صراط: 2ثانیه قبل از این که هواپیما از روی باند بلند شود، یکی از موتورها از کار افتاده است و سیستم ایمنی هواپیما ، آلارم نداده است، بنابراین خلبان و کمکش در همان لحظه متوجه نشده اند و تنها بعد از آن که کنترل هواپیما در ارتفاع 45 متری ناممکن شده، متوجه اوضاع شده اند.
هواپیمای ایران 140 یا همان آنتونف 140 در حالی با تبلیغات فراوان در ایران مونتاژ شد تا کشورمان به عنوان یکی از سازندگان هواپیما در دنیا معرفی شود (!) که آمار و اطلاعات نشان می دهد این هواپیما در سطح جهان، یک پرنده ورشکسته است به طوری که هم اکنون به جز در ایران، تنها 20 فروند از آن در کشورهای مشترک‌المنافع پرواز می کنند که آن هم عمدتاً در اوکراین است.
خبرها و تحلیل‌ها، حکایت از آن دارد که انتخاب آنتونف به عنوان هواپیمایی برای مونتاژ در ایران یک خطای سهمگین بوده است که گذشته از آن که تعدادی از هموطنان مان را به کام مرگ فرستاد، حجم انبوهی از سرمایه گذاری های مالی را به هدر داد چه آن که با آن همه تبلیغات وسیعی که انجام شد و دلارهایی که بر باد رفت، تنها 10 فروند از این هواپیما در ایران مونتاژ شد که پس از سقوط اخیر یک فروند آن، پرواز بقیه آن‌ها نیز که سه فروند آن در بخش غیرنظامی و 6 فروند آن در بخش نظامی فعالیت داشته‌اند، متوقف شده است.
نکته اساسی درباره این هواپیما که قبلاً هم کارشناسان درباره‌اش هشدار داده بودند این است که هواپیمای اوکراینی آنتونف 140 اصولاً برای مناطق گرم طراحی نشده است. اما بی‌توجهی به همین نکته ساده، باعث شد دهها نفر در سقوط اخیر این هواپیما در تهران کشته شوند.
آن طور که مسؤولان سازمان هواپیمایی اعلام کرده‌اند، 2 ثانیه قبل از این که هواپیما از روی باند بلند شود، یکی از موتورها از کار افتاده و سیستم ایمنی هواپیما، آلارم نداده است، بنابراین خلبان و کمکش در همان لحظه متوجه نشده‌اند و تنها بعد از آن که کنترل هواپیما در ارتفاع 45 متری ناممکن شده، متوجه اوضاع شده‌اند. در چنان وضعیتی، تلاش یک و نیم دقیقه‌ای خلبان و کمک خلبان مؤثر واقع نشده و نهایتاً فاجعه رقم خورده است.
یکی از علت‌های از کار افتادن موتور نیز، گرمای 38 درجه باند فرودگاه مهرآباد بوده است که با این هواپیمای سردسیری همخوانی نداشته است.
کارشناسان می گویند این هواپیما برای دمای پایین‌تر ساخته شده است اما اگر هم بنا به اضطرار قرار شد در دمای بالا پرواز کند، باید از حجم بار و مسافر آن کاسته شود ولی متأسفانه مسوولان شرکت هواپیمایی مربوطه این نکته ساده ایمنی را هم رعایت نکردند و سیستم‌های نظارتی هم موضوع اضافه‌وزن هواپیما را ندیدند؛ به همین سادگی!
جالب اینجاست که خود آقایان هم متوجه ناسازگاری شده و از یکی دو سال قبل، پروازش را در جنوب کشور را متوقف کرده بودند، زیرا هواپیما در آن آب و هوا دچار خوردگی شده بود.
در چنین شرایطی آیا نباید مسؤولانی که این هواپیمای ناکارآمد را وارد کشور کردند، پول کشور را به باد دادند و نهایتاً جان انسان‌ها را گرفتند محاکمه شوند؟
آیا نباید مسؤولان وقت سازمان هواپیمایی که به این هواپیمای ناسازگار با آب و هوای ایران اجازه حمل مسافر دادند، به این سوال پاسخ دهند که با چه حقی جان مردم را به بازی گرفتند؟
آیا نباید مسؤولان کنونی سازمان هواپیمایی به دلیل استمرار کار غلط پیشینیان و عدم نظارت بر نحوه حمل مسافر توسط ایران 140 پاسخگو باشند؟
ای کاش این تجربه که بسیار گران تمام شد، باعث شود که مسؤولان بیدار شوند و در تصمیمات آتی، عاقلانه‌تر رفتار کنند.
