صراط: انتخابات سال 92 برای اصلاح طلبان نوعی عقبگرد بود. ما در این انتخابات، کمپین خود را در آن سوی دوم خرداد 76 تشکیل دادیم.
اصلاح طلبان که در یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری نتوانستند گزینه مورد نظر خود را وارد رقابت انتخاباتی کنند، در نهایت و از روی ناچاری به حجت الاسلام روحانی روی آورده و از ایشان حمایت کردند. از این رو، منتسبین به این جریان از همان ابتدا، دولت روحانی را مدیون و وامدار به خود دانسته و درصد سهم خواهی از آن برآمده اند.
در این میان برخی فعالین سیاسی منتسب به این جریان، هر از گاهی با برخی اظهارات خود درصدد القای این نکته هستند که روحانی گزینه موردنظر و مناسب آنان نیست و لذا با طرح نکاتی ناخشنودی خود را از وضعیت کنونی نشان می‌دهند.
به عنوان آخرین نمونه در این زمینه می‌توان به اظهارات اخیر ابراهیم اصغر زاده اشاره کرد که پیش از انتخابات احتمال حمایت اصلاح‌طلبان از چهره هایی چون قالیباف و روحانی و ولایتی را در حکم «رحم اجاره‌ای» برای اصلاح‌طلبان دانسته و با آن مخالفت کرده بود.
ایشان که امروز با نگاهی فرصت طلبانه به دولت روحانی می‌نگرد، در پاسخ این سؤال سایت عصر ایران که «دولت روحانی محصول بازی سیاسی هوشمندانه اصلاح‌طلبان بود یا محصول قناعت سیاسی اصلاح‌طلبان؟» گفته است:
«اینکه بگوییم اصلاح طلبان در انتخابات سال 92 اشتباه سال 84 را تکرار نکردند و در نهایت بر روی روحانی اجماع کردند و بنابراین بازی سیاسی هوشمندانه ای در پیش گرفتند، تفسیر دقیقی از رفتار و موقعیت سیاسی اصلاح‌طلبان نیست.
اصلاح‌طلبان در روزهای آخر تبلیغات انتخاباتی، به ناچار بر روی روحانی اجماع کردند. قبل از آن چند روز آخر، برخی از اصلاح‌طلبان انتخابات را تحریم کرده بودند. اما نکته مهم‌تر این است که انتخابات سال 92 برای اصلاح طلبان نوعی عقبگرد بود. ما در این انتخابات، کمپین خود را در آن سوی دوم خرداد 76 تشکیل دادیم. در حقیقت تمام دستاوردهای انتخابات سال‌های 88، 84، 80 و 76 را پشت سر گذاشتیم و به قبل از این چهار دوره، عقبگرد کردیم».
اصغر زاده در ادامه مدعی است که اگر اصلاح طلبان به جای اینکه با رحم اجاره‌ای وارد انتخابات می‌شدند و کاندیدایی را مورد حمایت قرار دهند که متعلق به جناح خودشان نیست، با بازسازی اجتماعی و معرفی کاندیدای خاص خود، در انتخابات 92 پیروز می شدند. سخنان آقای اصغرزاده می‌تواند حاوی پیام هایی باشد که در زیر می‌آید:
1- دولت اعتدال، دولت مطلوب اصلاح طلبان نیست و مقوله «عبور از روحانی» از جمله موضوعاتی است که در محافل اصلاح طلبان در حال بررسی می‌باشد.
2- این سخنان این پیام را برای دولت در بردارد که همان گونه که شما در انتخابات با حمایت طیف اصلاح طلب جامعه توانستید قدرت را در دست بگیرید، وامدار و مدیون اصلاح طلبان می‌باشید.
3- با توجه به آنچه گفته شد، می‌توان گفت اصلاح طلبان معتقدند که این دولت بایستی به طور حداکثری به مطالبات آنها پاسخ بگوید. از این رو، طرح این گونه ادعاها از جانب امثال اصغرزاده در همین راستا قابل ارزیابی می‌باشد. در واقع، این امر می‌تواند گویای تلاش و فشار اصلاح طلبان بر دولت برای سهم خواهی و مشارکت بیشتر در قدرت باشد، هر چند که تا به حال نیز بسیاری از عزل و نصب ها در راستای تمایلات طیف اصلاح طلب فعال در دولت بوده است.
حاصل اینکه اصلاح طلبان به دولت روحانی به دیده فرصت می‌نگرند و آن را بسترساز حضور مستقیم خود در قدرت، برای دوره‌های بعدی می‌دانند و برای تحقق این منظور، آنان درصدد حداکثرسازی خواسته ها و مطالبات خود از دولت از یک سو و پاسخ حداکثری دولت به مطالبات آنها از سوی دیگر هستند.
