صراط: فرج‌الله سلحشور در شرایطی قصد داشت سریال حضرت موسی (ص) را بسازد که به
واسطه اعتبار سنگین مورد نیاز برای چنین پروژه‌ای، نه سازمان صداوسیما و نه
هیچ‌یک از دیگر متولیان فرهنگی حوزه فرهنگ زیر بار چنین سرمایه گذاری
نرفتند تا در نهایت این کارگردان در ابتکاری جالب، از مردم بخواهد با واریز
کمک‌های مالی‌شان به حساب او، زمینه ساخت این فیلم را فراهم سازند اما این
اتفاق به چه معنا است؟
فرج‌الله سلحشور که سریال «یوسف پیامبر(ع)» او از شبکه اول سیما پخش شد، چندین سال مشغول مقدمات تولید سریال جدیدش یعنی «موسی(ع)» است اما مدت‌ها است که مشخص شده این سریال تامین اعتبار نمی‌شود و بنابراین تولیدش متوقف شده است. هیچ نهادی زیر بار اعتبار سنگین و بی‌سابقه (در قیاس با اعتبارات سریالهای الف ویژه تلویزیون و اعتبارات معمول دیگر نهادها) نرفت و به همین دلیل سلحشور چندین سال رایزنی در این باره انجام داد.
او در مقطعی آنچنان عصبانی شد که اعتراضاتش نسبت به عدم تامین اعتبارات دولتی برای تولید این مجموعه را با برخی مسائل گره زد و گفته‌هایی را مطرح کرد که در نوع خود بی‌سابقه بود و مدت‌ها حواشی در پی داشت اما هیچ کدام از اتفاقات باعث نشد، تا او از تولید این پروژه عقب نشینی کند و او پس از آنکه دریافت حداقل در مقطع کنونی، هیچ بخشی زیر بار تامین اعتبار نمی‌کند و اساساً تولید سریال درباره این پیامبر خدا -آن هم در شرایطی که درباره بسیاری از ائمه هیچ اثر تصویری تولید نشده- در اولویت نیست، دست به اقدام تازه‌ای زد.
سلحشور ضمن انتقادات بسیار شدیدی نسبت به نهادهایی که در این زمینه او را همراهی نکرده‌اند، تاکید کرد: «من راهی برایم باقی نمانده است جز اینکه از مردم بخواهم که اگر مردم به من اعتماد دارند و کارهای قبلی من مورد قبولشان بوده است و اگر فکر می‌کنند کارهای من برای خانواده و خودشان مفید است، کمک کنند تا من این سریال را بسازم»؛ رویکردی که بی‌سابقه بوده و در داخل کشورمان برای نخستین بار توسط یک کارگردان مطرح شد.
این رویکرد برای نخستین بار توسط یک کارگردان ایرانی مطرح می‌شود و پیش از این تنها برخی فیلمسازان مستقل خارجی با جذب کمک‌های عمومی نسبت به تولید آثاری کرده بودند که البته طبیعتاً سینمای مستقل جهان با بودجه‌های محدود پیش می‌رود و از این منظر شباهتی به پروژه «موسی (ص)» ندارد و باید رقم عظیمی جمع آوری شود که نیازمند همراهی گروهی وسیع از مردم است و در واقع اگر یک میلیون نفر رقمی معادل 20 هزار تومان پرداخت نمایند و یا به همین نسبت پرداخت ها افزایش یابد یا تعداد پرداخت کنندگان بیشتر شود، بودجه فراهم خواهد شد.
هرچند بسیار بعید است چنین رقم عظیمی از محل کمک‌های مردمی که به حساب فرج الله سلحشور واریز می‌شود، فراهم آید و احتمالاً این پروژه کلید نخواهد خورد، مگر با تامین بودجه عظیمش توسط یکی از نهادهای مسئول و از این منظر به نظر نمی‌رسد این طرح در ایران حداقل درباره پروژه‌های عظیم نتیجه بخش باشد. با این حال آنچه از تحقق یا عدم تحقق این اتفاق پراهمیت‌تر است، رویکرد تازه‌ای است که در پیش گرفته شده و حتی از سوی سینماگرانی که همواره خود را مستقل می‌خوانند نیز در پیش گرفته نشده است.
این واکنش را شاید بتوان «سلام به اقتصاد آزاد سینما و تلویزیون» قلمداد کرد؛ نگاهی که کمتر فیلمسازی واقعاً به آن گرایش دارد و صف کارگردان‌هایی که در پی تولید فیلم‌هایشان با اعتبارات دولتی است، مملو از نام‌های بزرگی است که هزینه تولیدشان نیز در اکثر اوقات بازنمی‌گردد. سینمای ایران قطعاً زمانی مسیر واقعی رشد را در پیش خواهد گرفت که بنیاهای اقتصادی‌اش را در فضایی کاملاً خصوصی تقویت نماید و این گامی بلند است که سلحشور برداشته است.
