صراط: این گزارش مقایسه‌ای است بین مصاحبه‌های بازیکنانی که در دو جام جهانی 2006 و 2014 از تیم ملی خط خورده‌اند.
1 / گذری به گذشته می زنیم، به شب 26 اردیبهشت سال 1385. برانکو ایوانکوویچ سرمربی تیم ملی از طریق برنامه 90، لیست 23 نفره تیم ملی را اعلام می کند؛ برای جام جهانی 2006. او مهدی واعظی، علیرضا نیکبخت، مهدی شکوری، مهدی رجب زاده و میثم منیعی را از تیم ملی خط می زند یا به قول خودش «در لیست ذخیره تیم ملی» قرار می گیرند. برانکو می گوید: «تصمیم دشواری بود. اما، باید به نتیجه می‌رسیدیم. آنها بازیکنان حرفهای هستند و این تصمیم را درک می‌کنند.» حسین فرکی هم از بی‌خوابی کادر فنی خبر می دهد و اضافه می کند: « می‌دانم که در آن لحظات بازیکنان تحت چه فشاری قرار داشتند اما شاید این فضا برای کادر فنی دشوارتر بود. اعلام فهرست 48 ساعت بی‌خوابی را برای کادر فنی در پی داشت و ما یک شب قبل و یک شب بعد از اعلام اسامی را بیدار ماندیم.»
یک روز بعد، بازیکنان خط خورده به حرف می آیند؛ یعنی روز 27 اردیبهشت. مهدی رجب زاده هافبک ذوب آهن می گوید: «حرفهای بسیاری دارم که در حال حاضر بیان نمی‌کنم و شاید هیچ وقت هم نگویم؛ اما مطمئنم که دلیل خط خوردن من مسایل فنی نبود. تصور می‌کنم در آماده‌ترین دوران بازیگری خود بودم و حتی شرایطم از دوره‌های گذشته که به تیم ملی دعوت می‌شدم، بهتر بود. اما نمی‌دانم چرا نظر کادر فنی روی من نبود. احساس بسیار بدی دارم و مطمئنم که حتی اگر غرض‌ورزی هم صورت نگرفته باشد، مسایل فنی هم در حذف من از تیم ملی دخیل نبوده است.» او ادامه می دهد: «در اردوی سوییس بیش از پیش مسایلی را که در حاشیه‌ی فوتبال قرار دارد. این موضوع که هر بازیکنی برای ماندن در تیم ملی باید به جایی وصل باشد و از سوی جریان‌های خاصی حمایت شود را احساس کردم. من چون تنها بودم از فهرست نهایی تیم ملی خط خوردم.»
مهدی واعظی گلر وقت پیکان هم چنین واکنشی نشان می دهد: «تصور می‌کنم شرایط خوب من مورد نظر قرار نگرفت. از زمانی که فهرست نهایی تیم ملی اعلام شده است از نظر روحی دچار مشکل شدم و اصلا نمی‌توانم در این مورد اظهار نظر کنم. دروازه‌بان‌های تیم ملی در وضعیت خوبی بودند؛ اما من هم از آمادگی بسیار بالایی برخوردار بودم و شرایط خوبی داشتم. نمی‌دانم چرا از تیم ملی خط خوردم. چرا که فکر می‌کنم می‌توانستم یکی از بازیکنان حاضر در جام جهانی باشم.» هادی شکوری یکی از خط خورده های دیگر است. او می گوید: «اردوی بسیار خوبی در سوییس برگزار شد و فکر می‌کنم نتایج پرباری هم برای تیم ملی داشته باشد. تمامی بازیکنان در سطح بسیار بالایی بودند و در هر صورت به تصمیم مربیان تیم ملی احترام می‌گذارم. تا آخرین لحظه نمی‌دانستم که در فهرست نهایی هستم یا خط می‌خورم اما در هر صورت معتقدم که قسمت من این چنین بوده است.» او اظهار امیدواری هم می کند: «با توجه به این که پنج نفر حاضر در لیست ذخیره همچنان شانس حضور در جام جهانی را دارند شرایط آمادگی خود را حفظ می‌کنم تا در صورتی که به من نیاز باشد به کمک تیم ملی کشورم بیایم.»
روز 28 اردیبهشت حسین فرکی ناراحتی بازیکنان خط خورده را طبیعی می خواند و می گوید: «طبیعی بود که برخی بازیکنان باید خط می‌خوردند و شاید اکنون آنها کمی ناراحت باشند ولی من و برانکو هم روزگاری بازیکن بوده‌ایم و شرایط آنها را درک می‌کنیم.» 2 / به امروز یعنی 18 اردیبهشت سال 93 برمی گردیم. هنوز کارلوس کروش لیست نهایی تیم ملی را اعلام نکرده است. او 28 نفر به اردوی جدید تیم ملی فراخوانده اما پس از اردوی اتریش، لیست 23 نفره ایران برای جام جهانی برزیل اعلام می شود. از همین حالا پیام صادقیان، علی کریمی و مهدی رحمتی حذف شده های پر سر و صدای ایران هستند. کریمی به نظر کروش احترام می گذارد و می گوید: «به خواسته ها و انتخاب های کروش احترام می گذارم.» مهدی رحمتی علیرغم بحث های طولانی، در پایان برای تیم ملی آرزوی موفقیت می کند اما پیام صادقیان رفتاری متفاوت بروز می دهد. او می گوید: «بر باعث و بانی خط خوردنم لعنت!» پیداست که منظور او به کارلوس کروش نیست، بلکه به فرد دیگری است. صادقیان در حالی کسی غیر از مربی پرتغالی را در خط خوردن خود سهیم می داند که همه می دانند کروش در تیم ملی چه فرد دیکتاتوری است. او سرمربی رئال مادرید و تیم ملی پرتغال بوده. کروش سال ها کنار دست آلکس فرگوسن نشسته و همواره نشان داده به حرف کسی گوش نمی دهد؛ مخصوصا در فوتبال ایران. بی شک، این جمله صادقیان، توهین به کارنامه مربیگری کارلوس کروش است. حالا یک بار دیگر این سوال را تکرار می کنیم؛ آیا ممکن است با چنین کارنامه ای و با وجود چنین امپراطوری ای در تیم ملی، کسی بتواند به کارلوس کروش بگوید چه بازیکنی دعوت شود و چه بازیکنی دعوت نشود؟!