هواپیمای ایران 140 یا همان آنتونف 140 در حالی با تبلیغات فراوان در ایران مونتاژ شد تا کشورمان به عنوان یکی از سازندگان هواپیما در دنیا معرفی شود (!) که آمار و اطلاعات نشان می دهد این هواپیما در سطح جهان، یک پرنده ورشکسته است به طوری که هم اکنون به جز در ایران، تنها 20 فروند از آن در کشورهای مشترک‌المنافع پرواز می کنند که آن هم عمدتاً در اوکراین است.
خبرها و تحلیل‌ها، حکایت از آن دارد که انتخاب آنتونف به عنوان هواپیمایی برای مونتاژ در ایران یک خطای سهمگین بوده است که گذشته از آن که تعدادی از هموطنان مان را به کام مرگ فرستاد، حجم انبوهی از سرمایه گذاری های مالی را به هدر داد چه آن که با آن همه تبلیغات وسیعی که انجام شد و دلارهایی که بر باد رفت، تنها 10 فروند از این هواپیما در ایران مونتاژ شد که پس از سقوط اخیر یک فروند آن، پرواز بقیه آن‌ها نیز که سه فروند آن در بخش غیرنظامی و 6 فروند آن در بخش نظامی فعالیت داشته‌اند، متوقف شده است.
نکته اساسی درباره این هواپیما که قبلاً هم کارشناسان درباره‌اش هشدار داده بودند این است که هواپیمای اوکراینی آنتونف 140 اصولاً برای مناطق گرم طراحی نشده است. اما بی‌توجهی به همین نکته ساده، باعث شد دهها نفر در سقوط اخیر این هواپیما در تهران کشته شوند.
آن طور که مسؤولان سازمان هواپیمایی اعلام کرده‌اند، 2 ثانیه قبل از این که هواپیما از روی باند بلند شود، یکی از موتورها از کار افتاده و سیستم ایمنی هواپیما، آلارم نداده است، بنابراین خلبان و کمکش در همان لحظه متوجه نشده‌اند و تنها بعد از آن که کنترل هواپیما در ارتفاع 45 متری ناممکن شده، متوجه اوضاع شده‌اند. در چنان وضعیتی، تلاش یک و نیم دقیقه‌ای خلبان و کمک خلبان مؤثر واقع نشده و نهایتاً فاجعه رقم خورده است.
یکی از علت‌های از کار افتادن موتور نیز، گرمای 38 درجه باند فرودگاه مهرآباد بوده است که با این هواپیمای سردسیری همخوانی نداشته است.
کارشناسان می گویند این هواپیما برای دمای پایین‌تر ساخته شده است اما اگر هم بنا به اضطرار قرار شد در دمای بالا پرواز کند، باید از حجم بار و مسافر آن کاسته شود ولی متأسفانه مسوولان شرکت هواپیمایی مربوطه این نکته ساده ایمنی را هم رعایت نکردند و سیستم‌های نظارتی هم موضوع اضافه‌وزن هواپیما را ندیدند؛ به همین سادگی!
جالب اینجاست که خود آقایان هم متوجه ناسازگاری شده و از یکی دو سال قبل، پروازش را در جنوب کشور را متوقف کرده بودند، زیرا هواپیما در آن آب و هوا دچار خوردگی شده بود.
در چنین شرایطی آیا نباید مسؤولانی که این هواپیمای ناکارآمد را وارد کشور کردند، پول کشور را به باد دادند و نهایتاً جان انسان‌ها را گرفتند محاکمه شوند؟
آیا نباید مسؤولان وقت سازمان هواپیمایی که به این هواپیمای ناسازگار با آب و هوای ایران اجازه حمل مسافر دادند، به این سوال پاسخ دهند که با چه حقی جان مردم را به بازی گرفتند؟
آیا نباید مسؤولان کنونی سازمان هواپیمایی به دلیل استمرار کار غلط پیشینیان و عدم نظارت بر نحوه حمل مسافر توسط ایران 140 پاسخگو باشند؟
ای کاش این تجربه که بسیار گران تمام شد، باعث شود که مسؤولان بیدار شوند و در تصمیمات آتی، عاقلانه‌تر رفتار کنند.