فرج‌الله سلحشور که سریال «یوسف پیامبر(ع)» او از شبکه اول سیما پخش شد، چندین سال مشغول مقدمات تولید سریال جدیدش یعنی «موسی(ع)» است اما مدت‌ها است که مشخص شده این سریال تامین اعتبار نمی‌شود و بنابراین تولیدش متوقف شده است. هیچ نهادی زیر بار اعتبار سنگین و بی‌سابقه (در قیاس با اعتبارات سریالهای الف ویژه تلویزیون و اعتبارات معمول دیگر نهادها) نرفت و به همین دلیل سلحشور چندین سال رایزنی در این باره انجام داد.
او در مقطعی آنچنان عصبانی شد که اعتراضاتش نسبت به عدم تامین اعتبارات دولتی برای تولید این مجموعه را با برخی مسائل گره زد و گفته‌هایی را مطرح کرد که در نوع خود بی‌سابقه بود و مدت‌ها حواشی در پی داشت اما هیچ کدام از اتفاقات باعث نشد، تا او از تولید این پروژه عقب نشینی کند و او پس از آنکه دریافت حداقل در مقطع کنونی، هیچ بخشی زیر بار تامین اعتبار نمی‌کند و اساساً تولید سریال درباره این پیامبر خدا -آن هم در شرایطی که درباره بسیاری از ائمه هیچ اثر تصویری تولید نشده- در اولویت نیست، دست به اقدام تازه‌ای زد.
سلحشور ضمن انتقادات بسیار شدیدی نسبت به نهادهایی که در این زمینه او را همراهی نکرده‌اند، تاکید کرد: «من راهی برایم باقی نمانده است جز اینکه از مردم بخواهم که اگر مردم به من اعتماد دارند و کارهای قبلی من مورد قبولشان بوده است و اگر فکر می‌کنند کارهای من برای خانواده و خودشان مفید است، کمک کنند تا من این سریال را بسازم»؛ رویکردی که بی‌سابقه بوده و در داخل کشورمان برای نخستین بار توسط یک کارگردان مطرح شد.
این رویکرد برای نخستین بار توسط یک کارگردان ایرانی مطرح می‌شود و پیش از این تنها برخی فیلمسازان مستقل خارجی با جذب کمک‌های عمومی نسبت به تولید آثاری کرده بودند که البته طبیعتاً سینمای مستقل جهان با بودجه‌های محدود پیش می‌رود و از این منظر شباهتی به پروژه «موسی (ص)» ندارد و باید رقم عظیمی جمع آوری شود که نیازمند همراهی گروهی وسیع از مردم است و در واقع اگر یک میلیون نفر رقمی معادل 20 هزار تومان پرداخت نمایند و یا به همین نسبت پرداخت ها افزایش یابد یا تعداد پرداخت کنندگان بیشتر شود، بودجه فراهم خواهد شد.
هرچند بسیار بعید است چنین رقم عظیمی از محل کمک‌های مردمی که به حساب فرج الله سلحشور واریز می‌شود، فراهم آید و احتمالاً این پروژه کلید نخواهد خورد، مگر با تامین بودجه عظیمش توسط یکی از نهادهای مسئول و از این منظر به نظر نمی‌رسد این طرح در ایران حداقل درباره پروژه‌های عظیم نتیجه بخش باشد. با این حال آنچه از تحقق یا عدم تحقق این اتفاق پراهمیت‌تر است، رویکرد تازه‌ای است که در پیش گرفته شده و حتی از سوی سینماگرانی که همواره خود را مستقل می‌خوانند نیز در پیش گرفته نشده است.
این واکنش را شاید بتوان «سلام به اقتصاد آزاد سینما و تلویزیون» قلمداد کرد؛ نگاهی که کمتر فیلمسازی واقعاً به آن گرایش دارد و صف کارگردان‌هایی که در پی تولید فیلم‌هایشان با اعتبارات دولتی است، مملو از نام‌های بزرگی است که هزینه تولیدشان نیز در اکثر اوقات بازنمی‌گردد. سینمای ایران قطعاً زمانی مسیر واقعی رشد را در پیش خواهد گرفت که بنیاهای اقتصادی‌اش را در فضایی کاملاً خصوصی تقویت نماید و این گامی بلند است که سلحشور برداشته است.