اصلاح طلبان که در یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری نتوانستند گزینه مورد نظر خود را وارد رقابت انتخاباتی کنند، در نهایت و از روی ناچاری به حجت الاسلام روحانی روی آورده و از ایشان حمایت کردند. از این رو، منتسبین به این جریان از همان ابتدا، دولت روحانی را مدیون و وامدار به خود دانسته و درصد سهم خواهی از آن برآمده اند.
در این میان برخی فعالین سیاسی منتسب به این جریان، هر از گاهی با برخی اظهارات خود درصدد القای این نکته هستند که روحانی گزینه موردنظر و مناسب آنان نیست و لذا با طرح نکاتی ناخشنودی خود را از وضعیت کنونی نشان می‌دهند.
به عنوان آخرین نمونه در این زمینه می‌توان به اظهارات اخیر ابراهیم اصغر زاده اشاره کرد که پیش از انتخابات احتمال حمایت اصلاح‌طلبان از چهره هایی چون قالیباف و روحانی و ولایتی را در حکم «رحم اجاره‌ای» برای اصلاح‌طلبان دانسته و با آن مخالفت کرده بود.
ایشان که امروز با نگاهی فرصت طلبانه به دولت روحانی می‌نگرد، در پاسخ این سؤال سایت عصر ایران که «دولت روحانی محصول بازی سیاسی هوشمندانه اصلاح‌طلبان بود یا محصول قناعت سیاسی اصلاح‌طلبان؟» گفته است:
«اینکه بگوییم اصلاح طلبان در انتخابات سال 92 اشتباه سال 84 را تکرار نکردند و در نهایت بر روی روحانی اجماع کردند و بنابراین بازی سیاسی هوشمندانه ای در پیش گرفتند، تفسیر دقیقی از رفتار و موقعیت سیاسی اصلاح‌طلبان نیست.
اصلاح‌طلبان در روزهای آخر تبلیغات انتخاباتی، به ناچار بر روی روحانی اجماع کردند. قبل از آن چند روز آخر، برخی از اصلاح‌طلبان انتخابات را تحریم کرده بودند. اما نکته مهم‌تر این است که انتخابات سال 92 برای اصلاح طلبان نوعی عقبگرد بود. ما در این انتخابات، کمپین خود را در آن سوی دوم خرداد 76 تشکیل دادیم. در حقیقت تمام دستاوردهای انتخابات سال‌های 88، 84، 80 و 76 را پشت سر گذاشتیم و به قبل از این چهار دوره، عقبگرد کردیم».
اصغر زاده در ادامه مدعی است که اگر اصلاح طلبان به جای اینکه با رحم اجاره‌ای وارد انتخابات می‌شدند و کاندیدایی را مورد حمایت قرار دهند که متعلق به جناح خودشان نیست، با بازسازی اجتماعی و معرفی کاندیدای خاص خود، در انتخابات 92 پیروز می شدند. سخنان آقای اصغرزاده می‌تواند حاوی پیام هایی باشد که در زیر می‌آید:
1- دولت اعتدال، دولت مطلوب اصلاح طلبان نیست و مقوله «عبور از روحانی» از جمله موضوعاتی است که در محافل اصلاح طلبان در حال بررسی می‌باشد.
2- این سخنان این پیام را برای دولت در بردارد که همان گونه که شما در انتخابات با حمایت طیف اصلاح طلب جامعه توانستید قدرت را در دست بگیرید، وامدار و مدیون اصلاح طلبان می‌باشید.
3- با توجه به آنچه گفته شد، می‌توان گفت اصلاح طلبان معتقدند که این دولت بایستی به طور حداکثری به مطالبات آنها پاسخ بگوید. از این رو، طرح این گونه ادعاها از جانب امثال اصغرزاده در همین راستا قابل ارزیابی می‌باشد. در واقع، این امر می‌تواند گویای تلاش و فشار اصلاح طلبان بر دولت برای سهم خواهی و مشارکت بیشتر در قدرت باشد، هر چند که تا به حال نیز بسیاری از عزل و نصب ها در راستای تمایلات طیف اصلاح طلب فعال در دولت بوده است.
حاصل اینکه اصلاح طلبان به دولت روحانی به دیده فرصت می‌نگرند و آن را بسترساز حضور مستقیم خود در قدرت، برای دوره‌های بعدی می‌دانند و برای تحقق این منظور، آنان درصدد حداکثرسازی خواسته ها و مطالبات خود از دولت از یک سو و پاسخ حداکثری دولت به مطالبات آنها از سوی دیگر هستند.
