صراط: در متن این نامه خطاب به حسن روحانی آمده است:
«ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
.. برآنیم تا درمسیر رسیدن به اعتدال فرهنگی برعهدمان با شما بمانیم.. کمتر از دوسال پیش، برآمدن شما از انتخابات ریاست جمهوری ، همراه با حمایت حداکثری اهل هنر، امید گشایش را بخصوص در ما سینماگران برانگیخت. با شما همراه شدیم و همراه ماندیم ... اما این روزها نگرانیم .. نگرانِ امنیت صنف و حرفهِ‌مان که از جوانب مختلف گرفتار هجمه گروه‌های قلیلی شده است که دیدگاه‌های سلیقه‌ای‌شان را قانون می‌شمارند و نگاه‌های متفاوت ازخود را برنمی‌تابند و برای اهالی سینما، با وجود رعایت همه چهارچوب‌های قانونی، هرروز سد و قائله‌ای در راه ارتباط با مخاطبین حرفه فراهم می‌کنند. موج فراگیر احساس عدم امنیت حرفه‌ای را در اقشار مختلف همکاران‌مان می‌بینیم و نگرانیم چرا که خطر تبدیل تدبیر و همراهی را به بی‌عملی و بی‌تفاوتی و امید گشایش فرهنگی را به یأس و انفعال و گم کردن مسیرِ تعالی، در گذشته و دراین مسیر مشترک، به تجربه دریافته‌ایم.
جناب آقای رئیس جمهور
.... ما نگرانیم ، چراکه می‌بینیم وعده‌های گشایش و تساهل و امید به آینده ، در باور اهالی سینما، غالباً به درهای بسته و سدهای نهاده در راهی ختم شده که روز به روز گسترده‌تر و قطورتر می‌شوند و نمایندگان عالی و مباشران محترم و قانونی شما در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی - اگر نگوئیم رضایتمندانه - در برابر این هجمه‌ها به دفعات سر و شانه خم کرده‌اند.
... در حفظ حقوق حرفه‌ای‌مان به مرجعیت نهاد متولی فرهنگ کشور در مهمترین پایگاه‌های قانونی میان ما و شما، یعنی شوراهای پروانه ساخت و نمایش، پای بندیم .. اما نگرانیم ، چراکه قریب به اتفاق اهالی سینما را بیشتر از مسئولان عالی ذیربط درگیر حفظ اعتبار و اقتدار این نهادها، درمقابل سلیقه‌های سیاسی نشسته برجای قانون می‌بینیم. و شاهدیم که تزلزل ، دوگانگی بیان و عمل و تسلیم‌های مکرر مسئولان عالی فرهنگی راه را بر بی‌هویتی و بی‌اعتباری این نهادهای قانونی گشوده‌تر کرده و باعث شده هر روز مدعی جدیدی، با نقاب دلسوزی و وابستگی به حوزه‌ها و سازمان‌ها و سلیقه‌های قدرتمند و آشکار و پنهان قدرت‌های در سایه، برافزودن بندی جدید بر دست و پای سینمای ایران، اهتمام ورزد.
همراهی دلسوزانه اهالی سینما در دوران تصدی مسئولان جدید فرهنگی، گواه برآن بوده و هست که ما و شما ، چشم انداز مشترکی داریم که درسایه قانون اساسی چاره‌ای جز اهتمام به تنوع و تکثر در پیمودن مسیر رو به تعالی فرهنگی کشور و ملت‌مان نداریم.. می‌خواهیم دراین راه بمانیم ، اما از سیطره سلیقه‌ها و قدرت‌های پنهان و آشکاری که بازگشت دوران تک صدایی را در سر می پرورانند ، و از عدم قاطعیت همراهان شما در مبارزه با این مهم نگرانیم.
رئیس جمهور محترم
گفته‌های موجز و روشن جنابعالی در رابطه با هنر و هنرمند و نقش دولت در تحکیم رابطه فرهنگی و حفظ امنیت صنفی هنرمندان از یادمان نرفته و نخواهد رفت و محترمانه می‌خواهیم که مسیر مشترک‌مان را با تکیه و عمل به آنها هموار گردانید. چراکه ادامه وضعیت موجود و تداوم نشانه‌های عدم توجه قانونی و کافی به امنیت شغلی و اقتصادی اهالی سینما، خطر برآمدن شکافی را دراین مسیر می‌دهد که ادامه همراهی و هم رأیی را با مشکل روبرو خواهد کرد.
... موفقیت جنابعالی را در انجام مسئولیت‌های پیش رو از خداوند متعال خواستاریم.»
«ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
.. برآنیم تا درمسیر رسیدن به اعتدال فرهنگی برعهدمان با شما بمانیم.. کمتر از دوسال پیش، برآمدن شما از انتخابات ریاست جمهوری ، همراه با حمایت حداکثری اهل هنر، امید گشایش را بخصوص در ما سینماگران برانگیخت. با شما همراه شدیم و همراه ماندیم ... اما این روزها نگرانیم .. نگرانِ امنیت صنف و حرفهِ‌مان که از جوانب مختلف گرفتار هجمه گروه‌های قلیلی شده است که دیدگاه‌های سلیقه‌ای‌شان را قانون می‌شمارند و نگاه‌های متفاوت ازخود را برنمی‌تابند و برای اهالی سینما، با وجود رعایت همه چهارچوب‌های قانونی، هرروز سد و قائله‌ای در راه ارتباط با مخاطبین حرفه فراهم می‌کنند. موج فراگیر احساس عدم امنیت حرفه‌ای را در اقشار مختلف همکاران‌مان می‌بینیم و نگرانیم چرا که خطر تبدیل تدبیر و همراهی را به بی‌عملی و بی‌تفاوتی و امید گشایش فرهنگی را به یأس و انفعال و گم کردن مسیرِ تعالی، در گذشته و دراین مسیر مشترک، به تجربه دریافته‌ایم.
جناب آقای رئیس جمهور
.... ما نگرانیم ، چراکه می‌بینیم وعده‌های گشایش و تساهل و امید به آینده ، در باور اهالی سینما، غالباً به درهای بسته و سدهای نهاده در راهی ختم شده که روز به روز گسترده‌تر و قطورتر می‌شوند و نمایندگان عالی و مباشران محترم و قانونی شما در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی - اگر نگوئیم رضایتمندانه - در برابر این هجمه‌ها به دفعات سر و شانه خم کرده‌اند.
... در حفظ حقوق حرفه‌ای‌مان به مرجعیت نهاد متولی فرهنگ کشور در مهمترین پایگاه‌های قانونی میان ما و شما، یعنی شوراهای پروانه ساخت و نمایش، پای بندیم .. اما نگرانیم ، چراکه قریب به اتفاق اهالی سینما را بیشتر از مسئولان عالی ذیربط درگیر حفظ اعتبار و اقتدار این نهادها، درمقابل سلیقه‌های سیاسی نشسته برجای قانون می‌بینیم. و شاهدیم که تزلزل ، دوگانگی بیان و عمل و تسلیم‌های مکرر مسئولان عالی فرهنگی راه را بر بی‌هویتی و بی‌اعتباری این نهادهای قانونی گشوده‌تر کرده و باعث شده هر روز مدعی جدیدی، با نقاب دلسوزی و وابستگی به حوزه‌ها و سازمان‌ها و سلیقه‌های قدرتمند و آشکار و پنهان قدرت‌های در سایه، برافزودن بندی جدید بر دست و پای سینمای ایران، اهتمام ورزد.
همراهی دلسوزانه اهالی سینما در دوران تصدی مسئولان جدید فرهنگی، گواه برآن بوده و هست که ما و شما ، چشم انداز مشترکی داریم که درسایه قانون اساسی چاره‌ای جز اهتمام به تنوع و تکثر در پیمودن مسیر رو به تعالی فرهنگی کشور و ملت‌مان نداریم.. می‌خواهیم دراین راه بمانیم ، اما از سیطره سلیقه‌ها و قدرت‌های پنهان و آشکاری که بازگشت دوران تک صدایی را در سر می پرورانند ، و از عدم قاطعیت همراهان شما در مبارزه با این مهم نگرانیم.
رئیس جمهور محترم
گفته‌های موجز و روشن جنابعالی در رابطه با هنر و هنرمند و نقش دولت در تحکیم رابطه فرهنگی و حفظ امنیت صنفی هنرمندان از یادمان نرفته و نخواهد رفت و محترمانه می‌خواهیم که مسیر مشترک‌مان را با تکیه و عمل به آنها هموار گردانید. چراکه ادامه وضعیت موجود و تداوم نشانه‌های عدم توجه قانونی و کافی به امنیت شغلی و اقتصادی اهالی سینما، خطر برآمدن شکافی را دراین مسیر می‌دهد که ادامه همراهی و هم رأیی را با مشکل روبرو خواهد کرد.
... موفقیت جنابعالی را در انجام مسئولیت‌های پیش رو از خداوند متعال خواستاریم.»
