نظامی آمریکا در خاورمیانه و متحدمان اسراییل برسد.
این دو مقام عالی‌رتبه آیپک در ادامه این یادداشت با تکرار اتهامات غرب مبنی بر نظامی بودن برنامه هسته‌ای ایران مدعی شدند: ارائه مشوق کافی نیست. دیپلماسی باید با یک انتخاب مشخص برای دولت ایران همراه باشد: یا برنامه هسته‌ای‌اش را بر می‌چیدند تا مسیری برای رسیدن به توانایی تسلیحاتی نداشته باشد یا تحریم‌های اقتصادی بیش‌تر و انزوای بین‌المللی روبه‌رو خواهد شد. بدون این شفافیت، تعجبی نخواهد داشت اگر ایران اقدامات دپیلماتیک را رد کند.
در ادامه این یادداشت می‌خوانیم: بهبود نسبی اقتصاد ایران در هفته‌های گذشته به لطف تعلیق برخی تحریم‌ها با تداوم توسعه و تحقیر پیشرفته سانتریفیوژهایش همراه بود که این باعث نگرانی است. اگر ایران بتواند بدون برچیدن هیچ بخشی از برنامه هسته‌ای‌اش به چنین پیشرفتی دست یابد، چرا باید مصالحه کند؟
در ادامه این یادداشت آمده است: ما قویا معتقدیم که اظهارات کنگره درباره نقش تاریخی‌اش در سیاست خارجی آمریکا می‌تواند تلاش‌های دولت را تقویت کنند و ایران را مجبور کند که به عواقب دقیق فعالیت‌هایش پی ببرد. رییس جمهور آمریکا باید از چنین ابتکارات کنگره استقبال کند، چرا که چنین اقداماتی موضوع دولت آمریکا در مذاکرات آینده را تقویت می‌کند، نه تعضیف.
این دو مقام عالی‌رتبه آیپک در بخش دیگری از این یادداشت نوشتند: بنابراین ما از کنگره می‌خواهیم مفاد قابل قبول یک توافق نهایی را مشخص کنند چنین توافقی باید حداقل برچیدن برنامه هسته‌ای ایران را شامل شود تا ایران نه اورانیوم داشته باشد و نه پلوتونیومی که به سلاح هسته‌ای ختم می‌شود. کنگره علاوه بر آن باید نظارتش را بیش‌تر کند تا اطمینان حاصل کند که ایران درک می‌کند که سازه تحریم‌های فعلی ما در تمام طول مذاکرات در جای خود باقی خواهد ماند: ما نمی‌توانیم به ایران اجازه دهیم که با پیشبرد برنامه هسته‌ای‌اش در طول مذاکرات اعتماد ما را خدشه‌دار کند.
در پایان این یادداشت آمده است: تا زمانی که روحانی بتواند اعلام کند که حتی یک سانتریفیوژ به عنوان بخشی از توافق نهایی برچیده نخواهد شد،کنگره آمریکا باید اعلام کند که ایران هزینه گزافی را برای بی‌احتیاطی‌اش پرداخت خواهد کرد.
